ΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

ΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Διαβάζω πάντοτε επί τροχάδην άρθρα και ανταποκρίσεις που αναφέρονται στους λεγόμενους “Διαθρησκειακούς διαλόγους” διότι τους θεωρώ εξ ορισμού φαιδρούς.

“ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ” ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

______________

Τι θα πει “Διαθρησκειακοί διάλογοι”;

Οι διάλογοι που έκανε ο Απόστολος Παύλος με τους Εβραίους στις Συναγωγές και με τους ειδωλολάτρες στην Πνύκα και αλλού;

Και ποιος νουνεχής άνθρωπος θα μπορούσε ποτέ να έχει αντίρρηση για τέτοιους διαλόγους;

Διάλογοι, όπως αυτούς που έκανε ο Αγιος Κωνσταντίνος (μετέπειτα Μοναχός Κύριλλος ο φωτιστής των Σλάβων) ή ο Αγιος Δαμασκηνός και ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς με τους μουσουλμάνους;

Και τι σόι ορθόδοξος χριστιανός είναι αυτός που αρνείται να ακολουθήσει την οδό των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας;

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ “ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ”;

____________

Με τον όρο “Διαθρησκειακοί διάλογοι” σήμερα εννοούν κάτι διαφορετικό. Επιδιώκουν την προώθηση ενός κλίματος αλληλοκατανόησης και ανοχής των οπαδών των διαφόρων θρησκειών. Οχι διάλογο για την αλήθεια του Θεού.

Θα ερωτηθώ ίσως. Γιατί θεωρείς αυτής της μορφής τους διαλόγους φαιδρούς; Γιατί χρησιμοποιείς ένα τόσο σκληρό όρο; Γιατί είναι ανεπίτρεπτο να διεξάγονται, αν αποφεύγονται οι συμπροσευχές με τους αλλόθρησκους και αν οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι κηρύττουν τον αληθινό Θεό και εξηγούν ότι η πίστη μας δεν μας επιτρέπει να γινόμαστε βίαιοι και εχθρικοί προς τους συνανθρώπους μας επειδή έχουν διαφορετικές δοξασίες από τις δικές μας;

ΦΑΙΔΡΟΙ ΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

____________

Απαντώ: Τους θεωρώ φαιδρούς επειδή, αντί να ασχοληθούν σοβαρά με την ουσία του προβλήματος, δηλαδή τον απηνή διωγμό που υφίστανται οι χριστιανοί, στις Ισλαμικές χώρες, διοργανώνουν Ημερίδες, φιέστες και πανηγύρεις, κάνουν συμπροσευχές και διάφορα άλλα παρδαλά και αντικανονικά τα οποία ούτως άλλως παράγουν μηδενικό αποτέλεσμα ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο της ειρηνικής συνύπαρξης των θρησκειών.

ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΔΙΩΚΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

__________

Οι χριστιανοί ανά την υφήλιο υφίστανται τρομερούς διωγμούς. Οι απηνείς διώκτες τους είναι Ισλαμιστές. Αυτά για να μην κοροιδεύουμε εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών. Ούτε οι Σιχ, ούτε οι Βουδιστές, ούτε οι Εβραίοι, ούτε οι οποιοιδήποτε άλλοι, καταπιέζουν παντοειδώς - ακόμη και δολοφονούν - χριστιανούς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Οι Ισλαμιστές το κάνουν.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε τους εμπερίστατους αδελφούς μας που στενάζουν κάτω από την μπότα των μουσουλμάνων δεν έχουμε παρά να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ;

__________

Ποιος μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τους καταπιεζόμενους χριστιανούς σε χώρες που επικρατεί το Ισλάμ;

Μόνον οι Δυτικές χώρες και μάλιστα η Ευρωπαική Ενωση και οι ΗΠΑ, αν απειλήσουν με συγκεκριμένα οικονομικά και άλλα μέτρα τις Ισλαμικές χώρες που διώκουν απηνώς του Χριστιανούς και καταπιέζουν βάναυσα τα ανθρώπινα τους δικαιώματα.

Αλλιώς τα καρναβαλίστικα οικουμενιστικά καραγκιοζιλίκια, όπως λ.χ. η πρόσφατη συνάντηση των νέων των λεγόμενων “τριών μονοθειστικών θρησκειών” στην Κύπρο, όπου σημειώθηκαν - προς άκρα απογοήτευσή μας - πολλές συμπροσευχές ορθοδόξων νέων με αλλόθρησκους, είναι εξ ορισμού και αντικανονικές και οικουμενιστικές και φαιδρές και παντελώς αναποτελεσματικές ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

_____________

Παραθέτω στη συνέχεια απόσπασμα της αξιοθρήνητης ομιλίας του Μακαριότατου Κύπρου στη Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής, η οποία συνήλθε στην Πρωτεύουσα του βασιλείου της Ιορδανίας.

