Μ. ΚΟΣΜΙΔΟΥ, ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

 ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Γράφει η Μαρία Κοσμίδου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

=====

Το πρότυπο για κάθε διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων Χριστιανών και πιστών άλλων δογμάτων, είναι ο διάλογος του Κυρίου μας με τη Σαμαρείτιδα. 

Τα τελευταία εκατό σχεδόν χρόνια, αυθαίρετα πατριάρχες και επίσκοποι ανταλλάσσουν επισκέψεις με αιρετικούς με πλήρες πρόγραμμα φιλοξενίας, ξεναγήσεων και άλλων θεαμάτων. Σε αυτή τη νέα ατζέντα, οι “ορθόδοξοι” κάνουν διάλογο αλλιώτικο με τους αιρετικούς. Δεν τους μιλούν για τη μόνη Αλήθεια που σώζει. Δεν τους καλούν να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία. Δεν ενδιαφέρονται για την κατήχησή των, επειδή οι ίδιοι δεν έχουν γευτεί το ύδωρ το ζων. Δυστυχώς, δεν μπορούν να μιλήσουν στους Αγγλικανούς ούτε σε άλλους εκτός Ορθοδοξίας, όπως μίλησε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, για το ύδωρ το ζων, το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον. Δε μπορούν να τους ξεδιψάσουν, να ελκύσουν ψυχές στη μόνη Πίστη που σώζει. Οι ίδιοι χρειάζονται 

επανακατήχηση…

Ανεξίτηλοι στη μνήμη μας παραμένουν οι λόγοι του μακαριστού μας πνευματικού πατρός Νικολάου Μανώλη, ο οποίος με πόνο ψυχής έγραφε στο άρθρο του “Το ύδωρ το αλλοιούμενον”:

“Δυστυχῶς, σήμερα τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά. Οἱ διάδοχοι πλέον τῶν Ἀποστόλων ἒχουν διαφοροποιήσει τήν ἐντολή “μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη”. Ἡ μαθητεία στόν χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς ἐπιδέχεται τώρα σύνθετες ἐρμηνεῖες. Ἡ Πίστη στόν Χριστό ὡς μόνη λατρεμένη ἀγάπη καί στήν Ὀρθοδοξία ὡς μόνη ἀληθινή Πίστη δέν εἶναι αὐτονόητη. Τίθεται πρός διαπραγμάτευση”.

Ουσιαστικά οι εκκλησιαστικοί ταγοί, διαφοροποιώντας τις εντολές του Χριστού μας, αρνούνται την αποστολική διαδοχή κι ας αυτοαποκαλούνται διάδοχοι των Αποστόλων. Το αποτέλεσμα της επιλογής τους είναι μια άλλη Εκκλησία, η οποία “…δέν εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Οἱ ταγοί της δέν πετύχανε στήν Ὀρθοδοξία τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μήν ἀντέχοντας τήν κενότητα μέσα τους ἀπό παρουσία Θεοῦ, προσχωροῦν ἐρωτοτροπώντας σέ ξένες πίστεις, στόν παπισμό, στόν οἰκουμενισμό, στήν πανθρησκεία τῆς νέας ἐποχῆς…”