ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΒΙΔΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΒΙΔΑΣ

Του π. Αλκιβιάδη Καλύβα

=====

Σήμερα η σκέψη να αντικατασταθεί η λαβίδα προκάλεσε ανησυχία σε μερικούς κύκλους. Υπάρχουν ορισμένοι κληρικοί και λαϊκοί που βλέπουν την αντικατάσταση της λαβίδας ή οποιασδήποτε άλλης μετακίνησης από την τρέχουσα πρακτική ως απόρριψη της διδασκαλίας της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στην Ευχαριστία. Βεβαίως, αυτό δεν είναι αληθινό!

Για να ανταποκριθούν στην παρούσα θανατηφόρα πανδημία τρεις τοπικές Εκκλησίες έχουν ήδη θεσμοθετήσει αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο μεταδίδεται η θεία Κοινωνία.

Η Εκκλησία της Ρωσίας εισήγαγε μικρή αλλά ουσιαστική αλλαγή στον παραδοσιακό τρόπο προσφοράς της θείας Κοινωνίας. Η κοινή λαβίδα βυθίζεται σε αλκοόλη και στη συνέχεια σκουπίζεται, ώστε να είναι καθαρή μετά από κάθε ένα που μεταλαμβάνει.

Η Εκκλησία της Ρουμανίας εξέτασε, ανάμεσα σε άλλες δυνατότητες, να επιτρέψει στον λαό να φέρνουν το κοχλιάριό τους από το σπίτι. Ὀμως αυτή η μέθοδος της κοινωνίας θα αποφασιστεί, συμφώνως προς εκκλησιαστικές συνοδικές οδηγίες, μετά τον Ιούνιο, σε συμφωνία (consensus) με άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Στην Ουκρανία η Κοινωνία μεταδίδεται με εμβαπτισμό. Μια μερίδα το καθαγιασθέντος Ἀρτου βυθίζεται στο Ποτήριο και τοποθετείται στην παλάμη αυτού που κοινωνεί από τον ιερέα. 

Ορισμένοι, που θέλουν να διατηρήσουν τη λαβίδα, πιστεύουν πως είναι αρκετό να διδάξουν όσους κοινωνούν να γέρνουν το κεφάλι τους προς τα οπίσω και να ανοίγουν πολύ το στόμα τους, ώστε ο ιερέας να μπορεί να στάζει τα Τίμια Δώρα μέσα στο στόμα του πιστού. Ο στόχος αυτής της μεθόδου είναι να αποφύγουν να αγγίξουν το στόμα και τα χείλη αυτού που μεταλαμβάνει. Ωστόσο η μέθοδος δεν είναι τελείως ασφαλής. Δεν διασφαλίζει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μία άλλη πρόταση, κοντά στο ρουμανικό σχέδιο, επιτρέπει σε κάθε  οικογένεια να φέρνει τη δική της «οικογενειακή λαβίδα», που θα χρησιμοποιείται μόνο για την κοινωνία των μελών της οικογένειας.

Μία άλλη μέθοδος προτρέπει την αντικατάσταση της μιας κοινής λαβίδας από πολλές μικρές ατομικές λαβίδες, κατασκευασμένες από απλά υλικά και ίσης αξίας, που θα προμηθεύει η κάθε ενορία. Μετά τη χρήση, κάθε κοχλιάριο θα πρέπει να περισυλλεγεί και καταλλήλως να αχρηστευθεί (καεί ή ταφεί) μετά τη Λειτουργία.

Ακόμη, κάθε ενορία προμηθεύεται επαρκή αριθμό μεταλλικών κοχλιαρίων, του ιδίου τύπου και υλικού. Όσα χρησιμοποιούνται περισυλλέγονται και απολυμαίνονται καταλλήλως μετά κάθε Λειτουργία και χρησιμοποιούνται πάλι για πολλές φορές.

Καθεμία από αυτές τις μεθόδους έχει τον ίδιο κοινό στόχο: να μεταδώσει την Κοινωνία με τον κατά το δυνατόν περισσότερο ασφαλή, πρακτικό και αξιοπρεπή τρόπο. Οποιοσδήποτε και αν είναι ο τρόπος, ο θεμελιώδης στόχος είναι ο ίδιος: να περιορίσουν τη μετάδοση επικίνδυνων παρασιτικών μικροβίων.

Από όλες τις μεθόδους η χρήση πολλαπλών μεταλλικών κοχλιαρίων μοιάζει η ασφαλέστερη και περισσότερο πρακτική και η εγγύτερη προς την παράδοση. Ο λαός είναι συνηθισμένος στη λαβίδα.

Επίσης θα πρέπει να δοθεί προσοχή και στο κοινό μάκτρο, το οποίο πολλοί χρησιμοποιούν, για να σκουπίζουν τα χείλη τους. Αυτή η συνήθεια είναι προβληματική και πρέπει να τελειώσει. Έχει γίνει πρόταση για ατομικές χαρτοπετσέτες. Η χαρτοπετσέτα τοποθετείται σε ένα καλάθι μετά από κάθε χρήση. 

Μία αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο μεταδίδεται η Κοινωνία στον λαό είναι αναπόφευκτη. Ήδη επισυμβαίνει. Το ζήτημα είναι αν όλες οι Εκκλησίες φτάσουν σε μία συμφωνία στο ορατό μέλλον ή εάν τοπικές παραλλαγές θα εφαρμοστούν, μέχρις ότου η χρήση πολλαπλών λαβίδων ή κάποιος άλλος τύπος θα γίνει από κοινού αποδεκτός. Με οποιοδήποτε αποτέλεσμα η αλλαγή έρχεται. Ως εκ τούτου είναι σημαντικό όλοι -κλήρος και λαός μαζί-να έχουν κατάλληλα προετοιμασθεί.