ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΟΥΚΡΑΝΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΟΥΚΡΑΝΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Του ΠαναγιώτηΤελεβάντου

=====

Από την αρχή της εκχώρησης Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προσπαθήσαμε -μάταια- να εξηγήσουμε στους Ουκρανομάχους ότι ο Έξαρχος του Πατριαρχείου Ρωσσίας στο Κίεβο Σεβ. κ. Ονούφριος είναι Οικουμενιστής και μάλιστα διαθρησκειακός Οικουμενιστής.

Δεν διστάζει να συμπροσεύχεται με Παπικούς, Ουνίτες, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, αλλά και Ιουδαίους και Μουσουλμάνους.

Δεν έχει, επίσης, κανένα πρόβλημα να συμπροσεύχεται με εκπρόσωπους των σχισματικών οι οποίοι αποκαταστάθηκαν 

από την Ιερά Σύνοδο 

του Οικουμενικού 

Πατριαρχείου.

Και προσέξτε! Ο Σεβ. Έξαρχος εν Κιέβω του Ρωσσικού Πατριαρχείου Μόσχας κ. Ονούφριος δεν δίσταζε να συμπροσεύχεται, όχι μόνο με τον Μακαριώτατο κ. Επιφάνιο, αλλά και με τον αυτοαποκαλούμενο Πατριάρχη Φιλάρετο πριν τον αποκαταστήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο.!!

Ακούσατε τους Ουκρανομάχους να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτό και να καταγγείλουν τον Σεβ. κ. Ονούφριο για ασυνέπεια και Οικουμενισμό;

Ασφαλώς όχι.!

Όποιος, όμως, τολμήσει να συλλειτουργήσει με τον Μακαριώτατο Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιο τον θεωρούν μίασμα, εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους και διαρρηγνύουν όπως τον Καιάφα τα ενδύματά τους για το φοβερό -κατά την αντίληψη τους- ανόμημα που έγινε.

Βλέπετε κάποια συνέπεια ή εντιμότητα στην στάση των Ουκρανομάχων;

Δυστυχώς! Οι γεωστρατηγικές αναλύσεις του π. Σεραφείμ Ζήση, το σχισματικό φρόνημα των Αποτειχισμένων της Θεσσαλονίκης, η εμμονή και η ιδεοληψία του π. Βασίλειου Βολουδάκη εναντίον του θεσμού του Οικουμενικού Θρόνου και τα άφθονα ρούβλια που ρέουν προς κάθε κατεύθυνση, δημιούργησαν κλίμα υστερίας για το Ουκρανικό με απώτερο στόχο να 

εξυπηρετηθούν αλλότριοι 

της πίστης μας στόχοι.

Ο μεγάλος χαμένος αυτής της εκτροπής -φυσικά-  είναι ο αντιοικουμενιστικός αγώνας, ο οποίος έχει εγκαταλειφθεί εντελώς.

Μόνη παρηγοριά μας η στάση των παραδοσιακών αντιοικουμενιστών Επισκόπων, οι οποίοι τολμούν να υψώνουν την φωνή τους και να κατηχούν το ποίμνιο της Εκκλησίας για τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε εξαιτίας της αναίρεσης του Οικουμενισμού, η οποία προελαύνει ανενόχλητη στην λεωφόρο της απώλειας και βάζει σε θανάσιμο κίνδυνο τα ιερώτατα της πίστης μας.