ΕΤΣΙ
Του κ. Στέλιου Παπαντωνίου
=====
Κι όταν ανέβουμε
Σ’ αυτό το γυάλινο παλάτι
Φτεροκοπούμε
Χτυπώντας τα τζάμια
Και θορυβούμε.
Όσο πιο μπαλόνια
Τόσος ο θόρυβος.
Κάποτε εκρήγνυνται
-νεκρική σιγή-.
Μια σειρά λειαίνουν πετραδάκια
Τα πετραδάκια τους
Για μια μόνο σπίθα
Ίσως αυτή διαρκέσει.
Στο υπερπέραν
Τίποτε δεν χάνεται.
Μεταποιείται.
ΠΗΓΗ:
No comments:
Post a Comment