“Η Εκκλησία της Κύπρου, παραμένει πιστή στις πεποιθήσεις και τις ιδέες της αγάπης, της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Δέσμευσή μας είναι η προώθηση του διαλόγου μεταξύ διαφορετικών θρησκειών σε παγκόσμιο, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Για την Εκκλησία της Κύπρου, ο διάλογος με Τουρκοκύπριους μουσουλμάνους στην ίδια μας την πατρίδα, είναι υπαρξιακής σημασίας, λόγω του γεγονότος ότι το βόρειο τμήμα του νησιού μας είναι σκλαβωμένο και υπό Τουρκική στρατιωτική κατοχή. Βασικά Ανθρώπινα Δικαιώματα παραβιάζονται καθημερινά και η θρησκευτική ελευθερία δεν γίνεται σεβαστή. Έκτοτε, και σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1974, μέχρι σήμερα, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τελέσουμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα ή να προστατεύσουμε και να συντηρήσουμε τις από αιώνων παλιές εκκλησίες και μοναστήρια μας. Ως Εκκλησία της Κύπρου, γνωρίζουμε, ότι μόνο μέσα από τον ειλικρινή και ανοικτό διάλογο με τους Τουρκοκύπριους, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το Κυπριακό πρόβλημα ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα θρησκευτικό, καθότι ζούσαμε ειρηνικά και αρμονικά, Ελληνοκύπριοι Χριστιανοί και Τουρκοκύπριοι Μουσουλμάνοι.

Για το λόγο αυτό, η Εκκλησία της Κύπρου, προωθώντας τον διάλογο με την Τουρκοκυπριακή Θρησκευτική Ηγεσία, διοργάνωσε τη περασμένη εβδομάδα ένα Φόρουμ Διαλόγου Νέων, με τη συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων νέων, Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Κύριος στόχος της πρωτοβουλίας αυτής ήταν να έρθουν μαζί νέοι άνθρωποι διαφορετικών Θρησκειών (Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων) και διαφόρων εθνικοτήτων, ώστε μέσα από το διάλογο μεταξύ τους, να κατανοήσουν καλύτερα και βαθύτερα ο ένας τις προσδοκίες, τις ανησυχίες, και τις πεποιθήσεις του άλλου. Επιπλέον, οι νέοι μας είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για το πώς η κάθε θρησκεία διδάσκει το σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Θρησκευτικής ελευθερίας και της λατρείας, αλλά και το πώς μπορούν αυτές οι διδαχές να εφαρμοστούν σε πρακτικό επίπεδο στην καθημερινή τους ζωή. Για το λόγο αυτό, οι νέοι είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν αντίστοιχους θρησκευτικούς χώρους και να παρακολουθήσουν τις προσευχές της Παρασκευής σε ένα τζαμί, το Shabbat σε μια συναγωγή το Σάββατο και την Θεία Λειτουργία στην εκκλησία την Κυριακή.”

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

_______

Απίστευτα πράγματα. Ιστορίες για αγρίους! Εκφράζω τη βαθύτατη οδύνη και φρίκη μου για το κείμενο αυτής της ομιλίας.

Εβαλαν ορθόδοξους νέους να γυρίζουν τα τζαμιά και τις συναγωγές και επέτρεψαν στους αλλόθρησκους να παραστούν στην Ορθόδοξη λειτουργία. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται σχόλιο για το ατόπημα. Απλά έκφραση βαθύτατης πικρίας, αγανάκτησης και απογοήτευσης, επειδή με τέτοια θεατρινιστικά, όπως αυτά που περιέγραψε ο Μακαριότατος Κύπρου, κατά την πρόσφατη συνάντηση των νέων στην Κύπρο, ελπίζουν να τιθασσεύσουν την επιθετικότητα των Ισλαμιστών εναντίον των χριστιανών.!!!

Οποία φαιδρότης!

Εκτός από αυτά τα αηδιαστικής υφής συγκρητιστικά αυτά φαινόμενα ας δούμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα των χριστιανών που ζουν σε Ισλαμικές χώρες μέσα από ένα αξιοπρόσεκτο άρθρο του κ. Γ. Παπαθανασόπουλου, που αφορά το Πατριαρχείο Αντιοχείας και μάλιστα του “Ρωμηούς” Ορθόδοξους πιστούς της Συρίας, καθως επίσης ένα ρεπορτάζ του ιστολογίου “Τρομακτικό”, που δείχνει στην πράξη από ποιους κινδυνεύει η ειρήνη και η ανοχή προς τις άλλες θρησκείες.

