ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑ;

Πολύ τεκμηριωμένο άρθρο.

Kάνει μια πολύ εμπεριστατωμένη ανάλυση του Σχίσματος και της Αποτείχισης και βοηθά τους πιστούς να κάνουν τη διάκριση μεταξύ των δύο.

Εξίσου σημαντική είναι η συμβολή του στην υπεράσπιση των ιερώς Αποτειχισθέντων π. Θεόδωρο Ζήση, π. Νικόλαο Μανώλη και π. Φώτιο Βεζύνια, αφού αποδεικνύει ότι δεν κάνουν σχίσμα αλλά Αποτείχιση και ως εκ τούτου ουδείς νομιμοποιείται να τους καθαιρέσει.

Ουδείς, επίσης, έχει το δικαίωμα να τους απομονώσει ή να τους εξουθενώσει ή να συγκροτήσει "Aντισύναξη", για να αποστασιοποιηθεί δηκτικά και δημόσια από τους ιερώς αποτειχισθέντες, αφού οι Ιεροί Κανόνες διαλαμβάνουν ότι πρέπει να επαινούνται και όχι να τιμωρούνται όσοι προχωρούν σε Αποτείχιση.

ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑ;

Του κ. Ιωάννη Μακαρούνη

======

Η σοβαρότερη κατηγορία με την οποία παραπέμπει ο κ. Άνθιμος τους Ορθοδόξους ομολογητές Πατέρες της Μητροπόλεως είναι το σχίσμα. Και ευλόγως διερωτάται κανείς για πράγματα τα οποία θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.

Πρώτον. Σχίσμα δημιουργεί όποιος αμετανόητα και εμμόνως διακόπτει την μνημόνευση του προϊσταμένου του για ιάσιμα ζητήματα, και όχι για ζητήματα Πίστεως. Ιάσιμα ζητήματα και ζητήματα εκτός Πίστεως είναι τα διοικητικά, τα οικονομικά, τα ποινικά, κοκ.  Όλοι γνωρίζουμε τους σοβαροτάτους λόγους Πίστεως για τους οποίους οι δυο Πατέρες διέκοψαν την μνημόνευση του κ. Ανθίμου. Θα είναι μέγα Εκκλησιαστικό σκάνδαλο και πλήγμα κατά της ήδη αποσαθρωμένης αξιοπιστίας της ιεραρχίας, να μην θεωρηθούν λόγοι Πίστεως, οι λόγοι για τους οποίους Κανονικά διέκοψαν την μνημόνευση οι εν λόγω Πατέρες. Από την άλλη βέβαια, αυτό θα είναι και η χαριστική βολή στην απαράδεκτη σιωπή την οποία έχουν επιβάλλει. Τότε θα αναγκαστούν όλοι να ασχοληθούν με τον αντι-Οικουμενιστικό αγώνα, και χωρίς να το θέλουν, θα στρέψουν την προσοχή του κόσμου εκεί και θα αφυπνίσουν το Ορθόδοξο και ομολογιακό γονίδιο ιερέων και λαϊκών. Τότε να δούμε πώς θα τρέχουν να φιμώσουν τα αφίμωτα...

Δεύτερον. Σχίσμα αποτελεί η διακοπή κοινωνίας με τους υπολοίπους κληρικούς οι οποίοι μνημονεύουν. Για παράδειγμα σε ένα συλλείτουργο, πρέπει να βρίσκονται μαζί όσοι μνημονεύουν και όσοι δεν μνημονεύουν. Αποτελεί σχίσμα οι αποτειχισμένοι να αρνούνται να συλλειτουργήσουν με τους μνημονεύοντες, και να συλλειτουργούν μόνο μεταξύ τους, διακόπτωντας κοινωνία με όσους δεν μνημονεύουν. Και εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μπορούν κάλλιστα όσοι θέλουν να ανατρέξουν σε παλαιότερα βίντεο των δυο ομολογητών Πατέρων, και να διαπιστώσουν ότι πολλάκις οι δυο Πατέρες ζήτησαν να συλλειτουργήσουν με τους ιερείς της ενορίας των. Όπως επίσης μπορούν να δουν ότι έχουν συλλειτουργήσει μνημονεύοντες και μη μνημονεύοντες παρέα. Φυσικά είναι άλλο το δεν λειτουργώ γενικά επειδή είμαι σε αργία ή καθηρμένος, και άλλο το δεν συλλειτουργώ από δική μου επιλογή, επειδή αποσχίζομαι από τους μνημονεύοντες. Και εδώ λοιπόν οι δυο Πατέρες ήσαν σωστοί και βάδισαν βάσει των Ιερών Κανόνων, και μάλιστα της «οικονομίας», εφόσον υπάρχουν παραδείγματα πολύ αυστηρότερα αποτειχισμένων Άγιων Πατέρων στην Εκκλησιαστική μας ιστορία.

Τρίτον. Σχίσμα αποτελεί η μη αναγνώριση των Μυστηρίων των μη Συνοδικά καταδικασμένων κληρικών, όπως για παράδειγμα των Οικουμενιστών. Περιττό να αναφέρουμε τις δεκάδες δεκάδων αναφορές των δυο εν λόγω ομολογητών Πατέρων ότι τα Μυστήρια όλων των νομίμων και εν ενεργεία κληρικών της Εκκλησίας είναι έγκυρα. Περιττό να αναφέρουμε τις δεκάδες δεκάδων προτροπές των δυο Πατέρων προς τα πνευματικά τους παιδιά, αλλά και προς όλους όσους τους παρακολουθούν και όσους τους ρωτούν, να εκκλησιάζονται «κατ' οικονομίαν» ακόμη και σε Οικουμενιστές εφόσον δεν βρίσκουν αλλού, αναγνωρίζοντας τα Μυστήρια όλων των κληρικών. Και αυτό δεν μπορώ παρά να τους το αναγνωρίσω και εγώ, παρότι συντάσσομαι με μια πιο αυστηρή γραμμή ακριβείας. Και μάλιστα, αυτή τους η ελαστικότητα και «οικονομία», έγινε αιτία πολλοί να τους κατηγορήσουν ως υποκριτές, κρυφο-Οικουμενιστές, δειλούς, και πολλά άλλα τέτοια φαιδρά. Πάραυτα, η Κανονική τους ορθότητα και η (τραβγηγμένη για εμένα) «οικονομία» τους, «αναγνωρίζεται» από την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με την φθονερή κατηγορία του σχίσματος... Ώ της παράκρουσης! Ώ της πωρώσεως!

