ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Του Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

Ιεροκήρυκος της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

========

Μια από τις μεγαλύτερες εορτές που δονούν τις καρδιές των πιστών και ευσεβών Ορθοδόξων Χριστιανών, είναι και η εορτή της Ορθοδοξίας μας.
Ορίστηκε από την Εκκλησία μας για να εορτάζεται η αναστήλωσις των Ιερών Εικόνων, μετά από τον φοβερό σάλο της εικονομαχίας που είχε προηγηθεί.

Οπωσδήποτε, ο κάθε πιστός θα πρέπει να μελετήσει και να γνωρίσει το σπουδαίο αυτό κεφάλαιο της Εκκλησιαστικής μας Ιστορίας, για να δει από τι πειρασμούς και κινδύνους πέρασε το σκάφος της Εκκλησίας, αλλά και ταυτοχρόνως να συνειδητοποιήσει ότι το σκάφος αυτό ουδέποτε γνώρισε ή θα γνωρίσει ναυάγιο.

Γενικότερα όμως επικράτησε κατά την Α΄ Κυριακή των Νηστειών, να πανηγυρίζεται η νίκη της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, εναντίον των αιρέσεων.

Αλλά τί να πει κανείς περί Ορθοδοξίας και πώς να εγκωμιάσει τους αγώνες και τα παλαίσματα του «νέφους» των Αγίων μας που έδωσαν τη ζωή τους ακριβώς γι’ αυτή την Πίστη, σε μία εποχή τόσο ρηχή όσο η δική μας;

Πώς επαξίως να υμνήσει κανείς όλες αυτές τις ψυχές που για την αγάπη του Χριστού και την δόξα της Αγίας μας Εκκλησίας, καταφρόνησαν τον κόσμο και τα του κόσμου και κονταροχτυπήθηκαν με τον απαίσιο διάβολο και τα δύστυχα όργανά του;

Τα εγκώμια όμως των αθανάτων αυτών μορφών υπάρχουν. Υπάρχουν αποθησαυρισμένα και καταγεγραμμένα μέσα στην υμνολογία μας, στην Ιστορία και στα διαμάντια των Πατερικών κειμένων που κατέχουμε και που τόσοι θέλουν σήμερα ορισμένοι να τα εξαφανίσουν από προσώπου γης ή να τα παρερμηνεύσουν.

Αλλά στο σημείο αυτό φίλοι μου, τίθεται προς εμάς αμείλικτο το ερώτημα.
Αγωνιζόμαστε σήμερα να κρατήσουμε επί της ουσίας ζωντανή αυτή την πίστη που παραλάβαμε ή αρκούμαστε απλώς σε κάποιες εγκωμιαστικές ομιλίες;

Βιώνουμε την Ορθοδοξία ως Ορθοπραξία ή ικανοποιούμαστε απλώς στην λιτάνευση των Ιερών Εικόνων, που αν λείπει ο συνειδητός αγώνας, καταντούν φολκλόρ, που παροργίζουν τον Θεό;

Έχουμε συνειδητοποιήσει τι εστί Ορθοδοξία ή φρονούμε ότι η Εκκλησία μας είναι και αυτή μία από τις πολλές «εκκλησίες» που υφίστανται ανά τον κόσμον;

Υπάρχει στην καρδιά μας το βασικότατο κεφάλαιο της δογματικής διδασκαλίας ότι «εκτός Εκκλησίας (Ορθοδοξίας) ουκ έστι σωτηρία» ή η λαίλαπα που επάρατου οικουμενισμού έχει καταστρέψει τα ευαίσθητα συνειδησιακά κέντρα της Πίστεως, με αποτέλεσμα να ακούγονται οι κακόδοξες φωνές ότι «ο ένας πνεύμονας της εκκλησίας είναι η Ορθόδοξη Εκκλησίας, ενώ ο άλλος είναι η Δυτική με αρχηγό τον Πάπα»;

Δυστυχώς αδελφοί μου, και ας το παραδεχτούμε, όχι βεβαίως για να απογοητευτούμε, αλλά για να αφυπνιστούμε, δυστυχώς ήρθε η εποχή κατά την οποία όχι απλώς είναι άγνωστοι οι αγώνες των Αγίων Πατέρων μας, αλλά και, αλλοίμονο, διαβάλλονται οι μορφές αυτές ότι δήθεν «διαίρεσαν την Εκκλησία και τώρα βρίσκονται στην κρίση του Θεού». Κύριε Ελέησον!

