Ο ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

Ο ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντο

========

Συγκινητικοί οι λόγοι του Σεβ. Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης κ. Συμεών για τον μεταστάντα Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Στυλιανό Παπαδόπουλο.

Δεν θα έκανα αναφορά στο θέμα αν ο Σεβασμιότατος Νέας Σμύρνης - ένας ιεράρχης που μετρά και την τελευταία λέξη που λέγει - δεν μιλούσε με τόση θέρμη για τον εκλιπόντα Καθηγητή.

Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου;

Παρόλον ότι υπήρξε δάσκαλός μου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών - και χωρίς ποτέ να έχω σχηματίσει για οιονδήποτε λόγο αρνητική εικόνα για τον αείμνηστο Καθηγητή - ουδέποτε τον ένιωσα τόσο σπουδαίο όπως τον περιγράφει ο Σεβασμιότατος Νέας Σμύρνης.

Γι’ αυτό καταθέτω τα εισαγωγικά αυτά σχόλια αντί μνημοσύνου ως απολογία προς τον αείμνηστο Καθηγητή επειδή ενώ ήταν τόσο σημαντικός δεν ωφελήθηκα όσο θα έπρεπε - δική μου υπαιτιότητι - από την παρουσία του κατά τη μαθητεία μου στη Θεολογική Σχολή.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την αποσπάσματα από τον λόγο του Σεβ. Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης κ. Συμεών που μας έδωσαν την αφορμή για τη σύντξαη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

=================

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσα στην οποία ζούμε, είναι η Εκκλησία όπου κυριαρχεί η ελπίδα, η ελπίδα της ζωής, η ελπίδα της νίκης κατά του θανάτου, η ελπίδα που μας χάρισε ο αναστάς Κύριός μας.

Μέσα στην ελπίδα αυτή έζησε ο μακαριστός αδελφός μας, καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος.

Την ελπίδα αυτή διακόνησε, ιδιαίτερα που το πρόσωπο αυτό εγεννήθη, η Εκκλησία στην οποία ενετάχθη, την οικογένεια την οποία συνεκρότησε, το χώρο της θεολογίας, και ιδιαίτερα της πανεπιστημιακής, τον οποίο επί μακρά σειρά ετών διακόνησε.

Τον γνωρίσαμε όλοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, άλλοι για πολλά, άλλοι για λίγα χρόνια.

Η ελαχιστότης μου πάνω από σαράντα χρόνια, εγώ φοιτητής και εκείνος τότε νεαρός βοηθός στο Πανεπιστήμιο, μόλις έχοντας επιστρέψει από τις σπουδές του νεαρός τότε διδάκτωρ.

Και έκτοτε οι προσωπικοί μας δεσμοί ήταν στενοί.

Και η αγάπη και η εν Χριστώ εκτίμηση μεγάλη.

Είναι πολλή η συγκίνηση και υποθέτω όλοι τη συμμερίζεσθε αυτή τη συγκίνηση, αγαπητοί μου αδελφοί.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ

______________

Δεν θα πω περισσότερα, αλλά αυτό μόνο σημειώνω ότι ο μακαριστός καθηγητής και αδελφός μας κατά Χριστόν σε μια εποχή εκπτώσεων, κρίσης, εκπτώσεων σε όλους τους χώρους, εκπτώσεων που δυστυχώς δεν άφησε ανέγγιχτο ούτε το χώρο της Εκκλησίας, αλλά ούτε και το χώρο της θεολογίας, ο ίδιος κράτησε ψηλά αυτό το οποίο επίστευε και διακόνησε με όλη του την αγάπη και τη ζέση της ψυχής του ακριβώς αυτή την ελπίδα, μέσα στην οικογενεία την οποία όπως είπα συνεκρότησε κατά Χριστόν, και αξιώθηκε και της ιδιαίτερης χαράς και της ιδιαίτερης τιμής ένα εκ των παιδιών του να αφιερωθεί στη λατρεία του Θεού, και να μονάσει στον Άθωνα.

Μέσα στην οικογένειά του να εισέλθει ως γαμπρός ένας άλλος αδελφός, και εκείνος αναδέχθηκε το χάρισμα της ιερωσύνης.

Και τελευταία και ένας εκ των εγγονών του να λάβει και εκείνος τον δρόμο της αφιερωμένης ζωής.

Αυτό επιβεβαιώνει ότι ο μακαριστός καθηγητής Παπαδόπουλος με την παρουσία του, άνοιξε αυτό τον δρόμο και δεν τον έκλεισε.

Από την πλευρά αυτή δεν μπορώ να μην το υπογραμμίσω ότι αποτελεί ο ίδιος ένα φωτεινό παράδειγμα σπάνιο στα χρόνια μας, σπάνιο για την εποχή μας.

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

__________

Παράλληλα, και μέσα στο χώρο της θεολογίας, τον οποίο με αυταπάρνηση, αγάπη και επιστημοσύνη υπηρέτησε, διατήρησε αυτό το βασικό γνώρισμα της θεολογίας όπως μας παρεδόθη: ότι η θεολογία και η διακονία της είναι διακονία εκκλησιαστική. Έγραψε συγγράμματα επιστημονικά, έγραψε όμως πιστεύοντας ακλόνητα ότι δεν θα έπρεπε μόνο τη στενή οικογένεια των θεολόγων να παιδαγωγήσει θεολογικά, αλλά να θρέψει και ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας.

Και το επέτυχε αυτό με πολλές εκ των συγγραφών του.

Από την πλευρά μας λοιπόν σήμερα ευχόμαστε ο καλός Θεός να αναπαύσει την ψυχή του εν χώρα ζώντων, μαζί με τους μεγάλους και αγίους Πατέρες, που αγάπησε, που εμελέτησε, των οποίων τη ζωή και το έργο προσεπάθησε με τα χαρίσματα που ο Θεός του είχε χαρίσει να αναδείξει εις κοινήν ωφέλειαν της Εκκλησίας.

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”