ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΑΡΧΙΜ.Ι. ΚΩΣΤΩΦ,Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Η θεότητα του Χριστού, Χριστός «υπέρ Ου το πάσχειν Πάσχα», εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Ωρωπός, 2022, σσ. 390.

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Με το πρόσωπο του Κυρίου και Θεού  και Σωτήρος Χριστού ασχολείται το παρόν. Και μάλιστα μπαίνει στα βαθειά νερά εξετάζοντας εξονυχιστικά έωλες απόψεις και αιτιάσεις των εχθρών της πίστεως που προβλήθηκαν πάλαι τε και επ’ εσχάτων από ποικιλώνυμους αιρετικούς, αλλόθρησκους και άθεους. 

Ο πίνακας των Περιεχόμενων είναι ενδεικτικός: Πρόλογος, Αν δεν ήταν Θεός, Ο Ιησούς Γιαχβέ, Πρωτότοκος και Μονογενής, Σχέσεις Πατρός και Υιού, Είπαν περί αυτού, Απατεώνας, Άναρχος , Όχι επινόηση, Αγαθός, Άρθρα και προθέσεις, Φόβος θανάτου και προσευχή, Αδυναμία, Επίλογος.

Επισημαίνω, μεταξύ άλλων πολλών, το κατωτέρω: «Ο Ναπολέων Βοναπάρτης είπε: “Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλός άνθρωπος. Ανάμεσα σ’ Αυτόν και σε οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο στον κόσμο δεν υπάρχει δυνατότητα συγκρίσεως. Ο Αλέξανδρος, ο Καίσαρας, ο Καρλομάγνος κι εγώ έχουμε ιδρύσει αυτοκρατορίες. Αλλά σε τι στηρίζουμε τα επιτεύγματα της ιδιοφυΐας μας; Στη βία. Ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε την αυτοκρατορία Του με θεμέλιο την αγάπη κι αυτή τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι θα πέθαιναν γι’ Αυτόν». 

Αυτό το τελευταίο, συμπληρώνω, δεν αποτελεί υπόθεση αλλά γεγονός 

μαρτυρημένο 

από την Ιστορία. 

Ας ακούσουμε και κάτι από τον ποιμενικό αυλό του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου για τη σχέση Πατρός και Υιού: «Ποιος είναι πατήρ χωρίς να  έχει αρχή η πατρότητα; Εκείνος που ούτε η ύπαρξή του έχει αρχή. Σε εκείνον, όμως, που άρχισε να υπάρχη, σε αυτόν έχει αρχή και η πατρότητα. Δεν είναι λοιπόν, Πατήρ εκ των υστέρων ο Πατήρ διότι δεν έχει ούτε αρχή η ύπαρξί Του. Και είναι κατά κυριολεξία Πατήρ, διότι δεν είναι και Υιός. Όπως και ο Υιός είναι κατά κυριολεξία Υιός, διότι δεν είναι και Πατήρ». 

Ο εν Αγίοις πατήρ ημών Κύριλλος Αλεξανδρείας, σχολιάζοντας το «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολ. α΄15) σημειώνει: «Εάν επειδή ο Υιός ονομάζεται πρωτότοκος όλης της κτίσεως, είναι και αυτός ένα από τα κτίσματα, έγιναν δε όλα δι’ Αυτού (Ιωάν. α΄3), τότε είναι ο δημιουργός του εαυτού του»! Εκεί αναπόδραστα οδηγεί η παραφροσύνη των αιρετικών και ο θεοφώτιστος Πατήρ τους κολλάει κυριολεκτικά στον τοίχο. 

Συνοψίζοντας, τούτο λέγω μόνο: όποιος θέλει να βρει απαντήσεις σε αιτιάσεις των εχθρών της αληθείας σχετικά με το πρόσωπο του Θεανθρώπου μπορεί άνετα να ανατρέξει στο παρόν και να βρει απαντήσεις με τις οποίες ανατρέπονται κι οι αντίχριστοι τρέπονται σε φυγή. Δεν μιλάμε για «πέντε λίθους λείους εκ του χειμάρρου» αλλά για κανονικό λιθοβολισμό. Ο καλός κληρικός συγκέντρωσε χωρίς υπερβολή σε ένα εύχρηστο τόμο ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η χριστιανική απολογητική. Μιλάμε για εγχειρίδιο υπό τη διττή έννοια του όρου.