ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ κ. Ε. ΛΩΡΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΟΛΒΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ κ. Ε. ΛΩΡΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΟΛΒΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η κ. Ελένη Λωρίτου μου έστειλε σχόλιο με το οποίο μου υπέδειξε ότι έχω ελλειπή ενημέρωση για τον Θεοφιλέστατο Ολβίας Επιφάνιο της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Δέχτηκα με πολλή χαρά και ευγνωμόνως την ενημέρωση της κυρίας Λωρίτου και διόρθωσα αμέσως τις ανακρίβειες.

Η κυρία Λωρίτου, όμως, δεν περιορίστηκε να μου υποδείξει ότι είχα ελλειπή γνώση των αφορώντων τον Θεοφιλέστατο Ολβίας, αλλά πρόσθεσε και τα ακόλουθα:

“Τό ίδιο ασφαλώς ισχύει και δι' υμάς, ο οποίος αναγνωρίζετε τον "Θεοφιλέστατο Ολβίας" παρ' όλο που δεν αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία της Κύπρου, στην οποία ανήκετε, ούτε βέβαια από την Εκκλησία της Ελλάδος τουλάχιστον ακόμα. Ασφαλώς έχετε το δικαίωμα να το κάνετε, γιατί ως λαικός δεν εκφράζετε κάποιον παρά μόνον τον εαυτόν σας. Σέ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να σκεφθείτε σε ποιά Εκκλησία ανήκετε.”

Ελέγχομαι, λοιπόν, από την κυρία Λωρίτου, διότι αποκαλώ με το τίτλο του τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ολβίας κ. Επιφάνιο.

Κυρία Λωρίτου!

Ο Πανοσ. Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Μακαριώτατο Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιο, Προκαθήμενο της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ο οποίος βρίσκεται σε ευχαριστιακή κοινωνία με την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου που τον αποκατέστησε.

Βεβαίως υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις από πολλούς και σημαντικούς θεολόγους και από 5 -για την ώρα- Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, για την αποκατάσταση των πρώην Σχισματικών της Ουκρανίας.

Αυτό, όμως, κυρία Λωρίτου, δεν είναι δουλειά ενός ιστολόγου λαικού μέλους της Εκκλησίας να το αποφασίσει.

Μόνον οι Σύνοδοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών μπορούν και πρέπει να δώσουν απάντηση.

Επομένως, για την ώρα -τουλάχιστον- και μέχρις ότου τυχόν αποφασίσουν οι Σύνοδοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών ότι είναι παράνομη ή και ανυπόστατη η εκλογή του Μακαριώτατου κ. Επιφάνιου, έχω την υποχρέωση να θεωρώ τον Μακαριώτατο Κιέβου ως κανονικό Μητροπολίτη Ουκρανίας, έστω και αν θεωρώ ότι οι πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ουκρανία δεν είναι σύμφωνες με το κανονικό δίκαιο.

Ως επακόλουθο θεωρώ και την χειροτονία του Θεοφιλέστατου Ολβίας ως έγκυρη εκτός αν η Εκκλησία (η Εκκλησία, κυρία Λωρίτου, όχι εγώ) σε Πανορθόδοξη Σύνοδο ή Σύνοδο Προκαθημένων ή με τις αποφάσεις των Συνόδων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών αποφασίσει διαφορετικά.

Ότι αποφασίσει η Εκκλησία συνοδικά είμαι υποχεωμένος να το δεχτώ, έστω και αν διαφωνώ με τις αποφάσεις της, έστω και αν θεωρώ τις αποφάσεις της μή σύμφωνες με το κανονικό δίκαιο. 

Εκτός φυσικά και αν δεν πρόκειται για ΚΑΝΟΝΙΚΗ παράβαση αλλά για ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ παρέκκλιση.

Άλλο παράβαση των Ιερών ΚΑΝΟΝΩΝ και άλλο αλλοτρίωση των ΌΡΩΝ της πίστεως.

Φέρνω ορισμένα παραδείγματα για να γίνει πιο κατανοητή η θέση μου.

1.) Ο θεσμός των Τιτουλαρίων επισκόπων και των βοηθών επισκόπων είναι αντικανονικός.

2.) Η χειροτονία διακόνων πριν τα 25 και πρεσβυτέρων πριν τα 30 είναι αντικανονική.

3.) Η μετάθεση επισκόπων τιμωρείται με αυστηρότατες ποινές από τους Ιερούς Κανόνες.

4.) Η χειροτονία κληρικών με κωλύματα ιερωσύνης είναι σαφώς αντικανονική.

Όλους, όμως, 
1.) τους επισκόπους που μετατέθηκαν, 

2.) όλους τους διακόνους και τους πρεσβυτέρους που χειροτονήθηκαν χωρίς να συμπληρώσουν το κανονικό όριο ηλικίας για χειροτονία, 

3.) όλους τους Τιτουλάριους και βοηθούς επισκόπους, 

4.) όλους τους κληρικούς που έχουν κωλύματα ιερωσύνης, αποδέχομαι ότι έχουν υποστατή ιερωσύνη, επειδή η Εκκλησία έτσι τους αναγνωρίζει, έστω και αν γνωρίζω ότι με την χειροτονία τους παρέβησαν τους Ιερούς Κανόνες.

Το ίδιο ασφαλώς συμβαίνει με την χειροτονία του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Ολβίας Επιφάνιου.

Ορισμένες Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες (Σερβία, Τσεχία, Αλβανία και Πολωνία) θεωρούν τις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου αντικανονικές ή και ανυπόστατες. 

Μόνον, όμως, η Εκκλησία της Ρωσσίας -για την ώρα- διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο χωρίς, όμως, να διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία με τις Εκκλησίες που βρίσκονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Μένω, λοιπόν, για την ώρα, με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αναμένω εν προσευχή και αγωνία πολλή για τον φόβο δημιουργίας Πανορθόδοξου Σχίσματος, τις αποφάσεις των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Τα υπόλοιπα σημεία, που αναφέρατε στο σχόλιό σας, κυρία Λωρίτου, θα τα σχολιάσω, συν Θεώ, σε προσεχές άρθρο.