ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΑΡΧΙΜ. ΙΩΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Νικολάου, Ρήματα ζωής αιωνίου, Λόγια που μας οδηγούν στην αιώνια ζωή, έκδ. Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου, Πρέβεζα 2021, σσ. 110.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Συνεχίζοντας το έργο της συγγραφής κειμένων προς ωφέλειαν και οικοδομήν ο π. Ιωήλ μας παραδίδει το παρόν, που φέρει τον ανωτέρω εύγλωττο τίτλο.  

“Αυτό το ρήμα Κυρίου, το λόγο του Θεού που θα μας οδηγήσει στην ενχρίστωσή μας, που θα μας κατατάξει στους φίλους και οικιακούς του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου, στους κατοίκους της Βασιλείας Του, τον αιώνιο λόγο μας προσφέρει με το νέο 

του βιβλίο ο π. Ιωήλ”. 

Αυτά, που σημειώνει ο Σεβ. Νικοπόλεως κ. Χρυσόστομος στον περιεκτικό του Πρόλογο, μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους. 

Για την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου ο καλός κληρικός σημειώνει: 

“Η ταπείνωση είναι πραγματικά μέγιστη αρετή. Οι πατέρες την ονομάζουν “υψοποιό” διότι υψώνει τον άνθρωπο σε ύψη δυσθεώρητα… Καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και καθένας που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί. Ο Θεός στους υπερήφανους αντιτάσσεται, δεν τα πάει καθόλου καλά (δεν συμφωνεί καθόλου με αυτούς), και στους ταπεινούς δίνει τη χάρη του”. Πώς να συμφωνήσει αφού ο ίδιος δηλώνει: “μάθετε απ’ 

εμού ότι πράος ειμί και 

ταπεινός τη καρδία”; 

Ιδιαίτερη εντύπωση προξένησε στον γράφοντα η εις βάθος ανάλυση της γνωστής προσευχής του Αγίου Εφραίμ του Σύρου. Είναι γνωστό πως διαβάζεται πάλιν και πολλάκις τη Μ. Τεσσαρακοστή, αλλά πρέπει να μας απασχολεί ολόχρονα και πάσας τας ημέρας της ζωής ημών. Ένα μικρό απόσπασμα 

παραθέτουμε κατωτέρω: 

“Πνεύμα αργίας”. Αργία είναι μια κατάσταση τεμπελιάς, ακηδίας, αδιαφορίας, ανορεξίας. Να είμαι αργός, χωρίς δύναμη μέσα στη ψυχή μου. Ένας μουδιασμένος άνθρωπος, χωρίς ενδιαφέρον για πνευματικά θέματα. Πολλές φορές βλέπουμε νέους κουρασμένους, χωρίς διάθεση, χωρίς ενθουσιασμό, δεν μπορούμε έτσι να προχωρήσουμε. Λέει στο βιβλίο της Κλίμακος ότι η αργία είναι περιεκτικό του θανάτου στοιχείο, είναι κάτι που θυμίζει το θάνατο στον άνθρωπο”. 

Σιτοδότης, σαν τον πάγκαλο Ιωσήφ, ο καλός λευίτης προσφέρει “τροφήν εν καιρώ” και ακαταπαύστως μάχεται υπέρ της αληθείας και από το μετερίζι της συγγραφής. 

Ο καλός Θεός μακάρι να επιβλέψει επί τον κόπον αυτού και να τον ευλογήσει.