ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο π. Βασίλειος Θερμός σκανδαλίζει συστηματικά, για δεκαετίες, το πλήρωμα της Εκκλησίας, με τις κατά συρροήν κακοδοξίες που διατυπώνει, για διάφορα ποιμαντικά και θεολογικά θέματα. 

Η κακόδοξη σκέψη του π. Βασίλειου Θερμού πηγάζει από τον Νεονικολαιτισμό των Ρώσσων της διασποράς και από το θεολογικό υπόβαθρο του φιλελεύθερου (liberal) Προτεσταντισμού. Έχει, επίσης, υιοθετήσει αβασάνιστα τις αρχές της ψυχοθεραπείας.

Ως γνωστόν ο Νεονικολαιτισμός, η ψυχοθεραπεία και ο φιλελεύθερος (liberal) Προτεσταντισμός ανατροφοδοτούνται σε όλα τα επίπεδα.

Η θεολογική συνείδηση του π. Βασίλειου έχει τόσο πολύ αλλοιωθεί από τις πλάνες του Προτεσταντισμού, ώστε νομίζει ότι οι παραδοσιακοί θεολόγοι υιοθετούν την φονταμενταλιστική ερμηνευτική της Αγίας Γραφής, που ακολουθούν οι Fundamentalists Προτεστάντες.!!!

Ο ίδιος, φυσικά, υιοθετεί 100% την φιλελεύθερη (liberal) προτεσταντική ερμηνεία της Αγίας Γραφής.

Δεν έχει την παραμικρή υποψία ότι, πέραν της “φονταμενταλιστικής” και “φιλελεύθερης” ερμηνευτικής των Προτεσταντών, υπάρχει η “κατά πνεύμα” ερμηνεία των ιερών κειμένων σύμφωνα με την αρχή "Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν", που συνιστά την ορθόδοξη ερμηνευτική της Αγίας Γραφής. 

Αυτό λ.χ. κατέστη απολύτως σαφές όταν ασχολήθηκε με την διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου για την ομοφυλοφιλία.

Ο π. Βασίλειος διορθώνει τον Απόστολο Παύλο στο θέμα της ομοφυλοφιλίας, επειδή -κατά την άποψή του- ο κορυφαίος Απόστολος, ως άνθρωπος της εποχής του, κατέγραψε στην Αγία Γραφή τις πλανεμένες αντιλήψεις της εποχής του.!!!

Επίσης! Η εκπροτεσταντισμένη του σκέψη τον οδήγησε να υιοθετήσει την κακοδοξία ότι η καταστροφή των Σοδόμων και τα Γομόρρων έγινε, όχι εξαιτίας της αμαρτίας της ομοφυλοφιλίας, αλλά για το αφιλόξενο των κατοίκων της Πενταπόλεως. 

Η ερμηνεία αυτή -ως γνωστόν- είναι πολύ διαδεδομένη μεταξύ των φιλελεύθερων (liberal) Προτεσταντών.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο π. Βασίλειος, όχι μόνον αρνείται την διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου για την ομοφυλοφιλία, αλλά φτάνει στο σημείο να μη θεωρεί την ομοφυλοφιλία πάθος.!!!

Η θέση αυτή είναι θεολογικά διάτρητη.

Οι Ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, επιβάλλουν πολύ αυστηρά επιτίμια για όλα τα σοβαρά σαρκικά αμαρτήματα (πορνεία, μοιχεία,  ομοφυλοφιλία, κτηνοβασία κτλ.). 

Είναι χαρακτηριστικό ότι, όσοι πέφτουν σε σοβαρές σαρκικές αμαρτίες, κανονίζονται με πολλά χρόνια αποχής από την Θεία Κοινωνία, ανάλογης χρονικής διάρκειας, με αυτά που η Εκκλησία επιβάλλει στους φονείς.

Κατά τα άλλα η Εκκλησία δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία πάθος!!! 

Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν όταν κάποιος υιοθετήσει στην πράξη την sola scriptura των Προτεσταντών και νομίζει ότι νομιμοποιείται να ερμηνεύει την Αγία Γραφή κατά το δοκούν και σε αντίθεση με την Διδασκαλία της Εκκλησίας.

Το πρόβλημα, μάλιστα, γίνεται ακόμη πιο σοβαρό, όταν ο εκπροτεσταντισμένος θεολόγος είναι σε θέση να παραθέσει κάποια χωρία από τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, που -εκ πρώτης όψεως- φαίνονται ότι συνηγορούν υπέρ των απόψεων του. Απομονωμένα φυσικά από την πραγματική τους συνάφεια και ερμηνευμένα με τρόπο που αδικεί τους Πατέρες της Εκκλησίας, επειδή τους δίνει διαστάσεις, εντελώς έξω από τις προθέσεις των Αγίων. 

Ακόμη! Η προσέγγιση του π. Βασίλειου δείχνει ότι αγνοεί ή περιφρονεί συνειδητά την βασική διδασκαλία της Εκκλησίας ότι η αμαρτία αρχίζει από τις αισθήσεις ή την φαντασία, που ανακαλεί τις αισθήσεις, γίνεται αποδεκτή από τον νου και μετά εκδηλώνεται σαν πράξη.

Η ορθόδοξη θεώρηση της αμαρτίας αντιστρατεύεται ευθέως τις αρχές της ψυχοθεραπείας που στηρίζονται στην αρχή there are no right or wrong feelings unless you act upon them.

Αφού, λοιπόν, αρνείται στην πράξη το γνωστό πατερικό σχήμα προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, πράξη και υιοθετεί τους όρους της ψυχοθεραπείας, είναι φυσικό να αρνείται την θεολογία και την ποιμαντική της Εκκλησίας για τα σαρκικά αμαρτήματα.

Ο π. Βασίλειος, από δεκαετίες, διατυπώνει γραπτώς τις κακοδοξίες του.

Γιατί, άραγε, δεν βρέθηκε ένας αρχιερέας να φέρει το θέμα στην Ιερά Σύνοδο;