Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΕΤΣΗΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΦΕΣΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΕΤΣΗΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΦΕΣΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

“Να μη λησμονείται ότι Μάρκος ο Ευγενικός, που χρησιμεύει σήμερα ως λάβαρο στον κατά της Δύσεως αγώνα των ούτω καλουμένων «παραδοσιακών», τρεις και πλέον αιώνες μετά το Μεγάλο Σχίσμα τού 1053 και ογδονταοκτώ χρόνια μετά την επί Γρηγορίου Παλαμά Σύνοδο του 1351, στη Σύνοδο της Φλωρεντίας (1439) αποκαλούσε την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία «αδελφή Εκκλησία», και μιλούσε για σχίσμα και όχι αίρεση” αναφέρει στο άρθρο του για την πρωτοβουλία του Αγίου Πειραιώς να καθιερώσει εορτή των επετείων της Η΄ και Θ΄ Οικουμενικών Συνόδων.

Τώρα, π. Γεώργιε, τι να υποθέσουμε; 

Οτι αγνοείτε ότι ο Αγιος Μάρκος Εφέσου Ευγενικός αποκαλούσε τους Παπικούς όχι μόνον σχισματικούς αλλά και αιρετικούς; 

Δύσκολο να γίνει αυτό πιστευτό Γέροντά μου! 

Εσείς που ασχολείστε με τους διαλόγους από δεκαετίες; 

Επομένως; 

Αφού δεν πρόκειται για άγνοια προφανώς πρόκειται για εσκεμμένη παραποίηση της αλήθειας! 

Δεν νομίζετε, Γέροντά μου, ότι δεν σας τιμά ως άνθρωπο, ως θεολόγο και ως κληρικό αυτή η τακτική;

Αλλά δεν θα μείνω στην αναλήθεια των ισχυρισμών σας για το συγκεκριμένο θέμα. Σας υποβάλω ότι με αυτή τη διαστροφική παρουσίαση της αλήθειας οι Οικουμενιστές αποπειρώνται να υποκλέψουν τη συγκατάθεση των Ορθοδόξων Εκκλησιών για τη διεξαγωγή των διαλόγων με αντορθόδοξο τρόπο. Από τη μια αυτό μας θλίβει βαθύτατα και από την άλλη επαυξάνει το φόβο μας για την πορεία των διαλόγων.

Ποιος και γιατί θα είχε αντίρρηση να διεξάγεται διάλογος με οποιονδήποτε αν οι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας πήγαιναν στους διαλόγους για να ομολογήσουν την ορθόδοξη πίστη και για να καλέσουν σε μετάνοια τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους;

Ενώ τώρα; Ποιος μπορεί να μην έχει αντίρρηση γι’ αυτά που λέτε και που κάνετε; Από πού να αρχίσουμε; Από τη “διηρημένη εκκλησία;” Από τη Συμφωνία του Μπαλαμάντ και του Σαμπεζύ; Από τα σαφώς κακόδοξα κείμενα που υπογράφονται με τους αιρετικούς (Ραβέννα); Από τις ατέλειωτες συμπροσευχές, όχι μονον με αιρετικούς αλλά και με αλλόθρησκους; Από τις γελοιωδίες των Διαθρησκειακών διαλόγων; Από τις κοινές ποιμαντικές παραστάσεις με τους αιρετικούς; Απο το απαράδεκτο της ισότιμης συμμετοχής μας ως μελών του ΠΣΕ; Από τα πάντοτε απαράδεκτα κείμενα που υπογράφονται στις συνεδρίες του;

Είναι, λοιπόν, να μην έχουμε αντίρρηση γι’ αυτά που λέτε και κάνετε, π. Γεώργιε; Είναι δυνατό να θέλουμε να διεξάγονται διάλογοι με αυτές τις προυποθέσεις;