Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

Του κ. Κώστα Βουτζουλίδη

=====

Αντίστοιχη ήταν η διά ζώσης πρώτη γνωριμία μου με το Γέροντα Γρηγόριο κάπου το 2004 αν δε με απατά η μνήμη μου. Είχε έρθει στην Πάτμο και Λειτούργησε στην Ι.Μ. Ευαγγελισμού που ίδρυσε ο Άγιος Γέροντάς του Αμφιλόχιος Μακρής και την οποία αγαπούσε ιδιαίτερα όπως και ολόκληρη την Πάτμο. Μετά τη Λειτουργία μόλις με είδε και χωρίς να με γνωρίζει, με κάλεσε κι έκατσα κοντά του στο Αρχονταρίκι την ώρα του καφέ. 

Εκείνη την εποχή ήμουν κατά πολύ αδιάβαστος σε Θεολογικά και Εκκλησιαστικά θέματα ή για να ακριβολογούμε δεν ήξερα πού πάνε τα τέσσερα και έβλεπα τα πράγματα σχεδόν τελείως κοσμικά! Αφού είπε 2 λόγια σε όλους, άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις και να μου λέει διάφορα που με έκαναν να νιώθω σα να είχε πάρει το γυαλόχαρτο και να με έτριβε με πολλή σκληρότητα και αρκετές φορές άδικα. 

Βεβαίως κάθε τόσο σταματούσε κι έλεγε διάφορα -συχνάκις παρομοίως «άβολα»- στους υπολοίπους παρευρισκομένους. Μετά από καμιά ώρα έφυγα από δίπλα του νευριασμένος τόσο με εκείνον όσο και με τον εαυτό μου που δεν «όρθωσα το ανάστημά μου», να πω έστω ευγενικά κάποια πράγματα προς υπεράσπισή μου. 

Ένα πράγμα όμως δεν έφευγε από το μυαλό μου: Ήμουν σίγουρος ότι αυτός ο Γέροντας ήταν άνθρωπος ειλικρινής και άκακος παρά το προσωπείο του κακού που έβγαζε... κάτι μου έλεγε ότι παρά τα όσα μου έκανε δεν έπρεπε να τον κατηγορώ. 

Αργότερα έμαθα περισσότερα γι' αυτόν από κοινούς γνωστούς αλλά και συμμαθητές του στην Πατμιάδα. Μίλησα μαζί του κι άλλες φορές... Τον είδα από κοντά να δουλεύει... πρώτος με τα πρόχειρα ράσα στο διακόνημα, ακόμη και στο πιο ταπεινό, όσο τον βαστούσαν τα πόδια του... «εδώ είμαστε καλόγεροι» έλεγε, «ποιός θα τις κάνει τις δουλειές αν όχι εμείς»; Κατάλαβα πόσο τεράστια ήταν η καρδιά του κι ότι κι αν ακόμη δεν συμφωνούσα μαζί του (και δεν ήταν λίγες οι φορές αφού του άρεσε να υπερβάλλει, συχνά και σε σημείο σκανδαλισμού!), δεν μπορούσα να μην αναγνωρίσω την ειλικρίνεια, την τιμιότητα και την ευθύτητά του ως και το ενδιαφέρον του για όλους όσοι τον πλησίαζαν! Και μιλώντας με άλλους διεπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος... σαν μαγνήτης τραβούσε πάνω του ακόμη και ανθρώπους που στην πρώτη γνωριμία μαζί του τον μίσησαν! Ο ειλικρινής άνθρωπος του Θεού δεν μπορεί να μην σε τραβήξει τελικά. 

Καλό Παράδεισο Γέροντα. Την ευχούλα σου να 'χουμε. Σε ευχαριστούμε για όλα.