Ο ΠΡΟΣΩΠΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΟΙΚΟΥ κ. Ρ. ΠΡΙΜΠΟΥΣ

Ο ΠΡΟΣΩΠΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΟΙΚΟΥ κ. Ρ. ΠΡΙΜΠΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο ομογενής κ. Ρ. Πρίμπους είναι ο νέος Προσωπάρχης του Λευκού Οίκου και ένας από τους τέσσερις πιο ισχυρούς άνδρες στην Ουάσιγκτον. Πρόκειται για μετρημένο και έμπειρο πολιτικό που τον διακρίνει μεγάλη αγάπη προς την Ορθοδοξία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι μάλιστα Άρχοντας του Οικουμενικού Θρόνου. Γι’ αυτό το Πατριαρχείο, η Ελλάδα, η Κύπρος και η Ομογένεια έχουν μεγάλες προσδοκίες από αυτόν. 

Βεβαίως ουδείς νουνεχής άνθρωπος τρέφει ψευδαισθήσεις. Ο κ. Πρίμπους βρίσκεται στη θέση του Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, όχι για να εξυπηρετήσει τα Ελληνικά συμφέροντα, αλλά τα συμφέροντα της Υπερδύναμης που είναι και η πατρίδα του. Εντούτοις, επειδή είναι πιστό μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και επειδή αγαπά την Ελλάδα και την Κύπρο, ευελπιστούμε ότι θα μπορέσει να παράσχει χέρι βοήθειας -κατά το δυνατόν- και στο εμπερίστατο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στα εθνικά και στα ομογενειακά μας θέματα.

Ο κ. Πρίμπους εκτός από ισχυρός άνδρας της νέας διοίκησης του Λευκού Οίκου είναι και άνθρωπος συντηρητικών αρχών που σέβεται τους θεσμούς και τις παραδοσιακές αξίες της Αμερικανικής κοινωνίας. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά κορυφαία στελέχη της νέας διοίκησης, όπως είναι ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κ. Πένς, ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ, η υπουργός Παιδείας και πολλοί κορυφαίοι σύμβουλοι του νέου Προέδρου κτλ. 

Η νέα διοίκηση του Λευκού Οίκου είναι σταθερά προσανατολισμένη να ικανοποιήσει την ατζέντα των συντηρητικών χριστιανών των ΗΠΑ που αριθμούν 90 περίπου εκατομμύρια και οι οποίοι αποτελούν τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και του Προέδρου Τράμπ.

Οι ευχές όλων μας είναι ο Θεός να φωτίζει τον νέο Πρόεδρο, τον Προσωπάρχη του κ. Πρίμπους και τους άλλους συνεργάτες του κ. Τραμπ ώστε να ασκήσουν χρηστή διοίκηση για τα θέματα από αφορούν τις ΗΠΑ. Ελπίζουμε, επίσης, ότι θα επιληφθούν με δίκαιο τρόπο τα διεθνή θέματα που χρήζουν άμεσης λύσης, όπως είναι η επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο και στη Θράκη, η συνεχιζόμενη κατοχή του 37% της Κύπρου και η για δεκαετίες αφόρητη καταπίεση που υφίσταται το Οικουμενικό Πατριαρχείο.