ΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ ΝΤΕΛΙΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
===========
Ο γνωστός στον γράφοντα μόνον από τα περισπούδαστα άρθρα του, στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ, κ. Θεόδωρος Πετρώφ, ανατέμνει με επάρκεια και πολύ καλή πληροφόρηση το ακανθώδες πρόβλημα του εθνοφυλετισμού που βρίσκεται σε έξαρση στις μέρες μας.
Ο κ. ΠΕΤΡΩΦ
__________
Ο παντελώς - επαναλαμβάνω - άγνωστος σε μένα κ. Πετρώφ έχει διατυπώσει στο παρελθόν ορισμένες οικουμενιστικές θέσεις, με τις οποίες φυσικά δεν μπορώ να συμφωνήσω, έστω και εξ αποστάσεως, αλλά το θέμα του εθνοφυλετισμού το κατέχει καλά και έχει κατ’ επανάληψη δώσει στο ευρύ αναγνωστικό κοινό του “Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ” μια πολύ κατατοπιστική πληροφόρηση για το ποια τραγωδία έχει πλήξει την Ορθοδοξία με την έξαρση του “Πανρωσικού” εθνοφυλετισμού αλλά και του αντίστοιχου Ρουμανικού και όχι μόνον.
Ο συγγραφέας του άρθρου φαίνεται άνθρωπος ευρύτατης παιδείας και αντιλαμβάνομαι - από τις παραπομπές του σε γνωμικά - ότι τυγχάνει άνετα πολύγλωσσος σε διάφορες Ευρωπαικές γλώσσες. Χαίρομαι λοιπόν ιδιαίτερα για τις παρεμβάσεις του έστω και αν - όπως ανέφερα - διαφωνώ με ορισμένες θέσεις του.
Ο ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΕΚΑΝΕ ΚΙΝΗΣΗ “ΜΑΤ” ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
_____________
Το άρθρο, που παραθέτω στη συνέχεια, ανατέμνει τις κινήσεις του “μουσικολογιότατου” Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, ο οποίος κατόρθωσε μέσα σε ελάχιστες μέρες να ανατρέψει στην πράξη τους όποιους σχεδιασμούς του Φαναρίου στη μέλλουσα να συνέλθει σε λίγες βδομάδες Σύνοδο των Παλαίφατων Πατριαρχείων και της Εκκλησίας της Κύπρου στην Κωνσταντινούπολη.
ΤΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ
_____________
Η ανάλυση του κ. Πετρώφ για τις σχέσεις του Πατριαρχείου Ρωσίας και του Πατριαρχείου Αντιοχείας είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη.
Για να είμαι ειλικρινής εξεπλάγην λίαν ευχάριστα όταν πληροφορήθηκα ότι το Πατρiαρχείο Αντιοιχείας τήρησε κατά Θεόν στάση στην Δ΄Προσυνοδική Διάσκεψη για τη μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, επειδή γνώριζα τους φιλορωσικούς προσανατολισμούς του Πατριαρχείου Αντιοχείας, ο απόηχος των οποίων είναι λίαν ευκρινής στη Διασπορά (στις ΗΠΑ και αλλού).
Ο κ. Πετρώφ εξηγεί πολύ εύστοχα με ποιο τρόπο το Πατριαρχείο Μόσχας προσεταιρίστηκε το Πατριαρχείο Αντιοχείας και πού αποβλέπουν οι κινήσεις του “Παναγιότατου” και μουσικολογιότατου Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα.
Προειδοποιεί μάλιστα ο αρθρογράφος για τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την ενότητα της Ορθοδοξίας και διατυπώνει αμφιβολίες για τη δυνατότητά Της να απευθύνεται με πειστικότητα στους αιρετικούς και στους αλλόθρησκους εξαιτίας της εθνοφυλετικής αίρεσης.
Ας παρακολουθήσουμε την αξιόλογη ανάλυση που επιχειρεί.
*****
Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΤΑΔΙΩΤΗΣ....
Του Theodor Petrov
=================
Στις 25 Ιουλίου 2011 ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος δέχθηκε αντιπροσωπεία ιεραρχών του Πατριαρχείου Αντιοχείας από τη Λατινική Αμερική (Βλ. σχετική είδηση: http://www.mospat.ru/gr/2011/07/26/news45337/), στη διάρκεια της οποίας ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ρωσίας τόνισε το εξής, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, περίεργο: «Πρέπει να στηρίζουμε ποικιλοτρόπως ο ένας τον άλλο τόσο στα πλαίσια των διμερών μας σχέσεων, όσο και σε πανορθόδοξο επίπεδο» (Σ.τ.σ.: το κείμενο διαφέρει στη γλωσσική απόδοση από το πρωτότυπο, όχι όμως και στο νόημα!).
Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τη λογική αυτής της δηλώσεως. Ως γνωστόν, οι διορθόδοξες σχέσεις οικοδομούνται, ή τουλάχιστον οφείλουν να οικοδομούνται, με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον της Ορθοδοξίας, δηλαδή την κοινή μαρτυρία της στο σύγχρονο και αρκετά απόμακρο από τη θρησκεία κόσμο. Ωστόσο η προτροπή να στηρίζει η μια Εκκλησία την άλλη σε πανορθόδοξο επίπεδο (αν και είναι δυσνόητο το τι ακριβώς σημαίνει η υποστήριξη σε διμερές επίπεδο!) προϋποθέτει την ύπαρξη είτε ενός κοινού για τα δυο Πατριαρχεία αντιπάλου (ποίου;), είτε κάποιων ιδιαίτερων συμφερόντων, τα οποία δεν συμπίπτουν με τα κοινά συμφέροντα των Εκκλησιών.
Είναι άραγε, αυτό το πνεύμα της πανορθοδόξου συνεργασίας, η δημιουργία δηλαδή «ενδο-ορθοδόξων» συμμαχιών, οι οποίες θα ακολουθούν το δικό τους πρόγραμμα, δημιουργώντας διαιρέσεις, αντί να ενισχύουν την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών;
Είναι γνωστό ότι από παλαιά το Πατριαρχείο Αντιοχείας θεωρείτο ως ο «ασθενής κρίκος» στην υποτιθέμενη συμμαχία των παλαίφατων Πατριαρχείων λόγω του έντονου αραβικού στοιχείου και το γεγονός αυτό το καθιστούσε, ήδη από την εποχή του Στάλιν, τον ιδανικότερο σύμμαχο του Κρεμλίνου. Ίσως γι’ αυτό το λόγο ο Μητροπολίτης Χομ Γεώργιος, μέλος της αντιπροσωπείας, επεσήμανε ότι για τους χριστιανούς της Συρίας και του Λιβάνου η βοήθεια της Ρωσικής Εκκλησίας είναι άκρως σημαντική και εξέφρασε ευχαριστίες για την υποστήριξη που αυτή προσφέρει στη χριστιανική μειοψηφία στη Μέση Ανατολή.
Φαίνεται ότι η αναζήτηση συμμάχων αποτελεί τον κεντρικό στόχο της σημερινής εξωτερικής πολιτικής του Πατριαρχείου Μόσχας. Ο μουσικοσυνθέτης Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων επισκέφθηκε πρόσφατα (19 Ιουλίου) το Πατριαρχείο Ρουμανίας, όπου και έγινε δεκτός με ιδιαίτερη χαρά, αν κρίνουμε από το εύθυμο σχετικό δημοσίευμα της ιστοσελίδας του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων (Βλ. σχετική είδηση – http://www.mospat.ru/gr/2011/07/19/news44931/).
Όμως ο συνεπής μελετητής των ορθοδόξων ζητημάτων θα θυμάται ότι, όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο επενέβη, ως όφειλε, στο λεγόμενο «Εσθονικό ζήτημα», η Εκκλησία της Ρωσίας έφθασε μέχρι και στη μονομερή διακοπή της κοινωνίας με αυτό. Θα θυμάται δε ο μελετητής και το θόρυβο που δημουργήθηκε από την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Ουκρανία με αποκορύφωμα τα ευτελή δημοσιεύματα ότι, δήθεν, η επιδείνωση της υγείας του μακαριστού Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου Β΄ οφειλόταν στο ότι παρά την απαγόρευση των ιατρών του αναγκάστηκε τότε να μεταβεί στο Κίεβο!
