Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΙΕΡΑΡΧΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Όσοι απελπίζονται για την σημερινή κακοδαιμονία των εκκλησιαστικών και θεολογικών μας πραγμάτων ας θυμούνται τους περίφημους λόγους του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου που παραθέσαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση.
Τα σκάνδαλα και οι αιρέσεις λυμαίνονταν ανέκαθεν την Εκκλησία.
Και θα Την λυμαίνονται έως
της συντελείας του αιώνος.
Αλλού είναι ο παράδεισος.!
Στον νυν αιώνα ο σίτος και τα ζιζάνια θα συναυξάνονται.
Θα έρθει η ώρα του θερισμού, όταν θα χωρίσει η ήρα από το σιτάρι.
Μέχρι τότε ας μείνουμε προσηλωμένοι στον αμετάθετο στόχο κάθε χριστιανού: Τον αγώνα της προσωπικής μας μετανοίας.!
Και η ομολογία της πίστεως;
Αναπόσπαστο και ουσιαστικό
στοιχείο του αγώνα της
μετανοίας μας.
Αυτό τουλάχιστον μας διαβεβαίωσε το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου:
“Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς”.
Ας μην αφήσουμε, λοιπόν, κανένα να μας παραμυθιάζει ότι πρέπει να εκτραπεί ο αγώνας εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού σε Ουκρανομαχία, “λοιμωξιολογία”, Μακρακισμό, εμβολιομαχία, αντιχριστολογία και συνωμοσιολογία.
Ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού τα τελευταία 3 χρόνια προδώθηκε από αυτούς που αναγνωρίζαμε ως ηγέτες του
αντιοικουμενισμού.
Αυτό, όμως, δεν αίρει τις δικές μας ευθύνες να συνεχίσουμε αταλάντευτα να ιεραρχούμε τον αγώνα εναντίον της παναίρεσης πρώτο στις προτεραιότητές μας.
Κατανοούμε φυσικά ότι είμαστε μικροί και ασήμαντοι. Συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε σε θέση να καθορίσουμε τις αποφάσεις των decisions makers.
Αλλά τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού δεν τον διεξάγουμε για να καθορίσουμε τις εξελίξεις. Μακρυά από μας κάθε Μεσσιανικό κόμπλεξ και η αλαζονεία της υπερεκτίμησης των
δυνατοτήτων μας.
Αγωνιζόμαστε χάριτι Θεού εναντίον της χειρότερης αίρεσης που φάνηκε στο προσκήνιο της Ιστορίας. Όχι για να σώσουμε την Εκκλησία -άπαγε της βλασφημίας- αλλά για να σώσουμε την
ψυχή μας.
Αν η χάρη του Θεού δεν μας εγκαταλείψει θα ομολογούμε πάντοτε την πίστη μας, στα πλαίσια του αγώνα της μετανοίας μας.
Την έκβαση των εξελίξεων, όμως, την αφήνουμε στον Νυμφίο της Εκκλησίας, στον Κύριο του αμπελώνος, που δεν θα ανέχεται για πάντα τον συγκρητισμό να αλλοτριώνει την Ορθόδοξη πίστη.
Και η εκκλησία σώζεται κ. Τελεβάντο μέ την ομολογία και αντίθετα χάνεται , όταν δεν ομολογεί την ορθή πίστη ! Τόσες εκκλησίες χάθηκαν μέ πρώτη και καλύτερη την εσκηκυία τα πρωτεία τιμής μεταξύ όλων των εκκλησιών , την περίφημη και μεγάλη εκκλησία της Ρώμης !
ReplyDeleteΔεν αναφερόμουν στις τοπικές Εκκλησίες αλλά στην Εκκλησία ως Σώμα Χριστού.Όσο για την ανάγκη ομολογίας της πίστης μας είμαι απολύτως σύμφωνος αλλά γι' αυτό ακριβώς ανέφερα την πικρία μου ότι προδόθηκε ο αντιοικουμενιστικός αγώνας από όσους ασχολούνται αντί με τον Οικουμενισμό με την Ουκρανομαχία, την λοιμωξιολογία, την συνωμοσοιολογία, την αντιχριστολογία, τον Μακρακισμό και τα υγειονομικά μέτρα.
DeleteΑντιλάμβανομαι ότι και αυτά τα θέματα είναι άξια σχολιαμσμού αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού.
Πάρτε για παράδειγμα τον "Ορθόδοξο Τύπο", την πάλαι ποτέ ναυαρχίδα του αντιοικουμενιστιού αγώνα.
Από την μάυρη ώρα πουέπεσε στα χέρια του Μακρακιστή και οπαδού του Παποκαισαρισμού π. Βασίλειου Βολουδάκη. Δέστε πόσα από τα άρθρα του ασχολούνται με τον Οικουμενισμό και πόσα με τον κορωνοιό και τον Μακρακισμό και την ανάλυση πολιτικών καταστάσεων.
Ποια σχέση έχει η σημερινός Βολουδακικός "Ορθοδοξος Τύπος" με τον "Ορθόδοξο Τύπο" του π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου και του π. Μάρκου Μανώλη;
Ρίξετε μια ματιά στις αναρτήσεις του ιστολογίου "Τας θύρας τας θύρας". Όταν το διαβαζεις νομίζεις ότι είναι δελτίο που αφορά τα υγειονομικά μέτρα και όχι ορθόδοξο αντιοικουμενιστικό ιστοόγιο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των αναρτήσεων του αφορά τα εμβόλια για τον κορωνοιό και την μασκοφορία στην Εκκλησία και όχι μόνον.
Αυτή άραγε είναι η προτεραιότητα της Εκκλησίας και των καιρών που ζούμε ή το ότι οι Οικουμενιστές μιλούν ανοιχτά για τα νέα βήματα που θα κάνουν την ώρα που εμείς καθεύδουμε και ασχολούμαστε με συνωμοσιολογίες;