Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΘΑΙΡΕΙ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΕΙ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΘΑΙΡΕΙ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΕΙ 

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

ΤΟ ΘΕΜΑ κ. ΤΕΛΕΒΑΝΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΦΙΛΑΡΕΤΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ, ΕΧΟΥΝ ΙΕΡΩΣΥΝΗΝ. 

ΕΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟΣΟΝ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΑ "ΧΩΡΑΦΙΑ" ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, ΟΣΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ, ΙΕΡΩΣΥΝΗΝ ΤΗΝ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. 

ΕΠ' ΑΥΤΟΥ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΑΣ. π. ΤΙΜΟΘΕΟΣ

Panayiotis Televantos

Πανοσιολογιώτατε,

Μόνον οι Σύνοδοι των 14 Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών μπορούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα, αν είναι δεκτή η απεριόριστη οικονομία που χρησιμοποίησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να θεραπεύσει το Σχίσμα στην Ουκρανία.

Η Εκκλησία χειροτονεί, η Εκκλησία καθαιρεί και η Εκκλησία οικονομεί.

Όποιοι δεν δέχονται το πιο πάνω αξίωμα είναι γνήσιοι οπαδοί του Λούθηρου, επειδή υιοθετούν την Προτεσταντική Εκκλησιολογία της “αόρατης Εκκλησίας” και της virtual Εκκλησίας, με την ψευδαίσθηση, μάλιστα, ότι είναι Μάξιμοι Ομολογητές και Γρηγόριοι Παλαμάδες!!!

Σας παρακαλώ, π. Τιμόθεε, μην παρασύρεστε από όσους θεωρούν ότι το Ουκρανικό δίνει διέξοδο στα δικά τους αδιέξοδα λόγω της Αποτείχισης που έκαναν. 

Αναφέρομαι φυσικά στον π. Θεόδωρο Ζήση και τους συν αυτώ.

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης είναι αναμφίβολα ο κορυφαίος πατρολόγος των ημερών μας, αλλά αυτό δεν του δίνει άλλοθι για την εκτροπή του αντιοικουμενιστικού αγώνα και την μετατροπή του σε Ουκρανολογία. 

Ούτε είναι -έστω και εξ αποστάσεως- επιτρεπτό να χαράσσει στρατηγική για τόσο σοβαρό θέμα με γνώμονα το αδιέξοδο που βρίσκεται διότι νοιώθει άβολα εξαιτίας της Αποτείχισης που έκανε.

Ούτε προπαντός νομιμοποιείται να προωθεί την δημιουργία σχίσματος, για να εξέλθει από το αδιέξοδο που αισθάνεται ότι βρίσκεται. 

Πολλώ μάλλον δεν μπορεί να είναι οδηγός μας στο Ουκρανικό ο σεβαστός, σεπτός και προσφιλής των Εξαρχείων Γέρων -ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Βολουδάκης εννοώ- λόγω της παφλάζουσας εμπάθειας, της εμμονής και της ιδεοληψίας που τον κατέχουν εναντίον του Οικουμενικού Θρόνου ως θεσμού. 

Άλλωστε το θεολογικό εκτόπισμα του προσφιλούς π. Βασιλείου είναι γνωστό και η ένδεια των επιχειρημάτων που παραθέτει χειροπιαστή και εξόφθαλμη.

Εμείς, π. Τιμόθεε, έχουμε αδήριτη υποχρέωση  να μείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην παραδοθείσα πίστη.

Ούτε η υστερία που δημιουργήθηκε για το Ουκρανικό επιτρέπεται να μας καταλάβει, ούτε η Ρωσσολαγνεία, ούτε βέβαια η Φαναρολαγνεία.

Μόνον το συμφέρον της Εκκλησίας και η ενότητα της Εκκλησίας πρέπει να μας απασχολούν.

Η Εκκλησία χειροτονεί, η Εκκλησία καθαιρεί και η Εκκλησία οικονομεί.

Αν χρειαστεί θα επανέλθω για την ισχύ αυτού του αξιώματος, με αναφορά σε σχετική συζήτηση που είχα με τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.