ΟΣΙΟΛ. π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΗΣΗ,ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ;

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ;

(Απάντηση στον π. Βασίλειο Βολουδάκη)

Β΄

Του Οσιολ. Μοναχού π. Σεραφείμ Ζήση

=====

Και συνεχίζει ο π. Βασίλειος Βολουδάκης:

«Και μετά δεν έχει διαβάσει και τον Κανόνα τον 15ο της Πρωτοδευτέρας που λέει ότι αφορά στους πρεσβυτέρους, τους επισκόπους, τους μητροπολίτας δηλαδή, και τους πατριάρχας. Δεν αφορά στους Μοναχούς η αποτείχιση.»

Δεν έχει διαβάσει τον 15ο Κανόνα 

ο π. Σεραφείμ;; !! : )

Ο Γέροντας Ισαάκ όταν έγραψε ότι αποτειχίστηκε ο Άγιος Παΐσιος αυτό εννοούσε; Δεν ήξερε ο Γέροντας Ισαάκ ότι ο Άγιος Παΐσιος ήταν Μοναχός και όχι Ιερεύς;; !! Πως αλλιώς θα μπορούσε να το εκλάβει ένας λογικός νους παρά ότι ο Άγιος Παΐσιος φρόντισε να εκκλησιάζεται με ιερέα που δεν μνημόνευε τον πατριάρχη. Καθότι λαϊκή ίσως να μου διαφεύγει κάτι. Ας με διορθώσει κάποιος. Υπάρχει πάντως μια πιο λεπτομερής αναφορά για εκείνη την εποχή σε φυλλάδιο για τον Άγιο Παΐσιο που είχε επιμεληθεί ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος το 2015. Βάζω εδώ ένα μικρό απόσπασμα, το υπόλοιπο 

παρατίθεται στο τέλος:

Ἔτσι, μπροστά σέ αὐτό τό ξεθεμελίωμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης, ὁ ἁγιορειτικός μοναχισμός (Μονές, Σκῆτες καί Κελιά) ἀκολουθώντας τή μακραίωνη ἐκκλησιαστική καί κανονική παράδοση ἔπαψαν νά ἀναγνωρίζουν τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὡς Ὀρθόδοξο Πατριάρχη καί διέκοψαν τή μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του (ἀπό τό 1970 μέχρι τό θάνατό του (7.7.1972) σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιά τήν οἰκουμενιστική του πολιτική. «Ἡ διακοπή τοῦ Μνημοσύνου ἀποτελεῖ ἄρνησιν καί πράξιν ἀντιστάσεως, ἐν ὄψει διαγραφομένου κινδύνου», τόνιζε προφητικά ἡ Ἱ. Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὂρους σέ ἔγγραφό της.

Σέ αὐτούς πού πρωτοστάτησαν στήν τολμηρή καί ὁμολογιακή αὐτή ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ Ἀθηναγόρα ἀνῆκε καί ὁ Ἃγ. Παΐσιος ὁ ὁποῖος μοναχός, τότε, στήν Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα συνήργησε τά μέγιστα, μαζί μέ τόν Καθηγούμενο ἀρχιμ. Βασίλειο Γοντικάκη, ὥστε καί ἡ Μονή του νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη. Μάλιστα ὁ Ἅγ. Παΐσιος, ὁ ἡγούμενος π. Βασίλειος Γοντικάκης καί ὁ ἱερομ. Γρηγόριος στήν ἀπό 21.11.1968 κοινή ἐπιστολή τους, χαρακτήρισαν τά λεχθέντα καί πραχθέντα ὑπό τοῦ Ἀθηναγόρα ὡς «ἀκατανόητα καί δυστυχῶς βλάσφημα διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» καί σημείωσαν: «ἡ ἂρνησι πρός τόν Πατριάρχη δέν εἶναι ἂρνησι πρός τήν ἀγάπην οὒτε πρός τήν ἑνότητα. Εἶναι “ὂχι” πρός τό ψεῦδος καί “ναί” πρός τήν Ἀλήθεια» («Ὀρθόδοξος Τύπος», τ. 98/1.3.1969, σ. 4  καί  τ. 1680/9.3.2007, σ. 5)

(Συνεχίζεται)