ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Σεβαστέ μου Γέροντα,

Την ευχή σας!

Επανέρχομαι -όπως υποσχέθηκα- να δώσω πληρέστερη απάντηση στην επιστολή που μου στείλατε, την οποία αναδημοσίευσα στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση.

Τα περί εμμέσου αναγνωρίσεως -διά του μνημοσύνου του Κωνσταντινουπόλεως- των πρώην Σχισματικών της Ουκρανίας, θα τα βρείτε πλήρως στοιχειοθετημένα στο βιβλίο του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου “Τα δύο άκρα”.

Στο ίδιο βιβλίο, επίσης, θα βρείτε πλήρως ανεπτυγμένη την εκκλησιολογία της ενότητας της Εκκλησίας ως του πραγματικού διακυβεύματος των αγώνων μας.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΝΑΔΡΕΙΑΣ

_______

Δεν είναι καθόλου εξωφρενικό -όπως διατείνεστε- το ότι ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας είχε έμμεση κοινωνία με τον Νεστόριο και μετά την διακοπή του μνημοσύνου του, επειδή ταυτόχρονα μνημόνευε τον ομόφρονα του Νεστορίου, Αντιοχείας Ιωάννη. 

Ο Άγιος Κύριλλος δεν είχε μόνον έμμεση κοινωνία με τον Νεστόριο, -όπως ανακριβώς φρονείτε-, αλλά και άμεση, αφού, ως πρόεδρος της εν Εφέσω Οικουμενικής Συνόδου, απέστειλε τρεις φορές πρόσκληση στον Νεστόριο να παραστεί στην Σύνοδο αποδεχόμενος τον αιρεσιάρχη Νεστόριο ως Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως.

Άλλο Αποτείχιση και άλλο Συνοδική καταδίκη. 

Όσοι αποτειχίζονται, εξ ορισμού έχουν έμμεση κοινωνία με τους οικείους τους επισκόπους και αναμένουν την ετυμηγορία Συνόδου. 

Γι' αυτό και μνημονεύουν "πάσης επισκοπής Ορθοδόξων των ορθοτομούντων την αλήθεια".

Είναι σαφές ότι, από την στιγμή που κοινωνούν με επισκόπους που βρίσκονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με τον οικείο ιεράρχη από τον οποίο αποτειχίστηκαν, κοινωνούν έμμεσα και με τον οικείο τους επίσκοπο από τον οποίο αποτειχίστηκαν.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

____________

Με τις θέσεις του π. Επιφανίου, που εξέφραζε, κατά γενική ομολογία, για όλα τα θέματα, την πίστη της Εκκλησίας, συμφωνούσε απόλυτα και ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Αν χρειαστεί θα επανέλθω και θα δώσω λεπτομέρειες, που αφορούν τον μεγάλο Σέρβο Άγιο για ανθρώπους και καταστάσεις. Απέφυγα μέχρι στιγμής να τις δημοσιοποιήσω για να μην πικράνω αγνούς αντιοικουμενιστές πατέρες και αδελφούς.

Το βιβλίο του π. Επιφάνιου, φυσικά, ανεφέρεται σε γεγονότα άλλης χρονικής περιόδου, αλλά δίνει την ορθή ερμηνεία της αρχής ότι “ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω”.

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

_________

'Εχετε την άποψη ότι οι Ουκρανοί πρώην Σχισματικοί εξακολουθούν να είναι Σχισματικοί και μετά την αποκατάσταση τους από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, όμως, βρίσκεται σε πλήρη ευχαριστιακή κοινωνία μαζί τους.

Αν, λοιπόν, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι Σχισματικός, αφού κοινωνεί ευχαριστιακά με τους -κατά σας- Σχισματικούς της Ουκρανίας, τότε και ο Παναγιώτατος πρέπει να είναι ακοινώνητος, όπως ισχυρίζεται και το Πατριαρχείο της Ρωσσίας. Γι’ αυτό και διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του.

