ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ π. ΤΣΕΤΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ π. ΤΣΕΤΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ιδιωτική Οδός”  άρθρο που επιγράφεται "Αθέτηση ομολογίας πίστεως;" του Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεωργίου Τσέτση που αναφέρεται "στην προ μηνός περίπου ληφθείσα απόφαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ, όπως καθιερώσει στην Επαρχία του τον εορτασμό των, κατά τα έτη 880 και 1351, εν Κωνσταντινουπόλει συνελθουσών Συνόδων". 

Επί του παρόντος θα σχολιάσουμε ένα μόνον σημείο του άρθρου του π. Τσέτση και ελπίζουμε, συν Θεώ, να επανέλθουμε σύντομα για να  σχολιάσουμε ακόμη δύο σημεία του άρθρου του:

“Η δυσκολία με την πρωτοβουλία του Μητροπολίτου Πειραιώς είναι ο τρόπος με τον οποίο αιτιολογεί την απόφασή του να καθιερώσει τον εορτασμό των δύo Συνόδων. Στις Ποιμαντορικές Εγκυκλίους που αναγγέλλουν τα θεσπισθέντα, ο Σεβασμιώτατος δηλώνει: «Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν σταματάμε την αρίθμηση των Οικουμενικών Συνόδων στην Ζ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο,...αλλά αριθμούμε ως Αγίες και Οικουμενικές Συνόδους και άλλες δύο Συνόδους: α) την επί Μ. Φωτίου Σύνοδο...η οποία είναι η Η΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος και β) την επί αγίου Γρηγορίου Παλαμά Σύνοδο...η οποία είναι η Θ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος».

Και εδώ, ακριβώς, ευρίσκεται το πρόβλημα. Διότι, άλλο πράγμα είναι ένας Επίσκοπος, ένας Θεολόγος Καθηγητής ή ένας θεολογών πιστός, να αναγνωρίζει τον οικουμενικό χαρακτήρα και την οικουμενική διάσταση των δύο Συνόδων, και έτερο, να τις απαριθμεί και να τις κατατάσσει, άνευ Συνοδικής διαγνώμης, στην χορεία των μέχρι τούδε γνωστών και Πανορθοδόξως αναγνωρισμένων Οικουμενικών Συνόδων.”

Σ’ αυτό το σημείο ο π. Γεώργιος Τσέτσης έχει δίκαιο. 

Η ορθόδοξη συνείδηση αναγνωρίζει μεν την Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου και τις Συνόδους που δικαίωσαν τον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά ως Οικουμενικές, πλην όμως η επίσημη καθιέρωση τους ως Οικουμενικών Συνόδων δεν μπορεί να είναι απόφαση ενός μόνον επισκόπου αλλά καρπός συνοδικής απόφασης.

Επί της ουσίας όμως δεν αμφιβάλλουμε ότι ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου θεωρεί ως Οικουμενικές Συνόδους την Σύνοδο που δικαίωσε τον Μέγα Φώτιο καθώς και τις Συνόδους που δικαίωσαν τον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά! 

Δεν είναι έτσι π. Γεώργιε; 

Δεν νομίζω ότι σας αδικώ όταν θεωρώ ως δεδομένο ότι αυτή είναι η θέση σας και ότι η αντίρρησή σας εστιάζεται αποκλειστικά στην ανάληψη πρωτοβουλίας από ένα και μόνον επίσκοπο αντί της καθιέρωσης της επετείου εορτασμού των Συνόδων κατόπιν απόφασης Συνόδου;

Αφού, λοιπόν, σ’ αυτό και μόνον εστιάζεται η αντίρρησή σας, παρακαλούμε θερμά και υικά να κάνετε σχετική εισήγηση στην Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για να αναλάβει ο Παναγιότατος την πρωτοβουλία να συγκαλέσει Σύνοδο “εν τοις Πατριαρχείοις” “εν τη Βασιλευούση” για να καθιερωθεί η επέτειος εορτασμού αυτών των συνόδων ως Οικουμενικών, αφού προηγουμένως και τυπικά τις αναγνωρίσει ως Οικουμενικές.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο μεν π. Γεώργιος δεν θα ολιγωρήσει να πράξει το καθήκον του, αλλά ούτε ο Παναγιότατος θα διστάσει το παράπαν να υιοθετήσει ασμένως το αίτημα του π. Τσέτση. 

Οχι μόνον επειδή αυτό είναι το επιβεβλημένο χρέος του έναντι του Θεού και της Εκκλησίας, αλλά και επειδή αυτή του η ενέργεια και μόνον, είναι αφ' εαυτής ικανή, να τον καθιερώσει ως τον σπουδαιότερο Πατριάρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας τους τελευταίους αιώνες.