ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Του Νίκου Παπαχρήστου

=====================

Η πρώτη Θεία Λειτουργία μετά από 87 χρόνια στην Παναγιά του Πόντου, την σκαρφαλωμένη στον απόκρημνη πλαγιά του όρους Μελά, σκόρπισε συγκίνηση στους χιλιάδες πιστούς που συγκεντρώθηκαν από τα πέρατα της γης για να προσκυνήσουν στο Ναό που προσεύχονταν οι πρόγονοι τους. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο πρώτος προκαθήμενος της Ορθοδοξίας που λειτούργησε στο ιστορικό Μοναστήρι της γης του Πόντου κόμπιασε πολλές φορές καθώς μιλούσε. Εμφανώς συγκινημένος είπε στους προσκυνητές πως με τη θεία λειτουργία «ηνώθη και πάλιν, μετά από εννέα περίπου δεκαετίας, η αγιοτόκος και αγιοτρόφος γη του Πόντου με τον ουρανόν!».

Οι πιστοί δακρυσμένοι αναζητούσαν με το βλέμμα, ίσως στις μορφές των αγίων στις τοιχογραφίες του καθολικού της Μονής, γνώριμα πρόσωπα. Εκείνα για τα οποία άκουγαν να τους διηγούνται οι γονείς τους. Για τους θρύλους, τους αγίους και τα ιερά του Πόντου, για την Παναγιά την Σουμελά. Μάτια δακρυσμένα αλλά ορθάνοιχτα περιεργάζονταν τον χώρο, κοντοστέκονταν στην εικόνα της Παναγίας, κοιτούσαν προς τον Πατριάρχη, γλιστρούσαν μέσα από τα ανοίγματα στην καταπράσινη κοιλάδα, γεμάτη από μαύρα έλατα, φουντουκιές, πλατάνια και ένα χαλί από φτέρες. Τα αρώματα του δάσους μπερδεύονταν ξανά ύστερα από χρόνια με το ευωδιαστό θυμίαμα της λειτουργίας. Το θρόισμα των φύλλων των δένδρων και το κελάιδισμα των πουλιών γινόντουσαν ένα με τις ψαλμωδίες που μετά από δεκαετίες σιωπής αντηχούσαν και πάλι στην κοιλάδα κάτω από το Μοναστήρι.

«Σήμερα ζούμε ένα κορυφαίο θρησκευτικό και ιστορικό γεγονός. Σήμερα σταματούν «τα δάκρε τη Παναΐας» καθώς υποδέχεται εδώ πολυάριθμα τα παιδιά της «εκ δυσμών, και βορρά, και θαλάσσης, και εώας» είπε στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε: «Όλα αυτά τα 88 χρόνια η ακοίμητος κανδήλα της μνήμης και της ευλαβείας προς την Σουμελιώτισσα έκαιε και εφώτιζε και καθοδηγούσε την πορεία όλων των Ποντίων, όλων των Ρωμηών, όλων των Ορθοδόξων, που έλεγαν στην προσευχή τους: «Σουμελά μας Παναγία, την εικόνα σου εγώ, τη σεπτή και την αγία, έρθα για να προσκυνώ».

Και πράγματι, η εικόνα την Παναγίας της Αθηνιώτησσας – πιστό αντίγραφο της αυθεντικής που βρίσκεται στο νέα Μονή του Βερμίου- βρήκε και πάλι την θέση της, λίγα μέτρα από το σπήλαιο όπου κατά την παράδοση ανακαλύφθηκε, στο Καθολικό της Μονής, λες και η θέση της την περίμενε να γυρίσει.

Με ευλάβεια η πιστοί προσκύνησαν την Παναγιά του Πόντου. Με ευλάβεια ανέβηκαν το όρος Μελά. Κάποιοι που θέλησαν να ανέβουν πεζή ξεκίνησαν από την Ματσούκα, το κοντινότερο χωριό, με το πρώτο φως και πήραν τον δρόμο για το Μοναστήρι. Για συντροφιά τους είχαν τον ήχο από τα γάργαρα νερά του ποταμού Πυξίτη.

Λίγο πριν το Μοναστήρι άκουγες τον ήχο της λίρας. Του Κεμεντζέ. Άκουγες τραγούδια. Έβλεπες Τούρκους να παίζουν και Έλληνες να τραγουδούν στον ήχο της λίρας.