Ζούμε σε εποχή που ορισμένοι ντρέπονται να ομολογήσουν την μοναδικότητα της Πίστεως μας, για να μη δυσαρεστήσουν τον αιρεσιάρχη Πάπα και όλο τον συρφετό της κακοδοξίας και της διαστροφής του Προτεσταντισμού.

Φτάσαμε μάλιστα να βλέπουμε σε επίσημες εορτές τον Πάπα ένστολο, να δίνει την «ευλογία» του, μάλλον την αλογία του, μέσα στον Ορθόδοξο Ναό στους Ορθοδόξους πιστούς (;) και οι ταλαίπωροι ψάλτες, να του ψάλλουν την φήμη και το πολυχρόνιο... Δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε. Δόξα σοι.

Βέβαια το ότι αυτά δε συνιστούν Ορθόδοξο δόγμα και ήθος, το ότι όλα αυτά είναι θέατρα του παραλόγου, μάλλον του διαβόλου, και δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με την αγνή μας Ορθοδοξία, τούτο δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερα χαρίσματα για να το εννοήσει.

Όταν μάλιστα φτάνουμε στο κατάντημα να βλέπουμε «μεταλλαγμένο» μοναχισμό, που σέρνει στα δικαστήρια ευσεβείς λαϊκούς, και να καταδικάζονται, διότι αντιδρούν αυτοί στα οικουμενιστικά θέατρα, τότε αδελφοί μου κατανοούμε ξεκάθαρα ότι φθάσαμε και πάλι σε εποχές που η Πίστις μας η Αγία θα μας κοστίζει.

Θα μας κοστίζει απ’ εδώ και πέρα, θέσεις, υπόληψη, ελευθερία και αυτή την ίδια τη ζωή μας.

Ναι λοιπόν, το γνωρίζουμε. Ας το μάθουν ξεκάθαρα «τα κοπέλια του Πάπα» κατά την έκφραση του Αγ. Μάρκου του Ευγενικού, ότι το γνωρίζουμε και είμαστε έτοιμοι.

Ας «κοάζουν οι βάτραχοι» του οικουμενισμού και ας «κορυβαντιούν οι βραχνοκόκκορες» του θρησκευτικού συγκρητισμού.

Ας ετοιμάζονται «εν κρυπτώ και παραβύστω» μυστικές συμφωνίες οι οποίες αθετούν την Ιερά Παράδοση της Πίστεώς μας.

Εμείς, ως γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας μας, παρά τις ελλείψεις μας, Χάριτι Θεού, θα αγωνιζόμαστε να παραμένουμε εδραίοι και αμετακίνητοι επί των επάλξεων της Πίστεώς μας.
Άγρυπνοι φρυκτωροί , Κλήρος, Μοναχισμός και πιστός του Κυρίου Λαός, έστω και φαινομενικώς λίγοι, θα υψώσουμε τα λάβαρα της Ορθοδοξίας μας και όταν στις σκοτεινές συναντήσεις θα «βάπτεται κάλαμος αποφάσεως»... εμείς στεντορεία τη φωνή, «εν ενί σώματι και μιά καρδία» θα ψάλλουμε και θα ομολογούμε τον νικηφόρο παιάνα της Πίστεώς μας:

«Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, και εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα».
Γένοιτο αδελφοί.
Αμήν.