ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ, ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΙ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ

_______________

Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Νικολάου, Άνθη και καρποί, έκδ. ιερού ναού Αγίου Νεκταρίου, Πρέβεζα 2020, σσ. 90.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Λάβαμε ένα ακόμη ώριμο καρπό της γραφίδος του ακάματου εργάτη του μυστικού αμπελώνος π. Ιωήλ. 

Ο σεβαστός λευίτης (για τον οποίο καυχώμεθα εν Κυρίω) είναι συμπατριώτης μας, Κύπριος τω γένει, αλλά διακονεί τον αμπελώνα του Κυρίου τον ηγαπημένον στην Πρέβεζα της Ηπείρου. 

Στον παρόντα τόμο συγκέντρωσε ομιλίες τις οποίες εξεφώνησε, μέσω των οποίων «επιχειρεί να εκδιπλώσει πτυχές της διδασκαλίας του Κυρίου μας, να αποδείξει ότι ο εν Χριστώ ζυγός, κατά τον αψευδή του λόγο, είναι χρηστός και το φορτίο των εντολών του ελαφρύ». 

Αυτά τονίζει, μεταξύ άλλων, στον Πρόλογο ο επιχώριος επίσκοπος Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος. 

Δεν έχουμε κανένα λόγο να διαφωνήσουμε με τις διαπιστώσεις του Σεβασμιώτατου. 

Τα κείμενα του Πανοσιολογιώτατου είναι μικρά σε έκταση, γλαφυρά και ευνόητα. 

Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο κείμενο «Ο μεγαλομάρτυρας άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης» η διήγηση για ένα θαύμα του Αγίου πού έγινε στις 26.10.1987. 

Παραθέτουμε μόνο ένα μικρό απόσπασμα: «Ξαφνικά οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν! Ο διάκονος έτρεξε κοντά τους και αυτές με ανάμεικτα συναισθήματα  του έδειξαν τη λάρνακα! Ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο που η ευωδία του ήταν ασύγκριτη. Θα έλεγε κανείς με σιγουριά ότι κάποιος άδειασε επάνω της τουλάχιστον δύο κουβάδες αρωματικό υγρό». 

Όπως θα έχετε ήδη αντιληφθεί πρόκειται για ανάβλυση μύρου, που δεν συνέβαινε μόνο στο μακρινό παρελθόν, αλλά συμβαίνει και στους πονηρούς καιρούς μας. 

Παραθέτουμε ένα ακόμη μικρό απόσπασμα από το άρθρο του καλού συγγραφέως που επιγράφεται «Τιμή αγίου μίμηση αγίου»: «Οι άγιοι είναι «ζωντανές εικόνες του Θεού» επί της γης, «επίγειοι άγγελοι και ουράνιοι άνθρωποι», εφαρμοσμένο και εικονογραφημένο ευαγγέλιο, κατοικητήρια του Τριαδικού Θεού, «μυρίπνοα άνθη του παραδείσου», «καρποφόρα δένδρα της νέας Σιών». Είναι ότι πιο εκλεκτό έχει να παρουσιάσει η ανθρωπότητα το «αλάτι της γης», το «φως του κόσμου», «ευωδία Χριστού». Αποδεικνύουν σε ποια ύψη αρετής και αγιότητας μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος, όχι με τις δικές του δυνάμεις, αλλά με τη δύναμη του Χριστού. 

Εκτός από την ψυχική ωφέλεια, δεν πρέπει να λησμονεί ο αναγνώστης ότι συμβάλλει στην αποπεράτωση της εκκλησίας του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου του θαυματουργού. 

Γι’ αυτό το θεάρεστο έργο παλεύει ο καλός κληρικός από καιρό ευχαίς του Αγίου.