Τέταρτον. Σχίσμα αποτελεί η αμετανόητη μνημόνευση άλλου Επισκόπου αντί του νομίμου υφισταμένου, για παράδειγμα του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως. Μπορεί να μας υποδείξει κανείς εκ της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης πότε οι εν λόγω ομολογητές Πατέρες εμνημόνευσαν άλλον Επίσκοπο πέραν του κ. Ανθίμου, έστω και μια φορά; Διότι όσο και να ψάξουν, δεν θα βρουν ποτέ να έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Και αντί να τους αναγνωριστεί ευλάβεια προς τους Ιερούς Κανόνες και προς τον Επίσκοπό τους, τους καταλογίζεται και κατηγορία για σχίσμα! Καταλαβαίνει κανείς από τι πνεύμα ευφορείται η Ι.Μ. Θεσσαλονίκης...

Πέμπτον. Σχίσμα επίσης αποτελεί η μνημόνευση παραλλήλου Επισκόπου. Εάν δηλαδή παρανόμως χειροτονηθεί δεύτερος Επίσκοπος (Μητροπολίτης) για την Θεσσαλονίκη. Η μνημόνευση του νέου, του δευτέρου, του παραλλήλου Επισκόπου αποτελεί σχίσμα. Είναι αυταπόδεκτο το ότι δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, εφόσον δεν υπάρχει καν παράλληλος Επίσκοπος στην Θεσσαλονίκη. Άρα ούτε εδώ σχίσμα.

Έκτον. Σχίσμα αποτελεί η προσχώρηση ή ίδρυση νέας Συνοδικής Εκκλησίας, με Συνοδικό καταστατικό χάρτη, κοκ. Είναι αυτό που δυστυχώς έκαναν οι αδελφοί μας ΓΟΧ πριν από μερικές δεκαετίες. Μόνο που για να κάνεις τέτοιο σχίσμα, πρέπει να είσαι αρχιερέας. Πρέπει να είσαι Επίσκοπος. Πρέπει να είσαι Μητροπολίτης, κοκ. Είναι το λιγότερο ένδειξη φαιδρότητος και μωρίας το να ισχυρισθεί κανείς ότι οι δυο ομολογητές Πατέρες είτε έπραξαν, είτε ετοιμάζουν κάτι τέτοιο, από την στιγμή που δεν είναι αρχιερείς. Ίσα ίσα που έχουν πάμπολες φορές δηλώσει, τόσο μέσω βίντεο όσο και γραπτώς, ότι καμίαν τέτοια πρόθεση δεν έχουν. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες αναφέρουν ότι κάθε αντι-αιρετικός αγώνας πρέπει να γίνεται εκ των έσω, εντός της Εκκλησίας, και όχι αποσχιζόμενοι. 

Αποτειχισμένοι από την αίρεση, αλλά όχι αποσχιζόμενοι. Το αυτό ομολογούν περίτρανα και οι πράξεις των, οι οποίες μακράν απέχουν από τέτοιες καταδικαστέες ενέργειες. Άρα λοιπόν ούτε εδώ αιτία σχίσματος.

Έβδομον. Σχίσμα αποτελεί η αναγνώριση ιεραρχίας και νομιμότητος, καθώς και η συλλειτουργία με σχισματικούς ιερείς, όπως οι ιερείς των διαφόρων παρατάξεων των ΓΟΧ. Και εδώ είμαι βέβαιος ότι κανείς δεν θα μπορέσει να βρει κάτι με το οποίο να ψέξει τους δυο ομολογητές Πατέρες της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης.

Ευλόγως λοιπόν διερωτάται κανείς. Ποιο είναι το σχίσμα το οποίο κάνει ο π. Θεόδωρος Ζήσης ή ο π. Νικόλαος Μανώλης, κ. Άνθιμε; Προς τι η κατηγορία για σχίσμα;

Οποιοσδήποτε κατέχει στοιχειωδώς την Ελληνική γλώσσα αναγνώσει τον ΙΕ΄ Ιερό Κανόνα της επι Μεγάλου Φωτίου ΑΒ εν Κωνταντινουπόλει Ιεράς Συνόδου του 861 μΧ, θα διαπιστώσει με απλά λόγια ότι, εκείνος που κάνει το σχίσμα είναι εκείνος ο οποίος κηρύττει γυμνή τη κεφαλή μια κατεγνωσμένη αίρεση. Στον εν λόγω Ιερό Κανόνα του Μεγάλου Φωτίου, αυτός που κηρύττει την αίρεση λέγεται «καλούμενος Επίσκοπος», δηλαδή ψεύτικος Επίσκοπος, «ψευδεπίσκοπος» και «ψευδοδιδάσκαλος». Δηλαδή «ψευδοπροφήτες», «λύκοι βαρείς» και «λύκοι άρπαγες» όπως αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη τέτοιες περιπτώσεις, ή «λυκοποιμένες» όπως τους αποκαλούν οι Άγιοι Πατέρες.

ΠΗΓΗ:

Κατάνυξις