ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ, ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

____________

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Προς το Πάθος, εκδ. Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Ωρωπός 2020, σσ. 251.

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

===== 

Παραγωγικός είναι αναντιλέκτως ο συγγραφέας του παρόντος. Αυτό όμως δεν αποβαίνει επ’ ουδενί εις βάρος της ποιότητος. Αυτό το διαπιστώνει χωρίς χρονοτριβή ο αναγνώστης. Όπως είναι πασιφανές και ξεκάθαρο στον τίτλο αναφέρεται στο Πάθος του Σωτήρος Χριστού. Παραθέτουμε πρωτίστως τα περιεχόμενα του μετά χείρας βιβλίου, για να βοηθήσουμε τον αναγνώστη. Αυτά περιλαμβάνουν: Α΄) Πρόλογο, Β΄) Μεγάλη Παρασκευή,  (Γενικά), Γ΄) Περί Ιούδα, Δ΄) Περί σταυρού και σταυρωθέντος α΄ και Ε΄) Περί σταυρού και σταυρωθέντος β΄. 

Ο π. Ιωάννης ακολουθεί και στο παρόν την προσφιλή του τακτική, δηλαδή παραθέτει ένα πλήθος από μικρά κείμενα με συγκινητικές ανθρώπινες ιστορίες αλλά και αποφθέγματα, τα οποία δίνουν στον αναγνώστη να εννοήσει το μέγεθος και τη μοναδικότητα της σταυρικής θυσίας του Χριστού, αλλά και τη σχέση του καθενός μας με αυτή. 

Χαρακτηριστικό είναι αυτό που παραθέτω αμέσως: "Ο Βίλχελμ Άχτερμαν, διάσημος Ούγγρος ζωγράφος, σε μια θαυμάσια σύνθεσή του ζωγράφισε την Αποκαθήλωση, δηλαδή τη στιγμή όπου ξεκαρφώνουν το Χριστό από το σταυρό για να τον τοποθετήσουν στον τάφο. Ανάμεσα στα άλλα πρόσωπα που αποκαθηλώνουν το Χριστό έβαλε και τον εαυτό του ανεβασμένο σε μια ψηλή σκάλα. Τον ρώτησαν γιατί έβαλε τον εαυτό του σ’ αυτή τη σύνθεση. «Διότι, απάντησε εκείνος, στη ζωή μου έβαλα κι εγώ πολλά καρφιά στο Χριστό». 

Ένα άλλο συγκλονιστικό γεγονός, από τα πολλά που σταχυολόγησε ο καλός κληρικός, παραθέτω στη συνέχεια: «Διηγείται ο ιερός Αμβρόσιος για ένα αμαρτωλό που βρισκόταν κοντά στο θάνατο και φοβούμενος πολύ να μην κολασθή για τις αμαρτίες του, πήρε στα χέρια του τον Εσταυρωμένο και στρέφοντας την καρδιά του προς το Θεό και Πατέρα Τον παρακαλούσε να του συγχωρήση τις αμαρτίες για τα άχραντα πάθη του Υιού του. Και με τόση συντριβή καρδίας και δάκρυα τον παρακαλούσε, ώστε αξιώθηκε να ακούση φωνή από τον Ουρανό, που τον βεβαίωνε για τη σωτηρία του. Έτσι ακουμπώντας το κεφάλι του στον Εσταυρωμένο ξεψύχησε με αυτό το λόγο: Επί σοι Κύριε ήλπισα μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα». 

Ευχαριστίες ουκ ολίγες οφείλουμε στον καλό ιερωμένο, που σαν εργατική μέλισσα συνέλεξε από το λειμώνα της ανθρώπινης ζωής και εμπειρίας τόσα πολλά, ώστε να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον και να ανάψει μέσα μας το πόθο μας να ωφεληθούμε προσωπικά από τη σταυρική θυσία του Θεανθρώπου.