ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

==========

Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις και επί σειρά δεκαετιών, οι άνθρωποι της Εκκλησίας και δη οι ποιμένες, είχαν παρεξηγήσει τη συνδρομή της πολιτείας. Φαντάζονταν δηλ. ότι η πολιτεία συνεχώς, αδιαταράκτως και αδιασπάστως θα αποτελεί το δεκανίκι και τον επιχορηγό της Ελλαδικής Εκκλησίας. Και ναι μεν το κράτος το Ελληνικό, ως γνωστόν, χρωστά πάρα πολλά στην Εκκλησία. Πραγματικότητα μεγάλη, που δεν είναι δυνατόν στα όρια ενός σημειώματος να εξαντλήσουμε σε όλες του τις πτυχές. Τόσο τις θετικές που είναι η σοβαρή εξωτερική βοήθεια της πολιτείας προς την Εκκλησία, όσο και οι αρνητικές, που ακριβώς λόγω αυτής της συνδρομής, η πολιτεία θέλει την Εκκλησία θεραπαινίδα στα δικά της, εν πολλοίς σκοτεινά σχέδια. Και εδώ για όσους γνωρίζουν τα πράγματα, υφίστανται σελίδες αυτής της συνεργασίας, όχι απλώς μελανές, αλλά άθλιες έως και προδοτικές. Φαίνεται όμως πως αυτό το «σφιχταγκάλιασμα» βαίνει προς το τέλος του. Δεν έχει σημασία ποιος πρώτος θα ζητήσει το «βελούδινο» ή άλλως «συναινετικό» διαζύγιο. Σημασία έχει πως η Εκκλησία θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα ότι πλέον όχι ο κρατικός κορβανάς, ο χωροφύλακας και γενικώς ο νόμος του Καίσαρος θα την καλύπτουν, «όπως έως σήμερα», αλλά αυτή η ίδια χρειάζεται τώρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που επιζητούν οι καιροί, ξεκινώντας από το ποία πρόσωπα εντάσσονται στον ιερό κλήρο.