Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ

Του αείμνηστου Καθηγητή Κωνσταντίνου Μουρατίδη

==============

Δεν νομίζω, ότι θα μπορούσα να αγαπήσω άλλον άνθρωπο, περισσότερο από ότι αγάπησα τον π. Επιφάνιο. Θα μου ήταν όμως δύσκολο και να τήν περιγράψω.

Ο μακαριστός Γέροντας ήταν δι’ εμέ κάτι το ιερό, το άγιο, ο γνήσιος, όπως είπα, αντιπρόσωπος του Θεού.

Από την ημέρα που τον γνώρισα και συνεδέθην μαζί του μια ανεκλάλητη γαλήνη, πλημμύρισε την ύπαρξή μου.

Ήταν το επίγειο καταφύγιο, το λιμάνι στο πέλαγος του βίου, το στήριγμα στις δοκιμασίες της ζωής.

Και μόνο η σκέψη ότι στην οδό Μακεδονίας 24 ήταν ο μακαριστός Γέροντας ειρήνευε τη ψυχή μου και ο αγαπημένος σε τόσους και τόσους πιστούς αριθμός του τηλεφώνου του πόσες φορές δεν έδωσε τις πρώτες βοήθειες.

Ο π. Επιφάνιος ήταν γεννημένος Πνευματικός Ηγέτης.

Ουδέποτε χρησιμοποίησε την θέση υπεροχής στις σχέσεις μας πού ολόψυχα και με χαρά του προσέφερα. Σχέση δηλαδή υποτακτικού προς Γέροντα. Αντιθέτως μάλιστα αναβάθμισε την στενότατη επί διετία περίπου συνεργασία μας στο επίπεδο ίσαδελφης φιλίας και ισοτιμίας.

Μία από τις μεγαλύτερες ευλογίες στο σπίτι μου ήταν οι συχνές επισκέψεις του π. Επιφανίου. Όταν έμπαινε στο σπίτι και πήγαινε να καθίσει στην ίδια θέση, στην άκρη του καναπέ, όπως συνήθιζε, είχα τήν συνείδηση, ότι ένας άγιος ευρίσκετο ανάμεσα μας.

Και όταν αναχωρούσε είχα το προνόμιο να τον συνοδεύω με το ασανσέρ μέχρι την έξοδο και στην συνέχεια μέχρι το αυτοκίνητο ενός από τα πνευματικά του τέκνα που τον περίμενε.

Δείγμα χαρακτηριστικό της ταπεινοφροσύνης του Γέροντα είναι και το εξής: Όταν στην αρχή τον επεσκέφθην στην οδό Μακεδονίας 24 ηθέλησε και αυτός να με συνοδεύσει μέχρι την έξοδο της πολυκατοικίας και όπως ήταν αυτονόητο τον παρεκάλεσα να μην επιμείνει και βεβαίως του υπενθύμισα, ότι οι σχέσεις μας είναι υποτακτικού και Γέροντα, όχι μόνο στο εξομολογητήριο, αλλά και παντού και ακόμη ότι η σχέση αυτή αποτελεί προνόμιο δι’ εμέ και έφυγα από τη σκάλα, ενώ ο μακαριστός Γέροντας με αποχαιρετούσε με το γνωστό εγκάρδιο και πατρικό μειδίαμα του.

Και ήταν υψίστη ευλογία και δωρεά δι’ εμέ, ότι η βαθειά αυτή αγάπη μου προς τον π. Επιφάνιο είχε βρει πλήρη, ανταπόκριση, όπως μου έλεγε η μακαρία θεία του Αλεξάνδρα σε μια τηλεφωνική μας συνομιλία. «Σας αγαπώ γιατί σας αγαπά πολύ ο Γέροντας».

(Άρθρο του Καθηγητή Κων/νου Δωρ. Μουρατίδου δημοσιευμένο στην «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» Δελτίον της «Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων» Έτος ΛΒ΄- Οκτώβριος- Δεκέμβριος 1989- τεύχος 4, σ. 373-398).

ΠΗΓΗ:

http://anavaseis.blogspot.com/,

http://vatopaidi.wordpress.com