Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΔΟΤΕΣ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΔΟΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Παρακαλούμε θερμά τους σεβαστούς ιεράρχες μας και ιδιαίτερα τον Σεβασμιότατο Μεσογαίας κ. Νικόλαο, που έχει μελετήσει στο θέμα περισσότερο από κάθε άλλο ιεράρχη, να λάβουν δημόσια θέση εν όψει της καθημερινής δημοσίευσης πληροφοριών ότι ο εγκεφαλικός θάνατος - όπως τον ορίζουν οι ευσεβείς επιστήμονες - δεν είναι το κριτήριο πολλές φορές για τη μεταμόσχευση από εγκεφαλικά νεκρούς δότες.

Πολλώ μάλλον πρέπει το θέμα να συζητηθεί από την Ιεραρχία, αφού υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι ανέκτησαν πλήρως τις αισθήσεις τους και ζουν μια φυσιολογική ζωή, ενώ οι γιατροί - ή για να ακριβολογούμε ορισμένοι γιατροί - ήταν έτοιμοι να τους αφαιρέσουν ζωτικά όργανα.

Καμιά αμφιβολία δεν έχουμε ότι άνθρωποι - όπως ο κ. Σταύρος Μπαλογιάννης ή ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος - θα ήταν ποτέ δυνατόν να συνεργήσουν συνειδητά στη διάπραξη φόνων. Ούτε ασφαλώς μπορούμε να διανοηθούμε ότι οι 80 τόσοι ιεράρχες μας είναι συνειδητοί δολοφόνοι, που ανάψαν το πράσινο φως για τις μεταμοσχεύσεις από εγκεφαλικά νεκρούς δότες ή ότι αντιμετωπίζουν το θέμα με ελαφρά καρδία.

Τα στοιχεία όμως που δημοσιεύονται σχεδόν καθημερινά για ανθρώπους, για τους οποίους οι γιατροί έκαναν τη διάγνωση ότι είναι εγκεφαλικά νεκροί και όμως ανέρρωσαν, είναι συγκλονιστικά και η Ιεραρχία πρέπει, είτε να αναθεωρήσει την προηγούμενή της απόφαση, με την οποία ενθάρρυνε τη μεταμόσχευση από εγκεφαλικά νεκρούς δότες, ή αν έχει λόγους να εξακολουθεί να υποστηρίζει τις μεταμοσχεύσεις, οφείλει τουλάχιστον να καθησυχάσει τη συνείδηση των πιστών και να τους εξηγήσει τι συμβαίνει.

Η σιωπή της Ιεραρχίας - υπό τις περιστάσεις- είναι ότι πιο ασύμφορο νοουμένου ότι η Πολιτεία ετοιμάζεται να ψηφίσει νόμο με τον οποίο θα καθιστά αυτοδικαίως νόμιμη την αφαίρεση ζωτικών οργάνων από όλους όσους είναι εγκεφαλικά νεκροί ασχέτως του αν επιθυμούν να γίνουν δότες ή όχι.

Παραθέτουμε στη συνέχεια κείμενο που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΜΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ “ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ”;

Του Πρωτοπρ. π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

===============

Το θέμα των μεταμοσχεύσεων οργάνων είναι σπουδαίο και πρέπει να λειτουργήσει γύρω απ' αυτό ουσιαστική θεολογική σκέψη και διάλογος, προκειμένου η Εκκλησία σε πανορθόδοξο επίπεδο, και όχι απλώς σε τοπικό, να καταθέσει λόγο ουσιαστικό.

Ο μέχρι σήμερα προβληματισμός είχε ως κεντρικό του άξονα το ζήτημα των κριτηρίων του εγκεφαλικού θανάτου. Είναι ισχυρά τα δεδομένα αυτού του κριτηρίου, όπως ορίστηκε στο Ηarvard; Γιατί υπάρχουν κατά τα νέα δεδομένα δύο θάνατοι, εγκεφαλικός και κλινικός; Γιατί λαμβάνονται τα όργανα του δωρητού πριν τον κλινικό θάνατο και μετά τον εγκεφαλικό; Είναι γνωστό πως τα όργανα, εκτός από εξαιρέσεις, δεν μπορούν να ληφθούν από πτωματικό δότη, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις μετά την παύση της καρδιάς είναι άχρηστα. Είναι βέβαιο πως λαμβάνονται από ζωντανό οργανισμό, του οποίου δεν λειτουργεί ο εγκέφαλος, κατά τα διαβλητά κριτήρια του Ηarvard. Ποιός μπορεί να γνωρίζει την ώρα του χωρισμού της ψυχής...από το σώμα; Ποιός μπορεί να ορίσει το μυστήριο του θανάτου; Μπορεί η Εκκλησία να συνηγορήσει στη λήψη των οργάνων πριν από την οριστική διάλυση της συναφείας ψυχής και σώματος; Η Εκκλησία δεν πρέπει να λάβει υπ' όψιν της την αντίδραση πολλών επιστημόνων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κατά των κριτηρίων του Ηarvard και κατά της καθιερώσεως διπλού θανάτου, εγκεφαλικού και κλινικού;

Όλα τα προαναφερόμενα αφορούν τα δεδομένα της μέχρι τούδε προβληματικής. Εμείς, προσωπικά, δεν δυνάμεθα να δεχτούμε παρέμβαση λήψεως οργάνων πριν τον οριστικό θάνατο, εφ' όσον αντιστοιχεί σε αφαίρεση ζωής έστω κι αν ο σκοπός είναι η θεραπεία κάποιου ασθενούς. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Το μυστήριο του θανάτου θα παραμείνει για πάντα μυστήριο. Κανείς δεν πρέπει να το αποσυνθέσει και να το ορίσει κατά τις προσωπικές του ιατρικές ή θεολογικές αντιλήψεις.

Με θεολογικούς ακροβατισμούς ή ακροβολισμούς δεν μπορούμε να πείσουμε το πλήρωμα της Εκκλησίας. Η ευθύνη είναι μεγάλη και κανείς δεν μπορεί να προκαλεί με αντιφατικές θέσεις, την αποδοχή ενός γεγονότος που, αν δεν αντιμετωπιστεί με θεολογική σύνεση, μπορεί να οδηγήσει σε δύσκολες στιγμές τη στάση της Ορθοδοξίας απέναντι στο σεβασμό του κάθε προσώπου και στο μυστήριο του θανάτου.

ΠΗΓΗ:

http://www.egolpion.com/root.el.aspx,

Περιοδικό «Παρακαταθήκη», τεύχος 22 : Ιαν.-Φεβ. 2002