*****

ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΡΟΜΟΥ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

===================

Μεταξύ σφύρας και άκμονος βρίσκονται οι Χριστιανοί στη Συρία και ειδικότερα οι Ελληνοχριστιανοί, που αποτελούν τη μεγάλη τους πλειονοψηφία. Είναι ενδεικτικό ότι όλο αυτόν τον καιρό της πολύμηνης αιματηρής εξέγερσης κατά του καθεστώτος του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ το Πατριαρχείο της Αντιοχείας, τρίτο στη σειρά των πρεσβείων τιμής μεταξύ των Ορθοδόξων Πατριαρχείων, μετά από αυτά της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας, έχει μεταφέρει σημαντικές δραστηριότητες του από τη Δαμασκό στον Λίβανο.

Την περασμένη Κυριακή ο Πατριάρχης Ιγνάτιος τέλεσε εις επίσκοπο χειροτονία στο Μπαλαμάντ του βορείου Λιβάνου. Οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί στη Συρία αποτελούν το 65% περίπου του συνόλου των Χριστιανών στη χώρα, που υπολογίζονται περίπου στο 8% του συνολικού πληθυσμού, ή 1,5 εκατομμύρια. Θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους ντόπιου πληθυσμού και είναι υπερήφανοι που μιλάνε την αραμαϊκή, τη γλώσσα που μιλούσε ο Ιησούς Χριστός. Από εθνοτικής πλευράς στη Συρία το 78% του πληθυσμού είναι αραβικής καταγωγής, το 9% είναι Κούρδοι, το 8% ντόπιοι, Ασσυριακής καταγωγής, χριστιανοί και το υπόλοιπο 5% άλλοι, όπως Κιρκάσιοι και Αρμένιοι.

Οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί έπί πολλούς αιώνες πέρασαν ποικίλους διωγμούς και προσηλυτιστικές επιθέσεις, αλλά άντεξαν και έμειναν ως σήμερα η μεγαλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη μη μουσουλμανική κοινότητα στη Συρία , παρά το ότι δεν είχαν κοσμικά ερείσματα, ούτε κάποια ισχυρή δύναμη να τους προστατεύει. Αντίθετα ομάδες Μονοφυσιτών, για να αποφύγουν τον εξισλαμισμό και την καταπίεση, προσέφυγαν στον Πάπα, ασπάστηκαν τον Ρωμαιοκαθολικισμό και κατέστησαν Ουνίτες, μια από τις πολλές παραφυάδες των «Ανατολικών ή Ελληνοκαθολικών Εκκλησιών», όπως τις χαρακτηρίζουν στο Βατικανό. Στη συνέχεια είχαν και εξακολουθούν να έχουν την υποστήριξη των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης και ιδιαίτερα της Γαλλίας, που μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε αναλάβει τη διοίκηση της Συρίας. Σήμερα οι Ελληνορθόδοξοι υποφέρουν υπό το αιμοσταγές καθεστώς του Προέδρου Άσαντ, δυσπιστούν για τις έναντι τους προθέσεις των ισλαμιστών, που έχουν εξεγερθεί εναντίον του και ανησυχούν ζωηρά για το μέλλον τους στη χώρα.

Η επίσημη στάση που διατηρεί το Πατριαρχείο Αντιοχείας στην εξέγερση είναι της σιωπής, της ουδετερότητας και της μη ανάμιξης του σε πολιτικά ζητήματα και τονίζει ότι οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί προσεύχονται για την ειρήνη και την καταλλαγή στη χώρα. Ανεπίσημα αναγνωρίζεται μεν ότι ο Άσαντ έχει επιβάλλει ένα απολυταρχικό καθεστώς και ότι οι Χριστιανοί είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες, αλλά παράλληλα σημειώνεται ότι ως προς το θρησκευτικό μέρος επέτρεπε στο Πατριαρχείο και γενικά στους Χριστιανούς να εκτελούν ελεύθερα τα καθήκοντα τους και να έχουν τα σχολεία τους και τα ιδρύματα τους.