Αλλά τότε, π. Αναστάσιε, εσείς πώς κοινωνείτε με ένα ακοινώνητο χωρίς να καθίστασθε δεινός παραβάτης των Ιερών Κανόνων;

Οι β΄ Κανών της Αντιοχείας (“ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω”) δεν είναι δυνητικός -όπως αναμφίβολα είναι ο ιε΄ της ΑΒ΄ Συνόδου -, αλλά απολύτως υποχρεωτικός.

Η εφαρμογή του κανόνα αυτού, όμως, αφορά τους συνοδικά καταδικασθέντες και όχι όσους διατυπώνουν κακοδοξίες χωρίς να καταδικαστούν από Σύνοδο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΓΙΑΡΕΜΑ ΚΑΙ Ο ΝΤΕΝΙΣΕΝΚΟ

___________

Το άρθρο του π. Γιαρέμα το διάβασα μεν, αλλά δεν το αναδημοσίευσα, όπως δεν αναδημοσιεύω σχεδόν πάντοτε τα εκτενή άρθρα. 

Ούτως ή άλλως αναφέρει πολλές λεπτομέρειες που ενδιαφέρουν ελάχιστους.

Σας υπενθυμίζω πάντως ότι ο Ντενισένκο υπήρξε αντιπρόεδρος της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ρωσσίας και ανθυποψήφιος του Κύριλλου για να εκλεγεί Πατριάρχης. 

Αν είναι Θεομπαίκτης ή διαβεβλημένο πρόσωπο ή κάτι άλλο αρνητικό, αυτό αντανακλά πρωτίστως στην Εκκλησία της Ρωσσίας, η οποία όχι απλά ανέχτηκε, αλλά και προωθούσε στα ύψιστα αξιώματα του Πατριαρχείου της Ρωσσίας ένα διαβεβλημένο και ένα Θεομπαίκτη.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ

_________

Ο επαινετικός σχολιασμός μου του άρθρου του ανωνύμου, στην “Ιδιωτική Οδό”, δεν σημαίνει συμφωνία με τα γραφόμενα του. 

Απλά ήθελα να πω -ίσως δεν το επεξήγησα επαρκώς γι’ αυτό και αναλαμβάνω την ευθύνη- ότι τουλάχιστον δεν ήταν υβριστικό όπως άλλα άρθρα που σας ασκούν ισοπεδωτική κριτική με προσωπικές επιθέσεις, χτυπήματα κάτω από την μέση και υβριστικό περιεχόμενο. 

Παραθέτει κάποια επιχειρήματα -με νηφάλιο τρόπο-, που μπορείς να δεχτείς ή να απορρίψεις.

ΑΣΥΣΤΑΤΟΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ

__________

Με απογοήτευσε άκρως η αναφορά σας ότι: “Η κάθετη διαφωνία μας με τις ενέργειες του Φαναρίου για την Ουκρανία δεν έχει σχέση με τον Οικουμενισμό, αλλά με την προσπάθεια αλλοίωσης της εκκλησιολογίας με την επιβολή εξουσιαστικού πρωτείου εφ’  όλης της Εκκλησίας. Και από την άλλη πλευρά η απόδοση του δικαίου στη ρωσική πλευρά για το συγκεκριμένο ζήτημα της Ουκρανίας και μόνο, δεν σημαίνει αμνήστευση για τα άλλα λάθη της (εκκοσμίκευση, οικουμενισμός κλπ). Δεν είναι όμως δυνατόν να τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Το ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η παρερμηνεία των πρεσβείων τιμής του Κωνσταντινουπόλεως και η μετατροπή τους σε πρωτείο εξουσίας. Τα λοιπά εν καιρώ…”.

Είστε σίγουρος, πάτερ μου, ότι πιστεύετε ότι δεν έχει σχέση με τον Οικουμενισμό το κυριαρχικό πρωτείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία; 

Θέλω να πιστεύω ότι πρόκειται για lapsus calami. 

