Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Άρθρο της Ελένης Καμπούρη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

=====

Έλληνας πολιτικός, αρχηγός κόμματος, δηλωμένος άθεος (αν κι εδώ έχει μπερδευτεί κάπως – εμείς θα τον χαρακτηρίζαμε μάλλον πανθεϊστή και οπωσδήποτε αρνητή του Κυρίου μας), αγαπημένο χρώμα της παράταξής του το κόκκινο, αλλεργικός στην έννοια των συνόρων, ειδικός στο να σκίζει μνημόνια, μεγάλος υποστηρικτής του παρδαλού δαιμονίου, με εξαιρετικές ταχυδακτυλουργικές ικανότητες στο να αλλάζει τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων κατά πως τον συμφέρει και φυσικά θεωρεί τον εαυτό του μέγα ευεργέτη της Ελλάδας. Του αρέσουν επίσης πάρα πολύ οι λίμνες, ώστε κλείνει εκεί συμφωνίες με ξένους ηγέτες. Βέβαια εκεί ξεπούλησε και πρόδωσε την πατρίδα του, αλλά τι σημασία έχει αυτό; Σημασία έχει ο τρόπος που το παρουσιάζει και το πλασάρει, προσπαθώντας να μας πείσει για το αντίθετο.

Τον βρήκατε; Ε ναι λοιπόν, πρόκειται για τον κο Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πριν λίγες μέρες τουιτάροντας ανέμελα, έστειλε τις θερμότερες ευχές του στους μουσουλμάνους, με αφορμή την έναρξη του ραμαζανιού.

Έχουμε λοιπόν έναν δηλωμένο άθεο, που τελικά αποδεικνύει ότι έχει επιλεκτική αθεΐα. Δεν πιστεύει στον Άγιο Τριαδικό Θεό όπως πολλάκις μας έχει δηλώσει, αλλά το ραμαζάνι το αναγνωρίζει ως ιερή γιορτή, οπότε είναι φιλομουσουλμάνος. Άρα δεν είναι άθεος γενικά, αλλά αντίχριστος. Δεν έχει θέμα με τις υπόλοιπες “θεότητες” αλλά με τον Κύριο Ιησού Χριστό Τον οποίο δεν Τον αναγνωρίζει ως τον μόνο αληθινό Θεό.

Πώς γίνεται να δηλώνει άθεος αλλά να εύχεται καλό ραμαζάνι; Πώς γίνεται να μην εύχεται στους χριστιανούς ορθόδοξους “Καλή Σαρακοστή” αλλά το ραμαζάνι δεν το ξεχνά ποτέ; Άρα η γιορτή του ραμαζανιού έχει μεγαλύτερη αξία γι αυτόν από το ορθόδοξο Πάσχα. Μήπως ευχήθηκε κάτι για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου; Να περιμένουμε τις ευχές του για την Μεγάλη Εβδομάδα; Αλλιώς εκτίθεται και ως έλληνας αλλά και ως αρχηγός κόμματος.

Εκτός και αν δεν του “βγαίνουν” πλέον οι ψήφοι και αποφάσισε να εφαρμόσει ένα επιθετικό μάρκετινγκ με σκοπό να προσεγγίσει αυτή την μερίδα ψηφοφόρων; Όλα για την ψήφο λοιπόν! Ή μήπως δεν πρόκειται για θέμα ψήφου αλλά δαιμονική απέχθεια σε οτιδήποτε ορθόδοξο; Είδομεν.