Και διερωτώνται αν καταλάβουν την εξουσία οι ισλαμιστές θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση, ή θα αρχίσουν οι σε βάρος τους διωγμοί που περνάνε οι Χριστιανοί στο Πακιστάν, στην Αίγυπτο, στη Σομαλία, στη Νιγηρία, ακόμη και στις Ινδονησία και Τουρκία; Στη Συρία το 74% του συνολικού πληθυσμού είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι, μεταξύ των οποίων κυριαρχούν ακραίας θεοκρατικής και φασιστικής ιδεολογίας στοιχεία, που διατηρούν ένα φανατισμό σε βάρος των Χριστιανών. Ελληνορθόδοξος από τη Συρία, κάτοικος σήμερα της Ελλάδας, χαρακτήρισε το Ισλάμ ως μια επιθετικής νοοτροπίας θρησκεία και σημείωσε ότι οι Ισλαμιστές χρησιμοποιούν τη δημοκρατία και την ελευθερία της Δύσης για να επιβάλλουν σ’ αυτήν το θεοκρατικό καθεστώς της Σαρία και να εξοντώσουν τους «απίστους». «Διεκδικούν λ.χ. οι Σαουδάραβες θρησκευτικά δικαιώματα στην Ελλάδα και δεν διερωτώνται γιατί οι ίδιοι τα απαγορεύουν απολύτως στη χώρα τους;» μας είπε χαρακτηριστικά...

Ο Πρόεδρος Άσαντ ανήκει στη θρησκευτική μειονότητα των Αλαουιτών, που είναι περίπου το 12% του συνολικού πληθυσμού και έως ότου έρθει στην εξουσία ο Χαφέζ αλ Άσαντ, πατέρας του σημερινού προέδρου, αυτοί καταπιέζονταν από τους Σουνίτες. Από το 1971, που κατέλαβαν την εξουσία, αυτοί καταπιέζουν τους Σουνίτες...Οι Αλαουίτες είναι κλάδος των Σιιτών Μουσουλμάνων, μεγάλων αντιπάλων των Σουνιτών και αισθάνονται θρησκευτικά συγγενείς με τους Αλεβίτες της Τουρκίας και τους Σιίτες του Ιράν, του Λιβάνου, του Ιράκ και άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής. Επειδή οι Αλαουίτες, ως καθεστώς στη Συρία, έχουν απέναντι τους τους Σουνίτες Μουσουλμάνους άσκησαν όλα αυτά τα χρόνια μια πολιτική «ουδετερόθρησκη», ώστε να μην έχουν απέναντι τους και τους πολυπληθείς Χριστιανούς.

Για την κατάσταση των Ελληνορθοδόξων της Συρίας θα έπρεπε να δείξει ενδιαφέρον η Ελληνική Κυβέρνηση. Είναι θρησκευτικά και πολιτισμικά Ρωμιοί και είναι υπερήφανοι γι’ αυτό. Η Ελλάδα όμως ουδέποτε πολιτικά ενήργησε δραστήρια υπέρ τους. Τους άφησε μόνους και είναι ένα παράπονο τους. Οι μεμονωμένες προσπάθειες υπηρεσιών του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών και διπλωματών στη Δαμασκό, που έβλεπαν ότι χάνεται ένα πολιτισμικό έρεισμα στη Μέση Ανατολή, δεν ήσαν επαρκείς. Η Εκκλησία της Ελλάδος, επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, έδωσε μια δυναμική παρουσία στη Συρία, αλλά αυτή ήταν φυσικά σε πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο και όχι πολιτικό.

Σήμερα οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο. Θα ενδιαφερθεί κανείς στην Ελλάδα γι’ αυτούς, ή επειδή εμείς ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά πνιγόμαστε καταργούμε πλήρως την εκ μέρους μας άσκηση εξωτερικής πολιτικής; Σημειώνουμε απλώς ότι το υφιστάμενο κενό στην υποστήριξη των Ελληνορθοδόξων της Συρίας προτίθεται να καλύψει η κυβέρνηση της Ρωσίας και το αρμονικά συνεργαζόμενο μαζί της Πατριαρχείο της Μόσχας, το οποίο επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή του στον Ορθόδοξο χώρο.

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ

*****

ΑΙΜΑ “ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ”

===========

Τουλάχιστον 15 άνθρωποι τραυματίστηκαν από την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου που είχε στόχο μία εκκλησία στην πόλη... Κιρκούκ του βόρειου Ιράκ, σύμφωνα με πηγή της αστυνομίας.

Το αυτοκίνητο εξερράγη μπροστά από την εκκλησία τραυματίζοντας μεταξύ άλλων τον ιερέα της καθώς και κατοίκους των γειτονικών σπιτιών.

Περισσότερα από 40 σπίτια στην περιοχή καταστράφηκαν.

Χριστιανοί του Ιράκ έχουν γίνει στόχοι μίας σειράς επιθέσεων από τον Οκτώβριο, όταν περίπου 60 πιστοί σκοτώθηκαν μέσα σε εκκλησία της Βαγδάτης στη διάρκεια ομηρείας τους από οργάνωση που συνδέεται με την αλ Κάιντα.

Οι περισσότεροι από τους τραυματίες ήταν Χριστιανοί πιστοί καθώς και κάποια μέλη του προσωπικού ασφαλείας.

ΠΗΓΗ:

Τρομακτικό