Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΣΚΩ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΣΚΩ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Μου προξενεί πολύ μεγάλη εντύπωση -χωρίς να με κολακεύει έστω και κατά το ελάχιστον- η αντίδραση ορισμένων αναφορικά με την κριτική που ασκώ για όσα -κατά την άποψή μου- είναι λανθασμένα και χρήζουν διόρθωσης.

Ποια είναι τα facts, όπως λένε οι Αμερικανοί;

Υπάρχουν 3,600 Ελληνικά ιστολόγια που ενημερώνονται επί καθημερινής βάσεως.

Από αυτά το ένα δέκατο περίπου είναι κατεξοχήν θρησκευτικά ιστολόγια.

Ενα από αυτά τα 360 περίπου ιστολόγια είναι και το ιστολόγιο ενός συνταξιούχου και εξ αντικειμένου ασήμαντου ανθρώπου, που τον ξέρουν βασικά μόνον ο μπακάλης, ο μαννάβης και ο εστιάτορας της γειτονιάς του, οι συγγενείς και οι λιγοστοί φίλοι του.

Επομένως, σύμφωνα με ποια λογική, όσα γράφω είναι δυνατόν να επηρεάζουν κατά το παράπαν οιονδήποτε; 

Ειλικρινά απορώ!

Είμαι στα δυσμάς του βίου μου. Είμαι ήδη 63 χρόνων και στο τέλος του Οκτώβρη γίνομαι 64. Εξ αντικειμένου, λοιπόν, είμαι ένας προχωρημένης ηλικίας άνθρωπος (senior citizen, όπως λένε οι Αμερικανοί), ο οποίος περιμένει το θάνατο -ελπίζω και προσεύχομαι εν Κυρίω- και ο οποίος δεν έχει καμία απολύτως ανθρώπινη φιλοδοξία. Ούτε να εργοδοτηθώ ενδιαφέρομαι, ούτε να αποκτήσω χρήματα ή περιουσία, αφού είμαι άτεκνος και οι στενοί μου συγγενείς, με τη χάρη του Θεού, είναι οικονομικά ανεξάρτητοι.

Επομένως σε τι χρειάζομαι περισσότερα χρήματα;

Ούτε και έχω τη διάθεση να μπω στα γρανάζια κάποιας εργασίας. Γέρασα πια, αντιμετωπίζω πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας και οι λιγοστές δυνάμεις μου γίνονται με την πάροδο του χρόνου ασθενέστερες, ενώ οι πραγματικές ανάγκες μου είναι εξ αντικειμένου περιορισμένες.

Ποιος, επομένως, επηρεάζεται εξ αντικειμένου με όσα λέγω ή γράφω; Ποιος είμαι σε τελευταία ανάλυση για να ενδιαφέρουν ή να επηρεάζουν ουσιαστικά οιονδήποτε αυτά που γράφω;

Ενας μοναχικός άνθρωπος είμαι που ζω με τα διαβάσματα και με τα γραψίματά μου και με όσα μπορώ να επωφεληθώ από την πολιτιστική ζωή μιας εξαιρετικού ενδιαφέροντος πόλης, όπως αναμφίβολα είναι η Νέα Υόρκη! 

Από εκεί και πέραν ποιος είμαι και γιατί να ενδιαφέρεται κάποιος για όσα λέγω;

Τα γράφω αυτά επειδή πρόσεξα ότι κάποιοι ενοχλούνται -και μάλιστα ιδιαίτερα- χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο, από την κριτική που ασκώ.

Ορισμένοι έχουν την 100% λανθασμένη εντύπωση ότι έχω στενή γνωριμία με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο.

Κυριολεκτικά έκπληκτος -για την ακρίβεια εμβρόντητος- πριν ένα περίπου χρόνο, όταν ο κ. Σαμαράς θα ερχόταν στη Νέα Υόρκη, δέχτηκα τηλεφώνημα από τον κ. Αναγνωστόπουλο, που προίσταται της προσπάθειας να χτιστεί το “Τάμα του έθνους”, ο οποίος μου ζήτησε να επικοινωνήσω με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο για να ζητήσει από τον κ. Σαμαρά να προωθήσει την υλοποίηση του "Τάματος του έθνους".!!!

Του εξήγησα ότι δεν έχω τρόπο επαφής με τον Σεβασμιότατο τον οποίο συνάντησα εκ του σύνεγγυς πριν δεκατρία ή δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια. Ασφαλώς δεν γνωρίζω τον αριθμό του προσωπικού του τηλέφωνου, αλλά και δεν έχω το θάρρος να του ζητήσω κάτι, πολλώ μάλλον να του ζητήσω να διαβιβάσει τέτοιο αίτημα στον Ελληνα πρωθυπουργό.

