ΤΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ «ΚΟΙΝΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ» ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΣΜΟΥ; Β΄

ΤΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ «ΚΟΙΝΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ» ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΣΜΟΥ;

Β΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Ένα νέο πρόσφατο δημοσίευμα ήρθε να επιβεβαιώσει αυτή την πραγματικότητα. Πρόκειται για δημοσίευμα στο ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα», του Μανώλη Κείου με τίτλο: «Καθολικοί και Λουθηρανοί της Νέας Ζηλανδίας υιοθετούν μια κοινή δήλωση του βαπτίσματος». Γράφει: «Από την Γερμανία περιμέναμε τα μαντάτα για κοινό ποτήριο Ρ/Καθολικών-Προτεσταντών, μετά και τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης, από την Νέα Ζηλανδία ήρθε το νέο σκάνδαλο με κοινό βάπτισμα! Η Καθολική και η Λουθηρανική Εκκλησία της Νέας Ζηλανδίας υιοθέτησαν κοινή δήλωση για το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Το έγγραφο τιτλοφορείται ‘Μαζί βαπτισμένοι εν Χριστώ’. Όπως εξήγησε η Διάσκεψη Επισκόπων της Αοτεαρόα (Νέα Ζηλανδία στην γλώσσα των Μαορί), αυτό το έγγραφο προορίζεται να βοηθήσει μεικτές οικογένειες που επιθυμούν να βαφτίσουν ένα παιδί.

Η δήλωση αναπτύχθηκε από την Επιτροπή για τον Διάλογο μεταξύ Καθολικών και Λουθηρανών, που δημιουργήθηκε το 2017 από τον καρδινάλιο John Dew και τον λουθηρανό επίσκοπο Mark Whitefield. Σχολιάζοντας το κείμενο του εγγράφου, ο Γουάιτφιλντ είπε: ‘Οι καθολικές και οι λουθηρανικές τελετές βαπτίσματος έχουν πολλά κοινά και η δουλειά που γίνεται είναι μια ευτυχής ευκαιρία να μάθουμε ο ένας από τον άλλον. Η Καθολική και η Λουθηρανική Εκκλησία μπορούν να μάθουν η μία από την άλλη να μιλούν με μία φωνή για τα προβλήματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία, με την πεποίθηση ότι μοιράζονται ένα βάπτισμα και μία πίστη’, αναφέρεται στο κείμενο της κοινής δήλωσης. ‘Και οι Καθολικοί και οι Λουθηρανοί ισχυρίζονται ότι μέσω του βαπτίσματος ο άνθρωπος γίνεται μέλος της μίας, αγίας, παγκόσμιας και αποστολικής Εκκλησίας. Οι γονείς, ο ένας Καθολικός και ο άλλος Λουθηρανός, καλούνται να πάρουν το παιδί τους για βάπτιση σε όποια εκκλησία επιλέξουν. Μπορούν να ζητήσουν από τον εφημέριο και τον ιερέα να συμμετάσχουν στη λειτουργία του βαπτίσματος’ λέει ακόμη».

Η παρά πάνω «κοινή δήλωση του βαπτίσματος» δεν μας ξενίζει, διότι δεν είναι ένα καινούργιο «φρούτο», που μας ήρθε σήμερα ξαφνικά από το πουθενά. Έχει τις ρίζες του στην παναίρεση του Οικουμενισμού και μάλιστα σε μια από τις βασικότερες οικουμενιστικές θεωρίες του, στην λεγόμενη «θεωρία της βαπτισματικής ενότητος». Αν θελήσουμε να αναζητήσουμε το ξεκίνημα αυτής της θεωρίας, θα πρέπει να γυρίσουμε 60 χρόνια πίσω, στην Β΄ Βατικανή Σύνοδο, (1962-1965). Τότε λοιπόν, σ’ αυτή την ψευδοσύνοδο, και συγκεκριμένα σε ένα από τα διατάγματά της, το λεγόμενο Διάταγμα περί Οικουμενισμού, υιοθετήθηκε και νομοθετήθηκε η εν λόγω κακόδοξη θεωρία. 

Στο Διάταγμα, αυτό (κεφάλαιο 1, παράγραφος 3) διαβάζουμε: «Πραγματικά, όσοι πιστεύουν στο Χριστό και έλαβαν έγκυρα το βάπτισμα βρίσκονται σε κάποια κοινωνία με την Καθολική Εκκλησία, [=Παπισμό], έστω και αν η κοινωνία αυτή είναι ατελής…Δεν είναι επίσης λίγες οι ιερές πράξεις της χριστιανικής θρησκείας, που τελούνται από τους χωρισμένους αδελφούς μας, οι οποίες με διαφόρους τρόπους, ανάλογα με τη διαφορετική κατάσταση της κάθε Εκκλησίας, ή κοινότητας, μπορούν αναμφισβήτητα να μεταδίδουν πραγματικά τη ζωή της Χάρης και πρέπει να αναγνωριστούν ικανές να ανοίγουν την είσοδο προς την κοινωνία της σωτηρίας».

(Συνεχίζεται)