ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

=====

Στήν πίστη καί στήν ἀλήθεια δέν χωρεῖ συμβιβασμός, δέν ὑπάρχουν βαθμίδες καί ποσοστά πίστεως οὔτε ἄσκηση οἰκονομίας· ἤ δέχεσαι ὅλα, καί τά πιό μικρά, ὅσα οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες ὅρισαν καί διετύπωσαν ἤ στήν ἀντίθετη περίπτωση δέν ἀνήκεις στήν Ἐκκλησία, εἶσαι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο ὅρο γιά νά εἶναι κανείς Ὀρθόδοξος, γιά νά ἀνήκει εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Αὐτή ἡ ἀπόλυτη πίστη στήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, πού δέν δέχθηκαν μέ τίποτε, ἀκόμη καί μέ θυσίες τῆς ζωῆς τους, νά τήν μειώσουν καί νά τήν σχετικοποιήσουν οἱ Ἅγιοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Πατέρες, εἴτε ἀπέναντι τῶν αἱρέσεων, εἴτε ἀπέναντι τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἐξευτελίζεται σήμερα μπροστά στά κοσμικά αἰτήματα τῆς ἀνεξιθρησκείας, τῆς ἰσότητας τῶν ὁμολογιῶν καί τῶν θρησκειῶν, τῆς ταυτίσεως τῆς ἀληθείας μέ τήν πλάνη. 

=

Οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί, Μονοφυσίτες, Παπικοί, Προτεστάντες, ὀνομάζονται ἐκκλησίες, καί μάλιστα ἀδελφές ἐκκλησίες, οἱ Μονοφυσίτες συγκαταλέγονται στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, καί ὁ Μωάμεθ δέν εἶναι ὁ πλανεμένος προφήτης τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλά ὄργανο καί αὐτός τοῦ Θεοῦ καί μέτοχος τῆς ἀληθείας. Καί ἀναρωτιέται ἔτσι κανείς· ἦσαν λοιπόν ἀνόητοι καί πλανεμένοι ὅσοι μαρτύρησαν γιά νά μήν ὁμολογήσουν τόν Μωάμεθ προφήτη, οἱ νεομάρτυρες, ὅσοι βασανίσθηκαν καί ἐξορίσθηκαν γιά νά μή δεχθοῦν τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα, οἱ ὁμολογητές, ὅσοι ἔγραψαν καί ἐκήρυξαν καί ἐδίδαξαν ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν, ἐναντίον τοῦ Μωάμεθ καί τοῦ Ἰσλάμ, οἱ Πατέρες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας; 

Ὑπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τήν ἄρνηση τῆς ἁγιότητας καί Ὀρθοδοξίας τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν, τῶν Πατέρων, μέ τούς ὁποίους ὀφείλουμε νά εἴμαστε ἑνωμένοι στήν πίστη, νά πιστεύουμε ὅ,τι αὐτοί πιστεύουν καί νά ἀπορρίπτουμε ὅσα αὐτοί ἀπορρίπτουν;

Αρχισε μία διαβρωτική διεργασία τοῦ φρονήματος τῶν κληρικῶν καί τῶν θεολόγων. Καί αὐτό κατορθώθηκε μέ τήν ἀνάπτυξη τῆς περιφήμου Οἰκουμενικῆς Κινήσεως, πού ἀπέβλεπε στήν προσέγγιση καί στόν διάλογο μεταξύ τῶν Χριστιανῶν, μέ τελικό στόχο τήν ἕνωση τοῦ διηρημένου χριστιανικοῦ κόσμου. Καί ἐνῶ θά μποροῦσε κανείς νά δεχθεῖ ὅτι ἡ κίνηση αὐτή εἶχε ἀγαθά κίνητρα καί ὄντως ἀπέβλεπε στήν ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς ἑνότητας, κατέληξε δυστυχῶς σέ πλήρη σχετικοποίηση τῆς ἀληθείας, ἀφοῦ τείνει νά γίνει ἀποδεκτό καί ἀπό πολλούς Ὀρθοδόξους, ὅτι ἡ ἀλήθεια δέν βρίσκεται σέ μία μόνο Ἐκκλησία, ὅτι καμμία ἀπό τίς ὑπάρχουσες ἐκκλησίες δέν ἀντιπροσωπεύει τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἀλλά ὅλες ἀποτελοῦν κλαδιά τοῦ ἑνός 

δένδρου τῆς Ἐκκλησίας. 

Αὐτή ἡ ἐκκλησιολογική σύγχυση πού ἐπέφερε ὁ Οἰκουμενισμός σημαίνει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων καί Πατέρων ἐπλανᾶτο μέχρι σήμερα στήν πίστη της περί τοῦ ὅτι αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ὅλα τά ἐκτός αὐτῆς τμήματα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου εἶναι σχίσματα καί αἱρέσεις. Σημαίνει ὅμως ἀκόμη κάτι πολύ σημαντικό καί ζημιογόνο. Μέ τήν ὑπογραφή καί παραδοχή τῶν ἴδιων τῶν Ὀρθοδόξων ἀφαιρεῖται κάθε δυνατότητα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νά λειτουργήσει ὡς χῶρος ὑποδοχῆς καί ἀνάπαυσης τῶν ἀπογοητευμένων ἀπό τόν ἐκκοσμικευμένο Χριστιανισμό τῆς Δύσεως Χριστιανῶν, πού καταφεύγουν πολλές φορές στήν πλάνη τοῦ Ἰσλάμ καί ἄλλων θρησκειῶν καί κινημάτων, νά προσφέρει κατά τήν τρίτη χιλιετία ὅσα δέν τῆς ἄφησαν νά προσφέρει κατά τήν δεύτερη χιλιετία οἱ δυσμενεῖς ἱστορικές συγκυρίες, οἱ διαρκεῖς ἀγῶνες ἀνάμεσα στούς Φράγκους τῆς Δύσης καί στούς Τούρκους τῆς Ἀνατολῆς, τό προγραμματικό σχέδιο τοῦ πάπα καί τῶν συμμάχων του νά τήν θέσουν μέ κάθε τρόπο στό περιθώριο τῶν ἱστορικῶν καί πνευματικῶν ἐξελίξεων.