Φοβάμαι ότι πολλοί ομογενείς -και όχι μόνον- έχουν την ίδια λανθασμένη εντύπωση με τον κ. Αναγνωστόπουλο.

Γι’ αυτό θέλω να τους διαβεβαιώσω -με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο- ότι με τον Σεβασμιότατο δεν έχω απολύτως καμία σχέση.

Οχι μόνον αυτό. Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος αποφεύγει -όταν τον συναντώ σε Ακολουθίες ή σε Λειτουργίες- να μου απευθύνει έστω και ένα τυπικό λόγο ή και απλό χαιρετισμό. 

Είναι φανερόν ότι την ίδια αυστηρή εντολή έδωσε σε όλους τους στενούς συνεργάτες του.

Οσον και αν -εκ πρώτης όψεως- φαίνεται παράξενο, αυτή η στάση του Σεβασμιότατου, όχι μόνον δεν με προσβάλλει ή δεν με πικραίνει, αλλά με αναπαύει ιδιαίτερα επειδή δεν με φέρνει σε δύσκολη θέση.

Και εξηγούμαι. Με τον Σεβασμιότατο, λίγο μετά την ενθρόνισή του, είχα δύο ολιγόλεπτες κατ’ ιδίαν συναντήσεις. Γνωρίζει πολύ καλά τον χαρακτήρα μου και ως εκ τούτου προφυλάγεται -μήπως εγώ αν ήμουν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής δεν θα προφυλαγόμουν από τον Τελεβάντο;-, αλλά νομίζω ότι -επιγνώστως ή ανεπιγνώστως- προφυλάσσει και εμένα.

Συγκεκριμένα -όπως είναι γνωστό στους τακτικούς αναγνώστες του ιστολογίου- ασκώ αυστηρή κριτική στον Παναγιότατο και σε άλλους ισχυρούς παράγοντες ιδιαίτερα για θέματα Οικουμενισμού.

Ως εικός ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση αν διατηρούσε μαζί μου οποιανδήποτε -έστω και εντελώς τυπική- επαφή, επειδή θα του δημιουργούσε την αυτονόητη -ή κατόπιν υπαγόρευσης- υποχρέωση να μου ζητήσει να σιωπήσω ή το λιγότερο να χαμηλώσω τους τόνους της κριτικής.

Ο Σεβ. Αμερικής γνωρίζει επακριβώς τι θα συνέβαινε αν ποτέ μου ζητούσε να σταματήσω να ασκώ κριτική για θέματα Οικουμενισμού -και για άλλα θέματα πίστεως- στον Παναγιότατο ή σε άλλα υπεροχικά πρόσωπα.

Καταρχήν θα εισέπραττε the big fat NO, επειδή από κανένα δεν δέχομαι υποδείξεις τι να γράφω ή τι να πιστεύω αν οι υποδείξεις του δεν βασίζονται σε θεολογικά επιχειρήματα, αλλά περιορίζονται στο πώς ο ίδιος αισθάνεται για κάποια θέματα.

Δεν έχω απολύτως κανένα ενδιαφέρον να γνωρίζω how do people feel about something. Το μόνον που με ενδιαφέρει να ακούσω είναι αν κάποιος έχει θεολογικά επιχειρήματα ότι αυτά που λέγω είναι λανθασμένα οπότε προφρόνως θα τα διορθώσω και θα τον ευγνωμονώ για τη διόρθωση. 

Τι θα έκανα, λοιπόν, αν τυχόν ο Σεβασμιότατος μου ζητούσε να μην ασκώ κριτική για τα οικουμενιστικά παρατράγουδα του Παναγιότατου;

1.) Καταρχήν θα αρνιόμουν κατηγορηματικά να συμμορφωθώ.

2.) Στη συνέχεια, από αντίδραση, θα ύψωνα τους τόνους της κριτικής στο κατακόρυφο, και τέλος

3.) Θα είχα δικαιολογημένη πικρία για την παρέμβαση του Σεβασμιότατου και -ως εικός- θα έστρεφα τα βέλη μου εναντίον του.

Γι’ αυτό ο Αρχιεπίσκοπος κρατά πολύ μεγάλη απόσταση από μένα, η οποία, όχι μόνον δεν με στενοχωρεί ή δεν με πικραίνει, αλλά αντίθετα με αναπαύει ιδιαίτερα.

Ας ηρεμήσουν, λοιπόν, όσοι νομίζουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος επηρεάζεται από όσα γράφω. 

