Ο ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Ο ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

=====

Τὴν Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019 (ἡμέρα τοῦ μεγάλου σεισμοῦ στὸ Δυρράχιο τῆς Ἀλβανίας) δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα σας ρεπορτὰζ τοῦ κ. Ἀντώνη Τριανταφύλλου μὲ τίτλο «Παρέμβαση Ἀναστασίου ὑπὲρ Μόσχας». Πρόκειται γιὰ μία κακόβουλη διαστρέβλωση τῶν ἀπόψεων, προθέσεων καὶ προτάσεών μου, σχετικὰ μὲ ἕνα εὐαίσθητο καὶ κρίσιμο θέμα, ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ὀρθοδοξία. Ὁ ὑπότιτλός του «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας ζήτησε πάλι Πανορθόδοξη Σύνοδο (πάγιο αἴτημα τοῦ Κυρίλλου) γιὰ ἐξέταση τοῦ Οὐκρανικοῦ», καθὼς καὶ ὅσα ἀναφέρονται στὸ ρεπορτὰζ ἐπιχειροῦν νὰ διασύρουν τὴν πρόσφατη πρωτοβουλία μου. 

Ἡ παρέμβασή μου δὲν εἶναι «ὑπὲρ τῆς Μόσχας» ἢ ὑπὲρ ὁποιασδήποτε Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, οὔτε βεβαίως κατὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Εἶναι κραυγὴ ἀγωνίας ὑπὲρ τῆς συμφιλιώσεως, ὑπὲρ τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τὸ κείμενό μου: «Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019, Ἔκκληση – Δέηση γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς ἐκκλησιαστικῆς πολώσεως», τὸ ὁποῖο κυκλοφόρησε εὐρύτατα, δὲν ἔχει καμία σχέση, ὅπως ἰσχυρίζεται τὸ «ρεπορτάζ», μὲ τὴν πρωτοβουλία τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καὶ τὸ αἴτημα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας, ποὺ ἀνακοινώθηκαν στὶς 22 Νοεμβρίου 2019. Τὸ συνέταξα λίγο πρὶν ἀρχίσει ἡ Σαρακοστὴ τῶν Χριστουγέννων (γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἐπίτιτλος Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων), σὲ μία περίοδο ἀγωνίας γιὰ τὴ διαμορφωθεῖσα νέα ἐπικίνδυνη πραγματικότητα, ποὺ ἔχει βαθύτατα ἀνησυχήσει τοὺς Ὀρθοδόξους.

Ἡ Ἔκκληση τονίζει ὅτι: «Ἡ πρωτοβουλία γιὰ τὴ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς νέας πραγματικότητος ἀνήκει ἀναμφιβόλως στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἀλλὰ καὶ ὅλες οἱ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Ὀρθόδοξοι, ἔχουμε εὐθύνη νὰ συμβάλουμε στὴ συμφιλίωση». Οὐδέποτε ἀμφισβήτησα τὰ καθιερωμένα δικαιώματα ἢ προνόμια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Συμμετέχοντας πάντοτε ὑπεύθυνα στὴ ζωὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, συμπαραστάθηκα σταθερὰ στὶς δημιουργικὲς προσπάθειες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου (π.χ. στὶς Συνάξεις τῶν Προκαθημένων, στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας). 

Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τώρα, μὲ ἀγαπῶσα παρρησία, διατυπώνω τὴν ἀγωνία, τὶς ἐκτιμήσεις καὶ τὶς σχετικὲς προτάσεις, ἀποβλέποντας ἀποκλειστικὰ στὴν ἀναζήτηση λύσεως γιὰ τὴν περίπλοκη τωρινὴ πραγματικότητα, ἡ ὁποία προφανῶς διαφέρει ἀπὸ τὴν κατάσταση τοῦ 2018. Αὐτὴ ἡ στάση, στὰ τέλη τοῦ 2019, θεωρῶ ὅτι ἀποτελεῖ οὐσιαστικὴ συμβολὴ στὸ ἔργο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ στὴν ὅλη πορεία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Καὶ μία ἄλλη χαρακτηριστικὴ στρέβλωση: Στὴν Ἔκκληση σημειώνω: «Εἶναι εὐρύτατα ἀποδεκτὸ καὶ συχνὰ ἐπαναλαμβάνεται διεθνῶς ὅτι μόνον μὲ σοβαρὸ διάλογο εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπιστοῦν οἱ ἐντάσεις. Ἂς ἐπιδιωχθεῖ τὸ συντομότερο ἐκ νέου ἐπικοινωνία καὶ ἀνταλλαγὴ δημιουργικῶν προτάσεων μεταξὺ τῶν βασικῶν παραγόντων τῆς κρίσεως. Ὑπάρχουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πρόσωπα ποὺ μποροῦν νὰ συμβάλουν στὴν ἄμεση ἔναρξη διαβουλεύσεων». Αὐτὴ ἡ πρόταση παρουσιάζεται στὸ ἐν λόγω ρεπορτὰζ ὡς ἑξῆς: «Ὁ Ἀναστάσιος οὐσιαστικὰ πρότεινε ἑαυτὸν ὡς διαμεσολαβητὴ ἀνάμεσα στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴ Μόσχα». Ἡ παραποίηση τῶν ἀπόψεών μου καὶ τὸ αὐθαίρετο συμπέρασμα εἶναι ὁλοφάνερα.

Εἶναι λυπηρὸ ὅτι γιὰ ἕνα τόσο κρίσιμο θέμα ἔχουν κινητοποιηθεῖ ἀνεύθυνα πρόσωπα, μὲ σκοπὸ νὰ λοιδοροῦν ἐκείνους ποὺ διατυπώνουν διαφορετικὲς ἐκτιμήσεις, κολακεύοντας συγχρόνως ὅσους ὑποστηρίζουν. Ἀποκαλύπτεται ἕνας συγκεκριμένος ἐπιχειρησιακὸς σχεδιασμός. Ὁρισμένοι χρησιμοποιοῦν τὴν κοινωνικὴ δικτύωση. 

Τὸ κύριο φερέφωνό τους εἶναι κληρικὸς Μητροπόλεως τῆς Κρήτης (καθοδηγούμενος καὶ προστατευόμενος ἄνωθεν), ὁ ὁποῖος μὲ μία συγκεκριμένη «παρέα κρούσεως» ἀνέλαβαν τὸν ρόλο νὰ εἰρωνεύονται μὲ κακεντρέχεια, νὰ ἐκφοβίζουν καὶ κατὰ τὴ φαντασία τους νὰ τιμωροῦν μὲ ὕβρεις, ἀπειλές, μικρονοϊκὰ σοφίσματα, ἀκόμα καὶ ἄθλιες βωμολοχίες ὅσους ἔχουν διαφορετικὲς προτάσεις γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς κρίσεως. 

Ἄλλοι χρησιμοποιοῦν τὴ σοβαροφάνεια δημοσιευμάτων, στὰ ὁποῖα ἐπικαλοῦνται ἐκκλησιαστικὲς καὶ πανεπιστημιακὲς πηγές, ὅπως τὸ ἐν λόγῳ «ρεπορτάζ», ὅπου ἀλλοιώνονται τὰ πραγματικὰ δεδομένα καὶ διαβάλλονται ὑπεύθυνες ἀπόψεις ἀκόμα καὶ Προκαθημένων καὶ Συνόδων. Ὅσοι μετέχουν σὲ αὐτὸν τὸν σχεδιασμό, ἀπερίφραστα ἢ μὲ ὑπονοούμενα, ἐπιχειροῦν ἀνενδοίαστα νὰ κολλήσουν ἐτικέτες ἐθνοφυλετικῆς ἐμπνεύσεως, μὲ ἐπιγραφὲς ὅπως «σλαβόφιλοι», «ρωσόφιλοι» καὶ ἄλλα παρόμοια. Πρόκειται γιὰ κατάπτωση ἐκκλησιαστικῆς ἀντιπαραθέσεως, ποὺ ἐξαθλιώνει τὸν διορθόδοξο διάλογο σὲ μία κρίσιμη γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἐποχή.