ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥΝ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

ΦΡΟΝΙΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Στο ιστολόγιο “Ιδιωτική Οδός”, του κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου, διαβάσαμε σε σχόλιο ανώνυμου σχολιαστή αξιόλογες σκέψεις από τις οποίες παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα.

Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ότι έχουμε επιφυλάξεις για ορισμένα που λέγει ο σχολιογράφος και για τη αντίδραση των παραδοσιακών πιστών τους οποίους στολίζει με πολλά διακοσμητικά επίθετα, αλλά και για τους διθύραμβούς του για τον Σεβ. Περγάμου και για τον κ. Πανώτη. 

Το Πατριαρχείο όμως ελπίζουμε να βρει το σχόλιο αφορμή για γόνιμο προβληματισμό, τοσούτον μάλλον εφόσον ο σχολιογράφος, καίπερ ανώνυμος είναι - όπως άλλωστε και ο ίδιος ρητά ομολογεί - ορκισμένος φίλος του Πατριαρχείου. 

"Εξ οικείων τα βέλη", αυτή τη φορά που σκοπεύουν στη διόρθωση των ημαρτημένων και όχι στη διαπόμπευση του Πατριαρχείου ή του Παναγιότατου προσωπικά.

Ας ελπίσουμε ότι θα ηχήσουν σε ώτα ακουόντων.

“Σὲ ἐποχὲς ποὺ οἱ πατριάρχες εἶχαν ἀπόλυτη συναίσθηση τοῦ τί ὑποστασίαζαν καὶ ἐνσάρκωναν δὲν αἰσθάνονταν τὴν ἀνάγκη νὰ δηλώνουν τὴν παρουσία τους ἀθέσμως, ἀκαίρως καὶ ἀδιακρίτως. Περιφρουροῦσαν τὴν ἱερότητά τους καὶ δὲν συμφύρονταν μὲ τὴν ὅποια ἐξουσία ἐν ὀνόματι τῆς πρόσκαιρης δημοσιότητας ἤ γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὰ συνήθη ἀνθρωπάρεσκα σχόλια τῶν αὐλοκολάκων...

Καὶ ποιό τὸ ὤφελος ἀπὸ τὴν Πατριαρχικὴ παρουσία στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα;;; 

Ἀς μὴ γελιόμαστε... ΚΑΝΕΝΑ!!! Χαμόγελα στὶς φωτογραφίες, ὡραῖα λόγια, ἀνέξοδες ὑποσχέσεις, ὑπεραισιόδοξες-ἀνεδαφικὲς διαδικτυακὲς ἀναλύσεις, καὶ «ζῆσαν αὐτοὶ καλὰ καὶ ‘μεῖς καλύτερα»... 

Καὶ ἄντε τῶρα νὰ μαζέψεις τοὺς κορυβαντιαζομένους καὶ ἀλαλάζοντες «θεματοφύλακες τῆς Πίστεως» ποὺ θὰ μαίνονται καὶ θὰ οἰστρηλατοῦνται γιὰ τὸ ὅτι παρουσίᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ΟΥΝΙΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ διάβασε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὴ στὰ ἑλληνικά... Καὶ ἄντε νὰ τοὺς ποῦμε ὅτι εἶναι γραφικοί, ὅτι εἶναι ὑπερβολικοί, ὅτι εἶναι θρησκόληπτοι καὶ σκοταδιστές... Μποροῦμε ὅμως νὰ τοὺς ποῦμε ὅτι εἶναι τυφλοὶ καὶ κωφοί;;; Καὶ εἶδαν καὶ ἄκουσαν... 

Τί ἐκκλησιολογία εἶναι αὐτὴ ἆρά γε;;; Ὁ μεγάλος δάσκαλος (καὶ τὸ «μεγάλος» δὲν ἐνέχει κανένα ἴχνος ειρωνείας) Σεβ. ἅγιος Περγάμου, ὁ Πρύτανις τῆς Θεολογίας, πῶς τὸ ἀνέχεται;;; (Μὲ ὀδύνη πληροφορήθηκα ὅτι ὁ ἅγιος Περγάμου ἀσπάστηκε τὴ δεξιὰ τοῦ Πάπα... Καὶ αὐτὸ κίνηση καλῆς θέλησης;;; Τώρα, εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ βίου σας, Σεβασμιώτατε, ἐπιλέξατε νὰ ξεπέσετε τόσο πολύ;;;). 

Μὲ αὐτὲς τὶς ἐκκλησιολογικὲς προϋποθέσεις διαλεγόμαστε μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς;;; 

Καὶ βέβαια ἀς μὴν ξεχνάμε ὅτι τὸν Πάπα Βενέδικτο κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Φανάρι τὸ 2006 συνόδευε καὶ ὁ Οὐνίτης Καρδινάλιος Ignace Moussa Daoud!!!

