Θ. ΚΑΛΜΟΥΚΟΥ,ΟΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

ΟΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ανάλυση του κ. Θεοδώρου Καλμούκου

=====

Το πρόσφατο εκκλησιαστικό «πραξικόπημα» του Πατριαρχείου Μόσχας σε βάρος του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για να εκδικηθεί τον Πατριάρχη Θεόδωρο επειδή αναγνώρισε την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, έφερε για μία ακόμα φορά στην επιφάνεια την τραγελαφικότητα του Πατριαρχείου της Μόσχας. Αλλωστε αυτό είναι το ήθος ή μάλλον το άηθες και άποιον της Μοσχοβίτικης κάστας που διοικεί το άτυχο πραγματικά Πατριαρχείο της Ρωσίας.

Να πω από την αρχή πως εδώ δεν πρόκειται απλώς για μία άκρως αντιεκκλησιολογική, αντικανονική και ανατρεπτική ενέργεια εισπήδησης σε βάρος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, αλλά για απόπειρα καταστρατήγησης της ίδιας της ενότητας και συνοχής της Ορθόδοξης Εκκλησίας 

γενικότερα.

Πρόκειται ουσιαστικά για γελοίες αποφάσεις, οι οποίες καθιστούν γελοίους εκείνους που τις λαμβάνουν, άνθρωποι οι οποίοι υποτίθεται ότι εκπροσωπούν μεγάλους και ιερούς θεσμούς, χωρίς να αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα και την οντολογία τους, γι’ αυτό και καταργούν ελαφρά τη συνειδήσει την Εκκλησία. Πιο ξεκάθαρα, η Μόσχα έχει υποστεί τέτοια εκκλησιολογική αλλοτρίωση που δεν μπορεί να λέγεται πλέον Εκκλησία, αλλά έχει απλά καταστεί ένας κοσμικός οργανισμός, βραχίονας του Πουτινικού Κρεμλίνου, με ένα περίβλημα 

θρησκευτισμού.

Και κάτι άλλο ακόμα δεν εκπλήσσει η δημιουργία σχίσματος από τη Μόσχα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι ο ίδιος ο Πατριάρχης Κύριλλος και ο πολυπράγμων κολαούζος του, ο Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, ο οποίος φαίνεται να είναι ο δαίμων πολλών κακών στην Ορθοδοξία, αλλά και γενικότερα, πολλοί από την ιεραρχία και εκ των θεολόγων της Ρωσίας δεν μπορούν δυστυχώς να διακρίνουν, ιδιαίτερα έπειτα από την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, αυτό που είναι Εκκλησία, από αυτό που δεν είναι. Ούτε φυσικά καταλαβαίνουν τι είναι ενότητα της Εκκλησίας, πέρα από την αντιληπτική μιας εκκοσμικευμένης προσέγγισης συνομοσπονδιακού συμπιλήματος με έντονες και χτυπητές τις 

κοσμικές φιλοδοξίες.

Εφτασαν μάλιστα σε τέτοιο σημείο παράκρουσης ώστε οι κληρικοί της Αφρικής  που προσχώρησαν στο σχίσμα της Μόσχας, Κύριος οίδε πώς και κάτω από ποίες συνθήκες… αναγκάζονται να πάρουν όρκο απόλυτης υπακοής στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο και στους Επισκόπους του μέχρι θανάτου «για να σώσουν την ψυχή τους». Αν είναι δυνατόν! Μπροστά σ’ αυτές τις νοσηρότητες ωχριά ακόμα 

και ο μεσαίωνας.

Δεν περνά εβδομάδα και ευκαιρία που να μην απεργαστεί το Πατριαρχείο της Μόσχας την αποδυνάμωση της ενότητας και της ζωής της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά τον Κόσμο.

Χρόνια τώρα προσπαθεί το Πατριαρχείο της Μόσχας με κάθε τρόπο και ευκαιρία να παράσχει πράγματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, υψώνοντας μεσότοιχα φραγμών, στήνοντας ενέδρες, υποσκάπτοντας τα ιστορικά και εκκλησιαστικά του προνόμια στο διοικητικό σύστημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, διότι ο στόχος του είναι ένας και μοναδικός: να αρπάξει τα πρωτεία από το Οικουμενικό.

ΠΗΓΗ:

Εφημερίδα "Εθνικός Κήρυκας"