ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΕ, Ο ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙ

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΕ, Ο ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙ

Του Θεολόγου κ. Χριστόδουλου Βασιλειάδη,
Διδάκτορος Θεολογίας

=====

Σε δηλώσεις, στις οποίες προέβη, με θέμα τις φονικές πυρκαγιές, ο Μακαριώτατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, δήλωσε ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι δεν τιμωρεί τους ανθρώπους. Να μας επιτρέψει ο Μακαριώτατος να εκφράσουμε την έντονη αμφισβήτησή μας στην άποψη αυτή, διότι όντως ο Θεός είναι αγάπη και πλειστάκις, λόγω αυτής του της αγάπης τιμωρεί τους ανθρώπους, άλλοτε μεν παιδαγωγικά για να διορθωθούν, άλλοτε δε προειδοποιητικά, για να συνετισθούν οι καλοπροαίρετοι.

Ασφαλώς καθόλου δεν είναι πρόθεσή μας να κάνουμε το δάσκαλο στον Μακαριώτατο, για να αποδείξουμε ότι, όταν ξεχυλίσει το ποτήρι της οργής του Θεού, τότε ο Θεός παιδαγωγεί τους ανθρώπους, για να τους φέρει σε μετάνοια.

Στὴν Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι ο Θεός λέγει: «Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γεν. 6, 3). Ίσως ο Μακαριώτατος θελήσει να ισχυριστεί ότι αυτά συνέβαιναν στην Παλαιά Διαθήκη. Όμως, ας μη μας διαφεύγει το γεγονός, ότι και στην Καινὴ Διαθήκη ο ίδιος ο Κύριος αναφέρει ότι, εάν δεν μετανοήσουμε, θα έλθει η τιμωρία από τον Θεό. Αναφέρεται π.χ. στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο: «Κατά την ώρα που μιλούσε ο Κύριος, παρουσιάστηκαν μερικοί και του ανήγγειλαν για τους Γαλιλαίους, των οποίων το αίμα ο Πιλάτος, όταν με τους στρατιώτες του τους έσφαξε μέσα στην αυλή του ναού, το ανέμιξε με τις θυσίες, που εκείνοι πρόσφεραν την ώρα αυτή. Τότε ο Κύριος τους είπε: “από το γεγονός ότι έπαθαν αυτά, βγάζετε το συμπέρασμα ότι οι Γαλιλαίοι αυτοί υπήρξαν αμαρτωλοί περισσότερο από όλους τους Γαλιλαίους; Όχι σας λέγω. Διότι και άλλοι Γαλιλαίοι είναι επίσης αμαρτωλοί. Εάν δεν μετανοήσετε, κατά τον ίδιο τρόπο θα χαθείτε, Ή νομίζετε ότι οι δεκαοκτώ άνθρωποι, πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος του Σιλωάμ και τους εθανάτωσε, αυτοί υπήρξαν ενώπιον του Θεού αμαρτωλοί και χρεώστες περισσότερο από όλους τους ανθρώπους που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; Όχι σας λέγω, αλλά έπαθαν εκείνοι, για να συνέλθετε εσείς. Εάν όμως δεν μετανοήσετε όλοι κατά τον ίδιο τρόπο θα χαθείτε”.»

Επιπροσθέτως υπενθυμίζουμε τη φράση του προφητάνακτα Δαβίδ, «ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν» (Ψαλμ. 22, 4). Επομένως υπάρχει όχι μόνο η «βακτηρία» του Θεού, που στηρίζει τον άνθρωπο, αλλά και η «ράβδος» του Θεού, η οποία παιδαγωγεί τον αμετανόητο αμαρτωλό άνθρωπο.

Όντως ο Θεός αγάπη εστί και από αγάπη ετιμώρησε τους παρεκτραπέντας ανθρώπους τον καιρό του κατακλυσμού, όπως και από αγάπη ετιμώρησε τα Σόδδομα και Γόμορρα. Η αγάπη του Θεού στους μεν πιστούς προσλαμβάνεται ως σωτήριο φως, στους δε απίστους η ίδια ακριβώς αγάπη προσλαμβάνεται ως φωτιά που καίει. Η αγάπη του Θεού είναι φως φωτίζον τους πιστούς ή πυρ καταφλέγον τους άπιστους.