Αλλοίμονον αν πιστεύαμε ότι η προσπάθεια εκβατικανοποίησης της Ορθοδοξίας δεν είναι θέμα που σχετίζεται με τον Οικουμενισμό. 

ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ Η ΜΟΣΧΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

__________

Σας υπενθυμίζω, όμως, ότι κυριαρχικό πρωτείο δεν επιδιώκει μόνον ο Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και ο Μόσχας. Για δεκαετίες τώρα δίνει αυθαίρετα Αυτοκεφαλίες και Αυτονομίες εκτός των κανονικών ορίων του Πατριαρχείου Μόσχας και κάνει συνεχώς εισπηδήσεις στην “βαρβαρική” και στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. 

Βάσει ποιάς λογικής ή συνέπειας η προσπάθεια εκβατικανοποίησης της Ορθοδοξίας από το Φανάρι είναι καταδικαστέα -και είναι ασφαλώς-, αλλά δεν είναι εξίσου καταδικαστέα η προσπάθεια εκβατικανοποίησης της Ορθοδοξίας από το Πατριαρχείο Ρωσσίας;

ΤΟ “ΔΙΚΑΙΟ” ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

_________

Αναφέρεστε στο “δίκαιο” της Μόσχας για το Ουκρανικό.

Για ποιο “δίκαιο” μιλάτε, π. Αναστάσιε;

Η Ουκρανία είναι ανεξάρτητο κράτος 43 εκατομμυρίων κατοίκων. 

Για ποιο λόγο η Μόσχα αρνείται να εκχωρήσει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας;

Και μην πείτε ότι δεν της εκχωρεί Αυτοκεφαλία, επειδή δεν το ζητά η Ιεραρχία της. 

Μήπως αγνοείτε ότι το 1991 όλοι οι Ιεράρχες της Ουκρανίας -συμπεριλαμβανομένου του Μακαριώτατου Ουκρανίας κ. Ονούφριου- υπέγραψαν αίτημα για να χορηγηθεί Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία;

Η ΜΗ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΩΣΣΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

_________

Ο λόγος που το Πατριαρχείο της Ρωσσίας δεν εκχωρεί Αυτοκεφαλία στην Αυτόνομη, υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο Εκκλησία, είναι προφανής ακόμη και στους εκ γενετής τυφλούς. Μόνον εθελότυφλοι μπορούν να τον αρνούνται.

Η Ρωσσική Ομοσπονδία θέλει να διατηρεί την Εκκλησία της Ουκρανίας υπό την Δικαιοδοσία της σαν προγεφύρωμα του Ρωσσικού ιμπεριαλισμού. 

Ήδη παραστρατιωτικές ομάδες της Ρωσσίας ελέγχουν την Ανατολική Ουκρανία και η εισβολή των Ρώσσων στην Κριμαία, η διεξαγωγή παράνομου δημοψηφίσματος και στην συνέχεια η αυθαίρετη προσάρτησή της στην Ρωσσική Ομοσπονδία, μαρτυρούν αψευδώς πόσο μακρυά μπορεί να πάει η Ρωσσία για να αποτρέψει την Ουκρανία να φύγει από την σφαίρα επιρροής της.

Κανένα δίκαιο δεν έχει η Μόσχα. Ετσιθελισμό έχει, ηγεμονικές τάσεις έχει, εθνοφυλετικές τάσεις έχει, οικουμενιστική Εκκλησία είναι, νεωτεριστική Εκκλησία είναι, πλήρως εκκοσμικευμένη.

ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΕΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ OTAN ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΕΝΔΡΟ

________

Ουδόλως κατανοώ τον ισχυρισμό σας ότι τώρα δεν είναι η ώρα να μιλούμε για τον Οικουμενισμό της Εκκλησίας της Ρωσσίας και ότι μπορούμε να παραθεωρούμε το οικουμενιστικό της φρόνημα. 

