ΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΙΤΑΙ ή ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ;

ΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΙΤΑΙ ή ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο κ. Θεόδωρος Καλμούκος, πήρε συνέντευξη από τον Σεβ. Ατλάντας κ. Αλέξιο, αναφορικά με την οικονομική κρίση, που αντιμετωπίζει η Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

Μεταξύ άλλων ρώτησε τον Σεβασμιώτατο Ατλάντας, αν πρέπει να παραιτηθούν όλοι οι επίσκοποι της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ως συνυπεύθυνοι -κατά την άποψή του- για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Ο Σεβασμιώτατος απάντησε στον κ. Καλμούκο, ότι, ως θεολόγος, γνωρίζει ότι ο επίσκοπος είναι ισόβιος και δεν δικαιούται να παραιτηθεί.

Δεν του εξήγησε, όμως, πότε ένας επίσκοπος πρέπει να καθαιρείται ή να παραιτείται.

Ένας επίσκοπος αυτοκαθαιρείται ή καθαιρείται από την Ιερά Σύνοδο, 
1.) αν πέσει σε αίρεση 
2.) αν πέσει σε σαρκικό αμάρτημα, 
3.) αν καταχραστεί χρήματα, και 
4.) αν φανεί επίορκος των φρικτών όρκων που έδωσε κατά την χειροτονία του.

Σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν νομιμοποιείται να παραιτηθεί, επειδή δεν είναι καλός μάνατζερ ή επειδή δεν είναι αποτελεσματικός στην διαχείριση των οικονομικών της επισκοπής που προίσταται. 

Ο επίσκοπος πρέπει να είναι άνθρωπος αρετής, προσευχής, ομολογίας της πίστεως, αδιάβλητος, αφιλάργυρος, ασκητικός και φιλάνθρωπος και να ζει με υποδειγματική λιτότητα.

Η ερώτηση, όμως, του κ. Καλμούκου δεν αναφερόταν στα πιο πάνω Αγιοπνευματικά κριτήρια, αλλά στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

Ο επίσκοπος δεν είναι ο CEO μιας εταιρείας, ο οποίος θεωρείται επιτυχημένος, επειδή η εταιρεία -υπό την διεύθυνσή του- αποκομίζει πολλά κέρδη, ενώ, σε αντίθετη περίπτωση, που η εταιρεία έχει μεγάλες απώλειες, παραιτείται ή απομακρύνεται από την θέση του. 

Ο επίσκοπος είναι ο πνευματικός πατέρας της επισκοπής που ποιμαίνει. Τότε μόνον θεωρείται ανάξιος να διατηρήσει το Θρόνο του, αν πέσει σε σοβαρά αμαρτήματα.

Είναι πραγματικά λυπηρόν, επειδή ο κ. Καλμούκος, ενώ είναι θεολόγος, αγνοεί ή διαστρέφει την διδασκαλία της Εκκλησίας, για τον ρόλο του επισκοπικού αξιώματος και υιοθετεί μια εντελώς κοσμική αντίληψη για το πότε ένας επίσκοπος θεωρείται επιτυχημένος ή αποτυχημένος.