ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Ολοι οι επίσκοποι κατηχούν το λαό του Θεού με τις εγκυκλίους και τα κηρύγματά τους. Αλλά κανένας επίσκοπος δεν νοιάζεται περισσότερο από τον Σεβ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμία για την κατήχηση του ποιμνίου του. 

Αμφιβάλλω αν υπάρχει, όχι μόνον μέσα στα Ελληνικά σύνορα και στην Ελληνική Ορθοδοξία, αλλά και στην ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία, επίσκοπος ο οποίος να κατηχεί τόσο συστηματικά τα πνευματικά του παιδιά όσο ο Αγιος Γόρτυνος.

Και δεν είναι μόνον ότι μεριμνά για την κατήχηση του ποιμνίου του. 

Είναι προπαντός ότι έχει τη θεολογική επάρκεια να κατηχήσει το λαό του Θεού και έχει επίσης το ορθόδοξο φρόνημα. Και είναι επίσης το γεγονός ότι έχει το ομολογιακό ήθος να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Και είναι ακόμη ότι τα κηρύγματά του έχουν πάντοτε δογματική σπονδύλωση. Δεν είναι ευσεβείς φλυαρίες αλλά ορθόδοξη  κατήχηση του λαού του Θεού βασισμένη στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας.

Αναφέρει σε ένα από αυτά:

“Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία μας, ἀντιμετώπισε δύο δυσκολίες. Εἶναι τά δύο ἄκρα! Σᾶς παρακαλῶ νά πάρετε καί νά διαβάσετε ἕνα πολύ ὡραῖο καί δυνατό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου, μεγάλου νεωτέρου πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ πατρός Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου. Εἶναι τό βιβλίο «Τά δύο ἄκρα». Ἀπό τήν μία πλευρά εἶναι ὁ ζηλωτισμός καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά ὁ φιλελευθερισμός. Αὐτά τά δύο, χριστιανοί μου, τά ἀντιμετώπισε ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀρχή. Ἀπό τήν μιά μεριά ἦταν οἱ «ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοί», πού ἤθελαν αὐστηρότερο τό Εὐαγγέλιο, καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἦταν οἱ «ἐξ Ἐθνῶν Χριστιανοί», πού ἤθελαν τό Εὐαγγέλιο «πλανισμένο» καί ἐλεύθερο. Ἄς μιλήσω καθαρότερα καί σαφέστερα γιά τό τί θέλω νά πῶ:

Οἱ Ἰουδαῖοι ἦταν ἐθνικιστές. Θεωροῦσαν δηλαδή ὅτι ὁ Θεός εἶναι δικός τους μόνο, ὅτι ὁ Θεός νοιάζεται γι᾽ αὐτούς μόνο καί γι᾽ αὐτό ἀπ᾽ ὅλα τά ἔθνη ἐξέλεξε μόνον αὐτούς, γιατί αὐτοί εἶναι οἱ ἐκλεκτοί. Ὁ Θεός ὅμως εἶναι παγκόσμιος καί ἐνδιαφέρεται γιά τήν σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ὅλων τῶν λαῶν. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, σαρκώθηκε γιά τήν σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Γι᾽ αὐτό καί μετά τήν Ἀνάστασή Του εἶπε στούς μαθητές Του νά πορευθοῦν σ᾽ ὅλα τά ἐθνη γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο. «Πορευθέντες – τούς εἶπε – μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη...». 

Αὐτό ὅμως, τό νά κηρύττεται δηλαδή τό Εὐαγγέλιο σέ ὅλους τούς λαούς δέν τό ἤθελαν οἱ ἀπό τούς Ἰουδαίους προερχόμενοι χριστιανοί, γιατί, ὅπως σᾶς εἶπα, νόμιζαν καί πίστευαν ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι γι᾽ αὐτούς μόνο. 

Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πρόβλημα, ἡ πρώτη δυσκολία, πού ἀντιμετώπισε στήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία: Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου πρέπει νά κηρύττεται καί στούς ἐθνικούς, δηλαδή τούς εἰδωλολάτρες, ἤ εἶναι μόνο γιά τούς Ἰουδαίους; 

Σ᾽ αὐτό τό ἐρώτημα ἡ Ἐκκλησία ἀπήντησε ὅτι τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι γιά ὅλους καί ὄχι μόνο γιά τούς Ἰουδαίους.”