Σήμερα, όταν το Πατριαρχείο Ρουμανίας επανιδρύει τη Μητρόπολη Βεσσαραβίας εντός των πλαισίων του ορθοδόξου «σιδηρούν παραπετάσματος» του «ρωσικού κόσμου», εκτός από κάποιες χλιαρές για την βαρύτητα του εγχειρήματος αντιδράσεις, οι σχέσεις των δυο Εκκλησιών συνεχίζουν να είναι ομαλές. Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ή, μήπως, η δυναμική αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής του Πατριαρχείου Ρουμανίας, η οποία τόσα προβλήματα δημιουργεί στις διορθόδοξες σχέσεις, αποτελεί μια ελκυστική προοπτική συμμαχίας;
Στις 20 Ιουλίου (!) ο αεικίνητος Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων επισκέπτεται τη Σερβία και το Μαυροβούνιο όπου προσέφερε την εμπειρία του Πατριαρχείου Μόσχας για την επίλυση των προβλημάτων μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας στο... μετασοβιετικό χώρο (Βλ. σχετικό δημοσίευμα http://www.mospat.ru/gr/2011/07/21/news45055/).
Άραγε το Πατριαρχείο Σερβίας δεν είναι ικανό να προσδιορίσει μόνο του τις σχέσεις με το Κράτος και χρειάζεταί επειγόντως τη βοήθεια του Πατριαρχείου Μόσχας; Εκτός αυτού, ο πολυμαθέστατος Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων (το οποίο, σημειωτέον, ιδρύθηκε στη διάρκεια του απεχθέστατου αθεϊστικού καθεστώτος πριν από 65 χρόνια) φαίνεται να αγνοεί ότι η πρώην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γιουγκοσλαβίας ουδέποτε ανήκε στο «σοβιετικό χώρο», αλλά εντασσόταν στο λεγόμενο «Κίνημα των Αδεσμεύτων».
«Το έργο του ΤΕΕΣ έχει μεγάλη σημασία και όχι μόνο για το Πατριαρχείο Μόσχας, αλλά για όλη την Ορθοδοξία. Κατά τη διάρκεια των πολλών ετών το Τμήμα ακολουθεί την ευγενή γραμμή, συνεισφέροντας στην επίτευξη της ειρήνης και συμφωνίας στα Βαλκάνια» (Βλ. σχετικό δημοσίευμα - http://www.mospat.ru/gr/2011/07/22/news45102/), δήλωσε ο ΥΠΕΞ του Μαυροβουνίου κατά τη συνάντησή του με τον μουσικολογιώτατο Μητροπολίτη. Για να αποφύγει τυχόν σχόλια περί λογοκρισίας ο γράφων παραπέμπει στη σχετική είδηση χωρίς αυτή τη φορά να διορθώσει την αρκετά χαρωπή μετάφραση. Λέει λοιπόν ο ΥΠΕΞ του Μαυροβουνίου ότι, το έργο του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας είναι σημαντικό...για όλη την Ορθοδοξία και ότι επί σειρά ετών το Τμήμα ακολουθεί μια... «ευγενή» (sic) γραμμή συνεισφοράς στην ειρήνη και στη συμφωνία στα Βαλκάνια. Και αναρωτιόμασταν εμείς οι αφελείς: που οφείλεται η ειρήνη και η σταθερότητα που επικρατούν στα... μετασοβιετικά Βαλκάνια; Μα... ΚΑΙ στις άοκνες προσπάθειες του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων, το οποίο μεταδίδει την πολύτιμη εμπειρία του εξ ονόματος ολόκληρης της Ορθοδοξίας!
Οι συχνές «ηγετικές» εμφανίσεις του Πατριαρχείου Μόσχας στο διορθόδοξο χώρο, οι παραδοσιακές πλέον συναντήσεις των αντιπροσώπων του με την πολιτική ηγεσία, πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά την Ορθόδοξη Εκκλησία, εφόσον δημιουργούν μια εικόνα διασπάσεως της Ορθοδοξίας στα πλαίσια της οποίας η κάθε Εκκλησία μπορεί να ενεργεί κατά το δοκούν και με γνώμονα τα ίδια συμφέροντα. Έτσι ο συντονιστικός ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου περιορίζεται σημαντικά, ενώ υπονομεύεται σοβαρά και η ορθόδοξη ενότητα, εφόσον η αναζήτηση συμμάχων και υποστηρικτών προϋποθέτει την ύπαρξη ενός κοινού εχθρού ή, τουλάχιστον, την απουσία κοινών στόχων και προσανατολισμών.
Όποιος έγραψε ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας, ήταν απολύτως εκτός τόπου και χρόνου!
ΥΓ. Φαίνεται ότι επιτέλους το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ανεκάλυψε κάποιον ρωσομαθή!
ΠΗΓΗ:
Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ
No comments:
Post a Comment