Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 50ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ε΄

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 50ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ὁ ἐγρηγορῶν Ἐπίσκοπος Καρυστίας κ. Σεραφείμ καί οἱ σύν αὐτῷ ἀναδειχθέντες Ἐπίσκοποι τῆς περιόδου 1967-1973

Ε΄

=====

Ἀνατρέχοντες δέ εἰς τούς πνευματικούς λειμῶνας τῆς Πατερικῆς Γραμματείας καί ἐν ἀρχῇ εἰς τό σύγγραμμα τῆς «Διδαχῆς τῶν 12 Ἀποστόλων» ἀναγινώσκομεν˙ «Γρηγορεῖτε ὑπέρ τῆς ζωῆς ὑμῶν  ...Πυκνῶς δέ συναχθήσεσθε ζητοῦντες τά ἀνήκοντα ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν˙ οὐ γάρ ὠφελήσει ὑμᾶς ὁ πᾶς χρόνος τῆς πίστεως ὑμῶν, ἐάν μή ἐν τῷ ἐσχάτῳ καιρῷ τελειωθῆτε»!

Ὁ Μέγας Βασίλειος εἰς τά Ἀσκητικά του, ἀναφερόμενος εἰς τήν πρόθυμον ἀνταπόκρισιν τοῦ Μοναχοῦ εἰς τό προσκλητήριον τοῦ ἀφυπνιστοῦ, σημειώνει˙ «εἰ ἐπιγινώσκει τις τήν ζημίαν τήν ἐκ τοῦ ὕπνου, ὅτι οὐδέ ἑαυτῆς ἐπαισθάνεται ἡ ψυχή, γνωρίζει δέ τό κέρδος τῆς ἐγρηγόρσεως, καί μάλιστα τήν ὑπερέχουσαν δόξαν, ὅτε προσάγεταί τις τῷ Θεῷ  εἰς προσευχήν, ὡς τά μεγάλα καί τά ὑπέρ πᾶσαν ἐπιθυμίαν εὐεργετοῦντι, προσέξει τῷ ἐξυπνίζοντι, εἴτε εἰς προσευχήν, εἴτε εἰς οἱανδηποτοῦν ἐντολήν». 

Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης γράφει διά τήν ὡλοκληρωμένην κατά Θεόν καί θεοφιλῆ ἄσκησιν εἰς τόν Μοναχόν Ἰωάννην˙«οὐκ οἶδε κόρος ἀγρυπνεῖν. Οὐκ οἶδε τῦφος ἠρεμεῖν. Ἐγρηγόρσεως δεῖται καί πρᾳότητος ἄσκησις». 

Καί ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος εἰς τά εὑρεθέντα Ἀσκητικά του, προτρέπων ἐκθύμως διά τήν μάκρυνσιν ἀπό τῆς θέας τοῦ κόσμου καί τήν ἐκκοπήν τῶν συντυχιῶν, συμβουλεύει τά ἑξῆς εἰς τόν ἀσκητήν˙ «Εἰ βούλει δοῦναι τήν σήν ψυχήν εἰς τό ἔργον τῆς προσευχῆς, τῆς καθαριζούσης τόν νοῦν, καί τῇ διαμονῇ εἰς τήν ἐγρήγορσιν τῆς νυκτός, ὅπως κτήσῃ διάνοιαν φωτεινήν, μάκρυνον σεαυτόν ἀπό τῆς θέας τοῦ κόσμου, καί ἔκκοψον  τάς συντυχίας...»[16].

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης συνιστᾷ πάντοτε,  «καί μετά τό Πάσχα νήφειν καί ἐγρηγορέναι, προσεύχεσθαι καί κατανύσσεσθαι, δακρύειν καί φωτίζεσθαι». 

«Νήψει σύναπτε εὐχήν, νῆψις γάρ εὐχήν καθαίρει», παραινεῖ ὁ Ὅσιος Φιλόθεος Σιναΐτης. 

«Νήψεως μεγάλης δεῖ πρός τό σωθῆναι», διδάσκει ὁ Ὅσιος Παχώμιος. 

Καί «νήψεως πολλῆς χρεία», μηνύουν οἱ Ὅσιοι Βαρσανούφιος καί Ἰωάννης ὁ Προφήτης. Ὁ δέ Κύριλλος ὁ Σκυθοπολίτης, ὁ διαπρεπέστερος ἁγιογράφος τῆς ἐποχῆς του (6ος αἰ.), παροτρύνει ὅτι «χρή ἡμᾶς κατά πᾶσαν ὥραν νήφειν  καί ταῖς μεθοδείαις τῶν δαιμόνων τόν νοῦν ἐφιστάνειν». 

Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος ὁρίζει ὅτι «νῆψις ἐστιν ὁδός πάσης ἀρετῆς καί ἐντολῆς Θεοῦ˙ ἥτις καί καρδιακή ἡσυχία λέγεται». 

«Ἀδύνατον τούς ἐν τῇ διαγωγῇ ταύτῃ διαπαντός πολιτευομένους ἄνευ χαρισμάτων μεγάλων παρά Θεοῦ ἀφεθῆναι διά τήν νῆψιν αὐτῶν καί ἐγρήγορσιν τῆς καρδίας», παρατηρεῖ ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος. 

Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος ἐπισημαίνει ὅτι «ἡ νῆψις καί ἡ προσευχή δέδενται ὡς ψυχή μετά σώματος, ὧν δίχα τοῦ ἑνός οὐδέ τό ἕτερον ἵσταται». 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σημειώνει ὅτι «τό λογιστικόν ἡμῶν ἐν ἀκριβεῖ νήψει σπεύδομεν  ἐπισκέπτεσθαι καί διορθοῦν...». 

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰς ὑμνολογικόν ποίημά του διά τόν Ὅσιον Συμεών τόν νέον Θεολόγον τόν ἀποκαλεῖ «κανόνα νήψεως θείας». 

Καί ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, ὁ χαριτοβρύτης, ὑποστηρίζει ὅτι «ὁ τελειωθείς ἐν τῇ ἀρετῇ ὑπερέχει τοῦ μήπω τελειωθέντος...ὁ δέ ἀμελής καί ἀκηδής κἄν Ἀρχιερεύς τυγχάνῃ ὤν, ὑπολείπεται κατά παρασάγγας τοῦ ἐπιμελοῦς καί ἐγρηγορότος, κἄν οὗτος ἐλάχιστός τις καί ταπεινός τυγχάνῃ Μοναχός»[27].

(Συνεχίζεται)