Το ακριβώς αντίθετο είναι η αλήθεια. 

Ασφαλώς και πρέπει να βλέπουμε το θέμα σφαιρικά και όχι μεμονωμένα. Δεν είναι ποτέ καλή ιδέα να χάνουμε την θέα του δάσους, επειδή επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε ένα δένδρο. 

“Καιρός παντί πράγματι” , βεβαίως, αλλά είναι πάντοτε καιρός να πολεμούμε τις αιρέσεις -και δη την παναίρεση του Οικουμενισμού- που κατατρώγει τα σπλάχνα της Εκκλησίας για 120 χρόνια τώρα. 

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ

_________

Κακός ο Οικουμενισμός του Φαναρίου; 

Αν είναι κακός λέγει! 

Αυτό δα έλειπε να τον αμνηστεύαμε.!!!

Αλλά τότε, γιατί δεν είναι κακός ο Οικουμενισμός της Μόσχας, που σε ορισμένους τομείς υπερβαίνει ακόμη και των Φαναριωτών τα οικουμενιστικά έκτροπα;

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

__________

Σε κάθε περίπτωση το επαναλαμβάνω, σε όλους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση, ότι το πραγματικό διακύβευμα ήταν, είναι και θα παραμείνει η ενότητα της Εκκλησίας.

Όλα τα θέματα που σχετίζονται με το Ουκρανικό είναι πάρα πολύ σοβαρά (τρόπος εκχώρησης Αυτοκεφαλίας σε μία Εκκλησία, η Ουκρανία ανήκει στα κανονικά όρια της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως ή της Ρωσσίας;, τρόπος αποδοχής του αιτήματος άρσης του Σχίσματος, το έκκλητο του Κωνσταντινουπόλεως κτλ.).

Απάντηση στα σοβαρώτατα αυτά ζητήματα μπορεί να δώσει φυσικά το μόνο αρμόδιο σώμα, ήτοι οι Σύνοδοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών 

1.) είτε με Πανορθόδοξη Σύνοδο, 

2.) είτε με Σύναξη των Προκαθημένων, 

3.) είτε με Συνοδικές αποφάσεις των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ουδεμία, όμως, ενέργεια ή απόφασή τους, δεν πρέπει να διακινδυνεύει το τιμιώτατον πάντων: Την ενότητα της Εκκλησίας.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΞΕΤΥΛΙΞΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ 

___________

Το νήμα των καταιγιστικών εξελίξεων του ανεκδιήγητου δράματος της Ορθοδοξίας, που βιώνουμε στις μέρες μας, το ξετύλιξε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. 

Για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω ο Παναγιώτατος υποτίμησε σε απίστευτο βαθμό την αποφασιστικότητα της Ρωσσικής εκκλησιαστικής και πολιτικής ηγεσίας να κρατήσει την Ουκρανία υπό την Δικαιοδοσία της. 

Ταυτόχρονα βασίστηκε σε αναξιόπιστα πρόσωπα στην Ουκρανία και έκανε χρήση της Οικονομίας σε βαθμό που βάζει σε βαθύτατο σκεπτικισμό ακόμη και τους πιο καλοπροαίρετους και τους πιο φιλικά προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο διακείμενους.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

_________ 

Το μεγαλύτερο λάθος του Παναγιώτατου είναι ότι δεν ήθελε ή δεν κατόρθωσε να συμπεριλάβει την Εκκλησία της Ρωσσίας στις αποφάσεις του για το Ουκρανικό. 

Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά να διορθώνουμε τα λάθη μας. 

Αν αγαπούμε τον Χριστό και την Εκκλησία Του, που βρίσκεται μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο παγίωσης ή και διεύρυνσης Πανορθόδοξου Σχίσματος, το οποίο μπορεί να διαρκέσει ακόμη και αιώνες, καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη για να διατηρηθεί αλώβητη η ενότητα της Εκκλησίας.