Ὅμως γιὰ ποιὰ ἐκκλησιολογία νὰ μιλήσουμε ὅταν ὑπάρχει αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα τῆς Διασπορᾶς μὲ τοὺς τρεῖς καὶ πέντε Ὀρθόδοξους Ἐπισκόπους σὲ κάθε πόλη τοῦ ἐξωτερικοῦ ποὺ ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι διαφορετικῶν ἐθνικοτήτων;;; 

Ἡ ἐκκλησιολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἔχει ἐν τῇ πράξει καταστρατηγηθεῖ καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο «σφυρίζει ἀδιάφορα», γιατὶ τὸ ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο εἶναι ὑπεύθυνο γιὰ αὐτὸ τὸ κατάντημα μὲ τὶς ἐπαίσχυντες αὐτοκεφαλίες ποὺ ἔδωσε κατὰ τὸ παρελθὸν καὶ τὶς ἐθνικὲς Ἐκκλησίες ποὺ δημιούργησε. (Καὶ μιᾶς καὶ εἶναι ἅγιες μέρες καὶ εἶναι ἐπίκαιρο νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι ἡ Ἐκκλησία Φιλανδίας ἑορτάζει Πάσχα μὲ τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο καὶ τὸ Πατριαρχεῖο ὁμιλεῖ περὶ ἑνότητας ἢ μᾶλλον δὲν ὁμιλεῖ καθόλου... Καὶ αὐτὸ εἶναι ἁπλῶς ὑπέρβαση τῆς ἐθιμοτυπίας;;; Ἄν τὸ ἔλεγα βλασφημία ἔναντι τῆς 1ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, θὰ ἦμουν ὑπερβολικός;;;).

Αὐτὰ εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ οὐσιώδη καὶ τὰ σημαντικὰ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολοῦν τὸν Πατριάρχη μας καὶ ὄχι τὰ ὅσα τὸν σπρώχνουν οἱ αὐλικοί - «οἱ ἐγγὺς καὶ οἱ μακράν» - νὰ κάνει. Τὰ Πατριαρχικὰ Προνόμια ἔχουν ἀτονήσει, γιὰ νὰ μὴν πῶ ἔχουν, ἐν τοῖς πράγμασιν, καταργηθεῖ:

• Τὸ θέμα τῆς ΥΠΕΡΟΡΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ἤδη τὸ ἔθιξα παραπάνω. Μόνο μιὰ φράση περιγράφει τὴν κατάσταση: «Ψαυέτω μηδαμῶς...»!!!

• Τὸ ΕΚΚΛΗΤΟΝ οὔτε ποὺ διανοεῖται ὁ Πατριάρχης νὰ τὸ ἐξασκήσει∙ βαυκαλίζεται στὴν ἰδέα ὅτι ἁπλὰ τὸ δέχεται. Σχετικῶς πρόσφατη τραγικὴ ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων ἡ ἀποφυγή τοῦ Πατριάρχου νὰ δικάσει τὴν Ἔκκλητο προσφυγὴ τοῦ Ἀττικῆς Παντελεήμονος. Ἀνέπεμψε τὴν ὑπόθεση (τὸ Πατριαρχεῖο) στὴν Ἑκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιὰ νὰ ἔχει νὰ λέει ὁ Μητρ. Πειραιῶς: «τό αἴτημα τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου [...] θά ἔδει νά ἑρμηνευθῇ ὡς ἁπλή ὑπόδειξις μή λαμβάνουσα ὑπ' ὄψιν αὐτῆς τά ἀνωτέρω καί ὄχι ἀσφαλῶς ὡς ἐντολή πρός Αὐτοκέφαλον, ἀνεξάρτητον καί Αὐτοδιοίκητον Ἐκκλησίαν διότι ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης τοιαύτην ἁρμοδιότητα καί δυνατότητα καί κατά τό Κανονικόν δικαιϊκόν πλαίσιον καί κατά τό Νομικόν σύστημα ρυθμίσεως σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἐν Ἑλλάδι δέν κέκτηται».

Τὰ ὅσα λέει καὶ γράφει κατ’ ἐπανάληψη ὁ Ἄρχων Ἱερομνήμων καὶ ὁμογάλακτος φίλτατος ἀδελφός, καθ. κος Πανώτης περὶ «ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ ΤΙΜΗΣ» ποτέ του δὲν τὰ διάβασε ὁ Πατριάρχης μας;;; 

Ἀς τὰ ἐπαναλάβουμε καὶ ἐδῶ: «Ὁ πατριάρχης Γερμανός ο Β’ τὸ 1235 συνόψισε τὴν ἐκ παλαιοῦ παραληφθεῖσα κανονικότητα τῆς ἐκτάσεως τοῦ Σταυροπηγιακοῦ προνομίου του, γράφοντας ὅτι: “τὸ προνόμιον τῶν παρ’ ἐνορίαν σταυροπηγίων μόνῃ τῇ πατριαρχικῇ ἐφεῖσθαι μεγαλειότητι, τῶν δὲ μητροπολιτῶν οὐδενί”. Ἑπομένως, κάθε ἀμφισβήτηση τοῦ πατριαρχικοῦ αὐτοῦ “προνομίου” δείχνει ἀμάθεια ἢ καὶ φθηνὴ ἐμπάθεια. Τὸ “προνόμιο” τῆς Σταυροπηγιακῆς τιμῆς ταυτίζεται μὲ τὸν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ὡς πηγῆς κάθε Ἀρχῆς. Δὲν παραχωρήθηκε ποτὲ σὲ «αὐτοκεφαλία» τοπικῆς Ἐκκλησίας. 

