ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΝΥΧΤΕΡΕΥΕΙ
Του Βασίλη Χαραλάμπους
============
Ούτ’ ένα απομεινάρι από κείνο το μοναστήρι
«ουδέ λίθον ένα» από τη Παναγιά την Αυγασίδα
από τότε π’ αλογάριστα οι αλλοφερμένοι γκρέμισαν
ετούτη την καταφυγή του κάμπου της «Κατωμηλιάς».
Μοναχά κείνη η θύμιση πεισματικά να νυχτερεύει
κι ας λογιέται ετούτο τόλμημα στην τόση λησμοσύνη.
Μαθεμένοι να λησμονούνε του δειλινού οι στιχοπλόκοι
ξεχασμένος κι ο ήλιος να σπαταλά τις λιαχτίδες
στης Μεσαορίας τον σκλάβο τούτο κάμπο.
Κι απόμεινε μοναχά του αποδιωγμένου ο ανασασμός
να διαλαλεί κείνο τον όλεθρο σε τούτη την πλατωσιά
κείνο τον καημό σε τούτα της «Πετρομηλιάς» τα ριζολίθια.
Θύμισες από τότε που ο λιβόνοτος*
ξεφύλλιζε τ’ αλωνιού τον κάματο
από τότε που το σμικρόν πέτρινο καμπαναριό
στο πλάτος διαλαλούσε τον εσπερινό.
Στ’ ακροκέραμο χαραγμένος ακόμη
ο σταυρός της ελπίδας μας
γωνολίθαρο στο μεγάλο ξημέρωμα.
*Λιβονότος = Νοτιοδυτικός άνεμος
(Από την ποιητική Συλλογή “Ασπελία”)
No comments:
Post a Comment