SALTO MORTALE ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

“SALTO MORTALE” ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥΤου Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Το 1920 εγκαινιάστηκε επίσημα η παναίρεση του Οικουμενισμού όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξαπέλυσε τη διαβόητη εγκύκλιο “Προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού”, με την οποία μετακινήθηκαν “τα αιώνια όρια α έθεντο οι Πατέρες ημών”. Αντί της ΜΙΑΣ Εκκλησίας, όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, η εγκύκλιος του 1920 θεωρεί την Ορθόδοξη Εκκλησία ως κλάδο της χριστιανωσύνης που δεν κατέχει, αλλά πρέπει να επανεύρει, με την ένωσή της με τους αιρετικούς, την αλήθεια.

Η ΟΛΕΘΡΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

=====================

Σε μεταγενέστερο στάδιο o Οικουμενισμός απέκτησε νέα δυναμική εξαιτίας του ακροβατισμών του Πατριάρχη Αθηναγόρα. Επί της εποχής του “ήρθησαν” αντικανονικά τα αναθέματα, άρχισε “ο διάλογος της αγάπης” με τους αιρετικούς, που υποβάθμιζε τα δόγματα για να επιτευχθεί μια ουνιτικής χροιάς ένωση. Ακόμη χειρότερα ορισμένοι (όχι μόνον ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, όπως ο ίδιος με καμάρι ομολόγησε δημόσια), αλλά και το Πατριαρχείο Ρωσίας και η Αρχιεπισκοπή Αμερικής (επί Ιακώβου) και η Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας (επί Αθηναγόρα Κοκκινάκη) έδωσαν τη Θεία Κοινωνία στους αιρετικούς! Προχώρησαν στην “προδοσία του Ιούδα”, κατά τον Ιουστίνο Πόποβιτς!

“ΠΡΟΒΑ ΤΖΕΝΕΡΑΛΕ” ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ

___________________

Μετά το θάνατο του Αθηναγόρα συνομολογήθηκαν προδοτικές συμφωνίες και υπογράφτηκαν πολλά αιρετικά κείμενα. Ο Ελβετίας Δαμασκηνός και οι ομόφρονές του υπέγραψαν στο Σαμπεζύ συμφωνία που οδήγησε θεωρητικά στην ένωση με τους Μονοφυσίτες. Η κακόδοξη αυτή συμφωνία δεν έχει υιοθετηθεί, κατά το πλείστον, από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Στην πράξη, όμως, γίνεται δεκτή από ορισμένες. Στο Πατριαρχείο Αντιοχείας επικράτησε η “διακοινωνία” (“intercommunio”) με τους Μονοφυσίτες. Η ίδια πρακτική με τους Μονοφυσίτες ισχύει περιστασιακά ή συστηματικά σε ορισμένες επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου(Αρχιεπισκοπές Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας, Αμερικής, κτλ.). Η συμφωνία του Σαμπεζύ, εκτός από χρήσιμη καθ’ εαυτήν, για την μη κατά Θεόν ένωση με τους Μονοφυσίτες, χρησιμοποιήθηκε ως “πρόβα τζενεράλε”, για να διαπιστωθεί το εύρος της αντίστασης στα οικουμενιστικά σχέδια.

“ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ” ΚΑΙ ΕΞΟΥΝΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

_______________________

Εξίσου απαράδεχτα φαινόμενα συμβαίνουν με τους Παπικούς. Καταρχήν σε θεολογικό επίπεδο μπήκαν τα θεμέλια της αποστασίας. Ο Αυστραλίας Στυλιανός προσπάθησε να επιβάλει, με τη συμφωνία του Μπαλαμάντ, τη θεωρία ότι ο Παπισμός και η Ορθοδοξία είναι “αδελφές Εκκλησίες”. Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας αποπειράθηκε να θεμελιώσει θεολογικά, σε ορθόδοξο έδαφος, την Αγγλικανική “βαπτισματική θεολογία”, που συνιστά το μαλακό υπογάστριο της “θεωρίας των κλάδων”. Παρόλον ότι επίσημα οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, κατά το πλείστον, δεν υιοθέτησαν τις πιο πάνω αιρέσεις, το Οικουμενικό Πατριαρχείο (και όχι μόνον) προσπαθεί με πολλές συγκεκριμένες ενέργειες να καθιερώσει στην πράξη της Εκκλησίας τη “βαπτισματική θεολογία”, τη θεολογία των “αδελφών Εκκλησιών” και τη “θεωρία των κλάδων”.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

