ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ,ΤΡΥΦΩΝ ΤΟΥΡΚΕΣΤΑΝΩΦ,ΟΣΙΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ

Τρύφων Τουρκεστάνωφ, Ο Όσιος και Ομολογητής μητροπολίτης (1861 - 1934), Μετάφραση – Επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2021, σσ.117.

Του Θεολόγου κ. Α. Κυριακού

=====

 

Με ένα πρίγκηπα ασχολείται στο παρόν ο κ. Μπότσης. Ένα αριστοκράτη του πνεύματος που δεν θύμιζε σε τίποτε τις παραξενιές και την επίμονη ενασχόληση με τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός που χαρακτηρίζουν εν πολλοίς τους αριστοκράτες του κόσμου τούτου. 

Όταν η ευσεβής μητέρα του πήγε μαζί του στην ΄Οπτινα κι επεδίωξε δει τον Άγιο Αμβρόσιο, αυτός βγήκε από το κελί του και προβλέποντας την εξέλιξη του νεαρού Τρύφωνα είπε: -κάνετε χώρο να περάσει ο επίσκοπος με τη μητέρα του. 

Λίγο αργότερα τον συναντάμε δόκιμο στην Όπτινα παρά τους πόδας των οσίων Γερόντων Αμβροσίου και Λεωνίδα. Χειροτονείται διάκονος και ακολούθως ιερομόναχος. Για ένα διάστημα υπηρετεί ως εφημέριος στη φυλακή της πόλεως Σέργιεβ Πασάντ. Στα 

1901 ανεβαίνει στο βαθμό 

του επισκόπου. 

Τα χρόνια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου τον βρίσκουμε στην πρώτη γραμμή του μετώπου να ενισχύει πνευματικά τους στρατιώτες της πατρίδας του. Τα κρίσιμα χρόνια μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων ο επίσκοπος Τρύφων βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Αντιστέκεται στο σχίσμα της λεγομένης “Ζώσας Εκκλησίας” και παραμένει δίπλα στον πατριάρχη Τύχωνα. Στα 1931 εκλέγεται μητροπολίτης. Εκοιμήθη εν Κυρίω τρία χρόνια αργότερα στις 14 Ιουνίου 1934. 

Ας γευτούμε λίγη από την κατά Θεόν σοφία του, παραθέτοντας ένα απόσπασμα μιας ομιλίας του για τους ασκητές. “Συνήθως οι άγιοι αυτοί αποφεύγουν τη δόξα των ανθρώπων και ζουν στην έρημο, κρύβονται από τους ανθρώπους, αλλά, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή “ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη”.΄Ετσι τα καλά τους έργα γίνονται γνωστά σε όλους και τους επισκέπτοναι οι θλιμμένοι άνθρωποι, εκείνοι που βαρύνονται από αμαρτίες, άρρωστοι ψυχικά και σωματικά. Καταφεύγουν ειρηνευμένοι, παρηγορημένοι και θεραπευμένοι μερικοί μάλιστα γίνονται και μαθητές τους και μετά από μακρούς αγώνες, γίνονται και οι ίδιοι διδάσκαλοι σε άλλους”. 

Τω όντι αναδίδουν οσμή ευωδίας πνευματικής τα λόγια του αοιδίμου επίσκοπου. Ένας αριστοκράτης του πνεύματος, που διακρινόταν για την κατά Θεόν αρχοντιά του, που είχε μόνιμα στραμμένο το βλέμμα προς τα άνω βασίλεια.