Δεν έχω απολύτως καμία σχέση με τον Σεβασμιότατο, ούτε και ενδιαφέρομαι να αναπτύξω, επειδή εις ουδέν απολύτως αποσκοπώ. Πολλώ μάλλον ο Σεβασμιότατος δεν επιδιώκει να έχει οποιανδήποτε σχέση μαζί μου.

Ούτε λαμβάνει υπόψη ποσώς αυτά που γράφω. 

Καταρχήν επειδή προέρχονται από τη γραφίδα ενός εξ αντικειμένου ασήμαντου ανθρώπου. 

Υστερα επειδή ιεράρχης της θύραθεν και Θεολογικής σοφίας και της ποιμαντικής πείρας του Σεβασμιότατου δεν χρειάζεται τις υποδείξεις μου για να πάρει αποφάσεις.

Επιπλέον! Οταν ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος παίρνει αποφάσεις έχει υπόψη του ένα ευρύτατο φάσμα δεδομένων τα οποία είναι φυσικό να αγνοώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι αυτό που κάνω. Δηλαδή απλά καταγράφω τι -κατά την άποψή μου- είναι συμβατό με την πίστη μας ή ποιο είναι το συμφέρον της πατρίδας μας.

Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι δεν διακρίνομαι για ελαστικότητα ή ευελιξία.

Αν και εκτιμώ και σέβομαι ιδιαίτερα τον Σεβασμιότατο και καθηκόντως έγραψα πολλές φορές πολύ επαινετικά σχόλια για τον ίδιο, για την διακονία και για το ήθος του, παράλληλα δεν δίστασα το παράπαν να του ασκήσω αυστηρότατη κριτική για ορισμένα θέματα. 

Μια τακτική που είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω με αμείωτη σφοδρότητα, ιδιαίτερα αν προχωρήσει στη χειροτονία ακατάλληλων κληρικών ως επισκόπων. 

Επιπλέον ο Αρχιεπίσκοπος δεν λαμβάνει υπόψη αυτά που γράφω επειδή η ιδιοσυγκρασία μας είναι εντελώς διαφορετική.

Μια εξωτερική ευγένεια και ανοχή σε προσωπικές προσβολές -που κάποτε φτάνει στα όρια της παρεξήγησης- διακρίνουν τη συμπεριφορά μου. Η στάση μου όμως απέναντι σε όλα ανεξαίρετα τα θέματα -όπως γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου μου- χαρακτηρίζεται από μονολιθικότητα, εμμονή, ανελαστικότητα, δονκιχωτισμό, καμικαζισμό και ιαβερισμό. 

Ακόμη! Δεν διστάζω ποτέ να ανοίξω ταυτόχρονα πολλά μέτωπα και να συγκρουστώ μετωπικά με πολλά και ισχυρά πρόσωπα, έστω και αν έχω πλήρη συνείδηση ότι αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να με χτυπήσουν πιο εύκολα.

Ούτε η προσωπική φιλία ή η αγάπη που τρέφω προς ορισμένα πρόσωπα με επηρεάζουν -έστω και εξ αποστάσεως- ή με αποτρέπουν να μιλώ με σαφήνεια και με αυστηρότητα για όσα θεωρώ λανθασμένα. 

Πόσο περισσότερο φίλος μπορεί να είναι κάποιος μαζί μου από ότι είναι ο π. Εφραίμ, Καθηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου; Οταν δεχόταν τις επιθέσεις και τον διασυρμό από τα ΜΜΕ και πήγε στον Κορυδαλλό αρρώστησα από το κακό μου. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η μεγάλη φιλία και η αγάπη που τρέφω προς το πρόσωπό του, θόλωσε την κρίση μου ή επηρέασε την κριτική μου για όσα λανθασμένα κάνει;

Ο Σεβασμιότατος Αμερικής γνωρίζει με ακρίβεια όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και της νοοτροπίας μου. Γι' αυτό έχει πολλούς και σοβαρούς λόγους να με κρατά σε μεγάλη απόσταση. Και πολύ καλά κάνει.

Με όλα τα πιο πάνω δεδομένα, ποια σχέση έχει η ιδιοσυγκρασία μου με τον μειλίχιο, ελαστικό και άκρως συμβιβαστικό χαρακτήρα του Σεβασμιότατου, που ενώνει τα διεστώτα; 

Γι' αυτό οι προτάσεις που κάνω για διάφορα θέματα εξαιρετικά δύσκολα ή ίσως αποκλείεται να τον βρίσκουν σύμφωνο. Εξ υπαρχής!