_______________________

Η στρατηγική του Πατριαρχείου για επιβολή των αιρέσεων είναι να οδηγήσει, σε πρώτη φάση, σε ουνιτική ένωση με τους Παπικούς και αργότερα με τους Προτεστάντες. Η συμμετοχή μας στο παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων (γνωστό ως Π.Σ.Ε.), σημαίνει ότι θεωρούμε εν ισχύ τη “θεωρία των κλάδων”. Παράλληλα προλειαίνεται το έδαφος για την ένωση με τις άλλες θρησκείες, με τις πανθρησκειακές συναντήσεις και τις συμπροσευχές(Ασσίζη, Καμπέρρα, Λευκωσία, κτλ.). Το Πατριαρχείο κατέθεσε επίσημη πρόταση να γίνονται δεχτοί στην Ορθοδοξία οι αιρετικοί με χρίσμα και λίβελλο. Οχι με βάπτισμα. Μια πρακτική που εφαρμόζει ήδη στο κλίμα του. Προσπαθεί να εξοβελίσει την πρακτική της βάπτισης των αιρετικών για να επιβάλει τη “Βαπτισματική θεολογία” στην πράξη. Παράλληλα ο Πάπας γίνεται δεχτός στην Κωνσταντινούπολη με θυμιατήρια και τροπάρια ως αρχηγός “αδελφής Εκκλησίας”!!! Οχι ως αιρεσιάρχης!. Στη συνέλευση της Ραβέννας υπογράφτηκε προωθημένης ουνιτικής χροιάς εκκλησιολογικό κείμενο, το οποίο βελτιώθηκε επί τα χείρω με τις αποφάσεις της συνάντησης στην Ελούντα. Και έπονται τα χειρότερα στη συνάντηση της Λευκωσίας τον προσεχή Οκτώβριο.

ΠΡΟΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ

______________________

Στο μεταξύ έγινε μαζική καρατόμηση παραδοσιακών αντιπροσώπων Ορθοδόξων Εκκλησιών από τους διαλόγους. Οι οικουμενιστές τους θεώρησαν (και δικαίως!) ως ανυπέρβλητο εμπόδιο στα προδοτικά τους σχέδια. Διαπρεπείς ακαδημαικοί θεολόγοι, με ορθόδοξο φρόνημα, όπως οι π. Θεόδωρος Ζήσης, Περιστερίου Χρυσόστομος, Καθηγητής Φαράντος, κτλ. αντικαταστάθηκαν από ορντινάντσες της αποστασίας. Ασημαντότητες, μετριότητες ή άβουλους λακέδες των οικουμενιστικών σχεδιασμών.

ΕΠΙΚΕΙΝΤΑΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

________________

Οι καιροί “ου μενετοί”. Υπάρχουν έγκυρες πληροφορίες ότι η διαφοροποίηση της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι του Πατριαρχείου, ώθησε τον Παναγιότατο να επισπεύσει ένα salto mortale ουνιτικής ένωσης με τους Παπικούς. Στις πρόσφατες συναντήσεις της κοινής επιτροπής του διαλόγου Ορθδοξίας και Παπισμού στην Ελούντα και στη Θεσσαλονίκη δόθηκε το στίγμα των επερχομένων δεινών. Τον Οκτώβριο, στη Λευκωσία, θα συνέλθει και πάλιν η κοινή επιτροπή του (με την πιθανή συμμετοχή του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’). Πολλοί φοβούνται ότι θα εξελιχθεί σε νέα Φερράρα- Φλωρεντία. Σε αυτήν, κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες, θα επιδιωχθεί να επιβληθεί διοικητικό σύστημα ουνιτικής “πενταρχίας”, υπό την προεδρία του Πάπα, που θα οδηγήσει σε ουνιτική ένωση με τους Παπικούς. Παραμένει άγνωστο αν τα σχέδια αυτά τελικά πραγματοποιηθούν, επειδή εξαρτούνται από πολλούς μεταβλητές. Εκείνο που είναι βέβαιο και γι’ αυτό δεν επιτρέπεται να εφησυχάσουμε, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, είναι ότι στις συναντήσεις της κοινής επιτροπής στη Ραβέννα, στην Ελούντα και στη Θεσσαλονίκη έχουν τεθεί οι βάσεις για μια ουνιτική ένωση.

ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ ΘΑ ΒΓΕΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ “ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ”

_______________________

Αν, όμως, οι φημολογίες είναι έγκυρες και οι φόβοι βάσιμοι και αν τελικά ο Παναγιότατος επιχειρήσει το ολέθριο άλμα στο κενό θα συνειδητοποιήσει (πολύ αργά!) ότι το μόνο που κατόρθωσε είναι να γίνει εξωμότης. Ας είναι βέβαιος ότι, με τις ακροβασίες του, δεν θα πέσει σε δίχτυ ασφαλείας, στα μαλακά, όπως ελπίζει. Θα γκρεμοτσακιστεί στα αιχμηρά βράχια της λεγόμενης ‘“τρίτης Ρώμης”, που καιροφυλακτεί, ανύστακτη, στο βάθος του γκρημνού. Οχι μόνον το Πατριαρχείο δεν θα σώσει, αλλά θα πεθάνει στιγματισμένος ως νέος Βησσαρίωνας. Επιπλέον θα δει τα οράματα του Πανσλαβισμού να παίρνουν σάρκα και οστά, με σημαία τη σωτηρία της Ορθοδοξίας από τους εξωμότες της νέας Φερράρας - Φλωρεντίας. Και ας μην αυταπάται ότι θα του δοθεί δυνατότητα αναδίπλωσης. Η Μόσχα θα αρπάξει την ουρανοκατέβατη ευκαιρία από τα μαλλιά και το Πατριαρχείο θα καταποντιστεί στην άβυσσο συνοδευόμενο μέ τις αρές και τα αναθέματα της Εκκλησίας.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

______________________

Σε τελευταία ανάλυση ο Παναγιότατος έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να στραγγαλίσει και να ατιμάσει το Πατριαρχείο με το ξεπούλημα της πίστης μας. Εχει και δεύτερη επιλογή. Να παραδώσει την ψυχή του στον Κύριο, ως o ανύστακτος καντηλανάφτης του Γένους, στις επάλξεις της λυχνίας της Κωνσταντινουπόλεως, με ήσυχη τη συνείδηση, ότι φύλαξε μέχρις εσχάτων “την παρακαταθήκη” της Ορθοδοξίας. Υπάρχει φυσικά και τρίτη επιλογή. Αυτή, όμως, είναι στα χέρια του Θεού! Οχι του Παναγιότατου. Το θαύμα του Θεού που θα επιτρέψει στο Πατριαρχείο να επιβιώσει. Αραγε η προδοσία της πίστης μας και η κατάφωρη παραβίαση των Ιερών Κανόνων είναι ότι καλύτερο γι’ όσους περιμένουν θαύμα να σωθούν;

Ο ΦΥΛΑΞ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΓΡΥΠΝΕΙ

______________________

Προσευχόμαστε εκτενώς ο Κύριος να φωτίσει τον Παναγιότατο. Να λαλήσει αγαθά στην καρδία του. Ας κάνει δεύτερες σώφρονες σκέψεις. Το ποίμνιο της Εκκλησίας αντιδρά ήδη δυναμικά. Οι αποδοκιμασίες των οικουμενιστών, από ευλαβείς χριστιανούς, στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης και η υπογραφή του εξαίρετου κειμένου ομολογίας για τον Οικουμενισμό, από πολλούς σημαίνοντες αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς και λαικούς, δίνουν το στίγμα των τραγικών εξελίξεων που θα επακολουθήσουν, αν δεν αναστρέψει τα αντορθόδοξα σχέδια που έχει δρομολογήσει.