Υπό τους ήχους της λίρας υποδέχθηκαν και τον Πατριάρχης φτάνοντας λίγο μετά τις 930 το πρωί στο Μοναστήρι. Μόλις εισήλθε σε αυτό, από το στενό πέρασμα μέσα από τον βράχο, ο Πατριάρχης κοντοστάθηκε και κοίταξε τα κτίρια της Μονής, το Καθολικό, την θέα, τους πιστούς που είχαν κατακλύσει τον χώρο. Να σημειωθεί πως μόνο 500 πιστοί είχαν λάβει την ειδική άδεια εισόδου προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά τη θεία λειτουργία. Οι υπόλοιποι την παρακολούθησαν από γιγαντοοθόνες που είχαν τοποθετηθεί σε πλατείες στο μήκος της διαδρομής από την Ματσούκα στη Μονή

«Άξιος» φώναξαν οι συγκεντρωμένοι και ο Πατριάρχης ευλόγησε τον κόσμο και φτάνοντας στο σημείο όπου θα γινόταν η θεία λειτουργία, προσκύνησε την Ιερή εικόνα της Παναγίας. Ακολούθως εισήλθε στο Καθολικό όπου ενδύθηκε τα ιερά άμφια και μετά τη δοξολογία, ξεκίνησε η θεία λειτουργία με την συμμετοχή του Μητροπολίτη Δράμας Παύλου και του Επισκόπου Τύχωνα από την Εκκλησία της Ρωσίας. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Νεαπόλεως Βαρνάβας και Μεσσηνίας Χρυσόστομος καθώς και κληρικοί από την Ελλάδα, την Ρωσία και την Γεωργία..

Απέναντι από το σημείο που τοποθετήθηκε η Αγία Τράπεζα ήταν ο χώρος του Αγιάσματος. Η φυσική πηγή που έλυσε το πρόβλημα υδροδότησης της Μονής όταν οι ιδρυτές της, Βαρνάβας και Σωφρόνιος, έκτισαν το Καθολικό και τα πρώτα κελιά. Το Αγίασμα, που θεωρείται και από τους Χριστιανούς αλλά και από τους Μουσουλμάνους θεραπευτικό, στάζει από το γρανιτένιο βράχο. Πολλοί πιστοί περιμένουν να τους βρέξει έστω και μια σταγόνα για ευλογία.

Οι εξωτερικοί τοίχοι του Καθολικού της Μονής είναι καλυμμένοι από αγιογραφίες και χαραγμένοι από χιλιάδες πιστούς που στο πέρασμα του χρόνου προσκύνησαν στο Μοναστήρι. Σαν να ήθελαν να μνημονεύονται καθημερινά με αυτόν τον τρόπο. «Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, 1874», «Δέσποινα», «Δημήτριος, 1888», αλλά και τουρκικά ονόματα. Ανθρώπων που είτε σεβόντουσαν το ιερό και το ευλαβούνταν είτε με τον τρόπο αυτό έδειχναν ότι δεν υπολόγιζαν το Ναό των Χριστιανών. Όπως και να έχει τα χαράγματα αυτά είναι αναπόσπαστο στοιχείο των τοιχογραφιών, μια φωνή από το παρελθόν.

«Ήρθα από την Αυστραλία για να προσευχηθώ στο Μοναστήρι που ερχόντουσαν οι γονείς μου. Οι γονείς της γυναίκας. Οι γονείς τους» μας είπε ο κ.Τάσος ο οποίος μαζί με την σύζυγο του έκαναν το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής. «Δεν το περίμενα ότι θα ζήσω για να λειτουργηθώ εδώ και από τον Πατριάρχη μας. Δεν το περίμενα. Πριν ανέβουμε, πήγαμε στην Τραπεζούντα. Ψάξαμε και βρήκαμε το σπίτι των γονιών της γυναίκας μου. Χτυπήσαμε. Μας άνοιξαν, μας κάλεσαν να το δούμε. Κλάψαμε. Και τώρα εδώ. Στα χνάρια των προγόνων μας. Στα βήματα των γονιών μας. Στην γη που μέσα της φιλοξενεί τα λείψανα των οικογενειών μας. Δεν το περίμενα ποτέ να έρθω εδώ και να λειτουργηθώ» κατέληξε ιδιαίτερα συγκινημένος ο κ.Τάσος, ιδιοκτήτης μεγάλης επιχείρησης στην μακρινή νησιωτική ήπειρο.

« Ας είναι η Παναγία η Σουμελιώτισσα, η Αθηνιώτισσα Παναγία, η Παναγία του Ευαγγελιστού Λουκά, η Κυρία του Πόντου, εγγυήτρια καλλιτέρων ημερών δια τους δύο λαούς, οι οποίοι συναντώνται σήμερον εις το εδώ εορτάζον πανίερον σέβασμά της! «Εκεί ατέν προσκύναναν Χριστιανοί και Τούρκοι». Το προσκύνημά μας αυτό ας είναι μία επί πλέον γέφυρα επικοινωνίας και εμπιστοσύνης ανάμεσα εις τους δύο λαούς» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: «Επιστρέφοντες εις τα ίδια, ας κρατήσουμε, ως αναμμένη Πασχαλινή λαμπάδα την ακαταίσχυντον Θεομητορική ελπίδα Σουμελιώτικου Δεκαπενταύγουστου να ανθίσει πλουσίως μέσα μας και 'φέρει κι άλλο'»!

ΠΗΓΗ:

ΠΥΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ “ΑΜΗΝ”