ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΙΜ. ΦΥΤΙΚΚΙΔΗ, ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

______

Αιμίλιου Φυτικκίδη, Δοκιμασία, Λευκωσία 2001, σς. 75.

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, θεολόγου

===== 

Μετροφυλλώντας το παρόν διαπιστώνουμε ότι ο συγγραφέας συγκέντρωσε σε ενιαίο τόμο διάφορα ποιήματά του, που συνέγραψε μεταξύ των ετών 1997 -1999. 

Με την πρώτη ματιά ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι ο κύριος άξονας, πέριξ του οποίου περιστρέφεται ο ποιητής, είναι η προφυγιά, οι πρόσφυγες, αλλά κι ο νόστος της επιστροφής στην κατεχόμενη Κύπρο από την οποία ξεριζώθηκαν βίαια στα 1974 από τον Τούρκο. 

Από το ποίημα του «Ζωντανά φέρετρα» που γράφτηκε στα 1997 για τους ήρωες Ισαάκ και Σολωμού αντιγράφω: 

«Γαλανόλευκα τα φέρετρά τους,

ζωσμένα μες το κύμα του έθνους,

διάχυτο ολοζώντανο φως τα λούζει.

Τα μάτια τους βρεγμένα φέρετρα χιαστί.

Στα πρόσωπα τους το αίμα δε σταματάει 

κινείται ελεύθερα σα ρωμιά σημαία». 

Τι θα έλεγε σήμερα που σχεδόν ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου χύνει κροκοδείλια δάκρυα και ζητά δουλικά συγγνώμη από τον κατακτητή γιατί κάποιο αμούστακο Κυπριόπουλο, που το έλεγε η καρδιά του, επαναλαμβανοντας με επιτυχία την πράξη του Σ. Σολωμού, κατέβασε το σύμβολο της κατοχής από το σχολείο της κατεχόμενης Λύσης! 

Αυτοί δε που αποκαλούσαν το 1955 τους αγωνιστές «ψευδοδιγενήδες» και «βαρελότους» σήμερα αποφάνθηκαν ότι το γενναίο παιδί διέπραξε «ψευτομαγκιές»! Φαντάζομαι το ίδιο πρέπει να χαρακτηρίσουν την πράξη του Μανώλη Γλέζου, που κατέβασε από την Ακρόπολη το σύμβολο της κατοχής! 

Κλείνουμε με τα λόγια που βάζει στο στόμα των αγωνιστών που είναι θαμμένοι στα Φυλακισμένα Μνήματα ο ποιητής: 

«Εμείς μόνο στην κρεμάλα δώσαμε το αίμα μας για το άδικο κι αυτό φεύγοντας άνοιξε την πόρτα στο άλλο άδικο, πιο ύπουλο».