H ΡΩΣIΑ ΠΑΝΗΓYΡΙΣΕ EΠIΣΗΜΑ ΤHΝ HΤΤΑ ΤΟY EΛΛΗΝΙΚΟY ΣΤΡΑΤΟY ΣΤHN ΜΙΚΡA AΣIΑ

H ΡΩΣIΑ ΠΑΝΗΓYΡΙΣΕ EΠIΣΗΜΑ ΤHΝ HΤΤΑ ΤΟY EΛΛΗΝΙΚΟY ΣΤΡΑΤΟY ΣΤHN ΜΙΚΡA AΣIΑ

=====

Ἡ 30ή Αὐγούστου εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐθνικὴ ἑορτὴ τῆς Τουρκίας, μὲ ἐκδηλώσεις σὲ ὅλη τὴν τουρκικὴ ἐπικράτεια καὶ στὶς τουρκικὲς διπλωματικὲς ἀποστολὲς στὸ ἐξωτερικό. Εἶναι ἡ ἡμερομηνία τῆς τελικῆς ἐπίθεσης τῶν δυνάμεων τοῦ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ κατὰ τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἡ ὁποία ἔληξε μὲ νίκη τῶν Τούρκων, τὴν ὀπισθοχώρηση τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων καὶ στὴ συνέχεια τὴν καταστροφὴ τοῦ μικρασιατικοῦ ἑλληνισμοῦ.

Αὐτὴν τὴν ἡμερομηνία καὶ τὴν ἐπέτειο τιμᾶ ἡ ρωσικὴ ὁμοσπονδία τοῦ Βλαντίμιρ Πούτιν, ἀφοῦ μὲ ἐπίσημη ἀνάρτηση στὸ Facebook χαιρετίζεται ἡ νίκη τῆς 30ής Αὐγούστου καὶ ἐπισημαίνεται: «Στὶς ἀρχὲς τοῦ 1920 οἱ δύο λαοὶ τοῦ νέου κράτους τῆς Σοβιετικῆς Ρωσίας (σ.σ.: περίοδος Λένιν) καὶ τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Μουσταφᾶ Κεμὰλ (σ.σ.: μετέπειτα Ἀτατοὺρκ) πολέμησαν στὸν Ἀπελευθερωτικὸ Ἀγώνα τὶς κατοχικὲς δυνάμεις ποὺ ἀπείλησαν τὴν ἐθνική τους ἀνεξαρτησία. Ἦταν σημαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἕνας λαὸς ὑποστήριξε τὸν ἄλλον. Ἡ ἐμπιστοσύνη, ποὺ καλλιεργήθηκε τὴν περίοδο ἐκείνη, προσέδωσε ὤθηση στὴν ἀνάπτυξη τῶν σχέσεών μας».

Ἡ φιλοτουρκικὴ αὐτὴ ἔξαρση ἔρχεται νὰ συμπληρώσει τὴ σταδιακὴ ἐπιδείνωση τῶν σχέσεων Μόσχας – Ἀθήνας, τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ ἀρνητικὴ πορεία τῶν ἑλληνορωσικῶν σχέσεων ἄρχισε πολὺ νωρίτερα καὶ ἔλαβε διαστάσεις μετὰ τὴν ἀπέλαση Ρώσων διπλωματῶν καὶ πολιτῶν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ κατηγορήθηκαν γιὰ κατασκοπεία καὶ παρέμβαση στὰ ἐσωτερικὰ τῆς χώρας (σ.σ.: περίοδος τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν).

Τὸ μεγαλύτερο ὅμως «χτύπημα» στὶς ἑλληνορωσικὲς σχέσεις προῆλθε ἀπὸ τὴν παραχώρηση «Αὐτοκεφάλου» στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἂν καὶ εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμα τόσο τῶν Οὐκρανῶν ὀρθοδόξων ὅσο καὶ τοῦ Πατριαρχείου νὰ ζητηθεῖ καὶ νὰ παραχωρηθεῖ τὸ «Αὐτοκέφαλον», ἐν τούτοις τὰ σχέδια τῆς Μόσχας γιὰ τὴν ὑπαγωγὴ τῶν Οὐκρανῶν ὀρθοδόξων στὸ Πατριαρχεῖο πασῶν τῶν Ρωσιῶν ἀπέτυχαν.

Κατόπιν τούτου, τὸ ρωσικὸ πατριαρχεῖο προχώρησε στὴ λήψη μέτρων κατὰ τοῦ Φαναρίου ἀλλὰ ἀκόμη καὶ σὲ ἵδρυση Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὰ Κατεχόμενα τῆς Κύπρου, ἐρχόμενο σὲ ἀπευθείας σύγκρουση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὀντότητα τῆς ἴδιας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου. Τὸ τελευταῖο σύμπτωμα, μὲ τὴν ἐπίσημη ἀνάρτηση στὸ Facebook τοῦ γενικοῦ προξενείου τῆς Ρωσίας στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἄρα τῆς ρωσικῆς διπλωματίας μὲ τὸν χαιρετισμὸ τῆς στρατιωτικῆς ἐπιτυχίας τῶν Τούρκων κατὰ τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴ Μικρὰ Ἀσία, σηματοδοτεῖ ἕνα νέο βῆμα στὴν ἐπιδείνωση τῶν διμερῶν σχέσεων μεταξὺ Ἀθήνας καὶ Μόσχας καὶ μάλιστα σὲ μία ἐξαιρετικὰ κρίσιμη περίοδο ὅπου ἡ Ἐγγὺς καὶ Μέση Ἀνατολὴ ἀντιμετωπίζει συνολικὰ μεῖζον πρόβλημα ἀσφαλείας καὶ σταθερότητας.

Ὡστόσο, νὰ σημειωθεῖ, ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀληθὲς ὅτι οἱ Σοβιετικοὶ βοήθησαν καὶ μὲ ὁπλισμὸ τοὺς Τούρκους νὰ νικήσουν τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ στὴν Μικρὰ Ἀσία.

ΠΗΓΗ: 

tribune.gr

Χριστιανική Βιβλιογραφία