Ἐξ αὐτοῦ καὶ κάθε δήθεν “Συνοδικό Σταυροπήγιο” εἶναι ἕνα ἀκόμη κίβδηλο ἐπινοήμα μιᾶς ματαιόδοξης περιόδου γιὰ τὴν “ἀκάνονη” κούρσευση καὶ αὐτοῦ τοῦ ἀποκλειστικοῦ πατριαρχικοῦ προνομίου!». Τί ἄλλο πιὰ θὰ παραχωρήσετε Παναγιώτατε;;; Ἀπορῶ... Εἶναι καὶ ὁ καθ. Πανώτης ἐχθρός Σας ποὺ Σᾶς τὰ λέει;;; 

Κάποια ἀπὸ τὰ νεοπαγῇ, «ψιλῷ τίτλῳ», Πατριαρχεία παρασκευάζουν ἐξ ἰδίων ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ καὶ δὲν τὸ λαμβάνουν ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴ Καθέδρα τῆς Νέας Ρώμης ὅπως καθιέρωσε ἡ Παράδοση ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Καὶ ἀνερυθριάστως ἀνακοινώνεται στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου: «ἡ ἀποκρυστάλλωσις καὶ κωδικοποίησις τοῦ περὶ τὸ Ἅγιον Μύρον δικαίου ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Ἐκκλησίᾳ, καὶ ὁ καθορισμὸς τῆς θέσεως καὶ σημασίας τούτου ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησιολογίᾳ, θὰ συντελεσθῶσιν ὑπὸ τῆς πανορθοδόξως ἀποφασισθείσης ἵνα συνέλθῃ “Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς κατ᾽ Ἀνατολὰς Ἁγίας Ὀρθοδοξου Ἐκκλησίας”».

Ὅταν τὸ ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο θέτει τὰ προνόμιά του ὑπὸ διαβούλευση, τότε καλῶς καὶ οἱ ἄλλοι ἀρπάζουν ὅ,τι μποροῦν... 

Ἄλγος βαρύτατο μᾶς συνέχει ὅταν διαπιστώνουμε ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θὰ μποροῦσε νὰ ἀφήσει τὴ φήμη μεγάλου Πατριάρχου, καὶ δυστυχῶς ἀντ’ αὐτοῦ ἔχει ἀφεθεῖ νὰ πιστεύει ὅτι θὰ τὸν θυμᾶται ἡ ἱστορία ὡς τὸν «Πράσινο Πατριάρχη». Καλὸ καὶ ἅγιο τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Οἰκολογία. Ἡ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμὸς γιὰ σύμπασα τὴν ὑλικὴ δήμιουργία, τὸ περιβάλλον δηλαδή, ἀποτελεῖ προέκταση τοῦ Χριστολογικοῦ ὅρου τῆς Χαλκηδόνος καὶ σωτηριολογικὴ προϋπόθεση, σύμφωνα καὶ μὲ τὸ γνωστὸ λόγο τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: «Οὐ προσκυνῶ τῇ ὕλῃ, προσκυνῶ δὲ τὸν τῆς ὕλης δημιουργόν, τὸν ὕλην δι’ ἐμὲ γενόμενον καὶ ἐν ὕλῃ κατοικῆσαι καταδεξάμενον καὶ δι’ ὕλης τὴν σωτηρίαν μου ἐργασάμενον, καὶ σέβων οὐ παύσομαι τὴν ὕλην δι’ ἧς ἡ σωτηρία μου εἴργασται».

Ὅμως, ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐκτὸς τοῦ ὅρου περὶ τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων τοῦ Κυρίου, ἐξέδωσε καὶ τὸν 28ο κανόνα της (ὅπως καὶ τοὺς κανόνες 9 καὶ 17), γιὰ τὴν τήρηση καὶ τὴν διαφύλαξη τοῦ ὁποίου θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει ἡ ἴδια μέριμνα καὶ φροντίδα, ἐκτὸς καὶ ἄν τὸ «φαρμακίδειον ἄγος» εἰσπήδησε στὸ Φανάρι καὶ ὁ Πατριάρχης πρεσβεύει τὴν διάκριση τῶν κανόνων σὲ «διοικητικοὺς» καὶ «δογματικούς»... Μὴ γένοιτο!!! 

Ταῦτα, γιὰ νὰ μὴ μιλᾶμε γιὰ «πράσινους Πατριάρχες» καὶ «ἵππους χλωρούς»!!!