ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ» ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
ΙΑ΄
Τοῦ Οσ. Μοναχοῦ Ἱλαρίωνος Σταυροβουνιώτου
=====
Παρ’ ὅλα αὐτὰ καὶ δι’ αὐτὰ τὰ ζητήματα, νὰ προσθέσω καὶ τὴν ἑπόμενη σημαντικὴ μαρτυρία-μομφὴ τὴν ὁποία μᾶς ἀναφέρει γραπτῶς καὶ δημόσια ὁ Καθηγούμενος Γέρων τῆς Δοχειαρίου κυρὸς Γρηγόριος, μαρτυρία ἐκ τοῦ ὁσίου Γέροντος Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτη κατά τοῦ γ. Ἰωσήφ:
«Ἐνῶ, ὡς γνωστόν, ὁ Ἰωσὴφ δὲν ἐγνώριζε θεολογία. Ἔφθασε σὲ τόσο μεγάλο ἐγωισμό, ὥστε μὲ κομπορρημοσύνη νὰ λέγῃ στὸν παπα-Ἐφραίμ τὸν Κατουνακιώτη: ‘Θὰ ὑπάγω εἰς τὴν Κύπρον καί, ἂν δὲν ἀναστήσω τὸν μοναχισμόν, θὰ τὰ πετάξω τὰ ράσα’(!). Κι ὁ ἀληθινὰ καλόγερος Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης μοῦ ἐπανελάμβανε: ‘Λέγονται, ἀδελφέ μου, τέτοια λόγια ἀπὸ μοναχὸ ποὺ γεροντίζει;’.» ( Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γρηγορίου, ἄρθρον: «ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ», Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», 25/5/2018, ἀριθμὸς φύλου 2213, σελ. 7).
Στὴν σελίδα 256-257 τοῦ ὑπὸ κρίσιν βιβλίου διαβάζουμε καὶ πάλιν:
«Στὴν Κύπρο εἶχαν ἐμφανισθεῖ ἀρκετὲς νεάνιδες ποὺ ἤθελαν νὰ γίνουν μοναχές. Ἂν καὶ στὴν ἀρχὴ δὲν ἤθελε ὁ Γέροντας (Ἰωσὴφ) νὰ κάνει γυναικεῖο μοναστήρι, μετὰ συγκατατέθηκε. Γιατὶ ὄντως ὁ γυναικεῖος Μοναχισμὸς στὴν Κύπρο βρισκόταν τότε σὲ παρακμή. Ἔλεγε ὁ Γέροντας “Ναί, θὰ κάνω γυναικεῖο Μοναχισμό, ἀλλά ποιάν θὰ βάλω Γερόντισσα; Χρειάζεται Γερόντισσα”».
Καὶ κατέληξαν ἐξ ἀνάγκης νὰ φέρουν -μὲ τὸν νῦν μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο (τότε ἦτο Διάκονος καὶ φοιτητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὑποτακτικὸς τοῦ γ. Ἰωσήφ)- μὲ διάφορα μεθοδικὰ τεχνάσματα τὴν ἐξ Ἑλλάδος Μοναχὴν καὶ φίλην τους Χριστοφόρα. Τὴν ὁποίαν Γερόντισσα Χριστοφόραν, ἐπειδὴ τοὺς κατήγγειλε μαζὶ μὲ τὶς Μοναχές της στὸν τότε οἰκεῖο Μητροπολίτην Πάφου γιὰ τὰ ποικίλα σεξουαλικὰ αἴσχη ποὺ διέπραξαν μὲ τὶς Καλόγριες στὴν Μίνθη, πλέον ἀμφότεροι, ἀλλὰ καὶ ὁμοθυμαδὸν οἱ νεο-Βατοπαιδινοί τὴν κατηγοροῦν, τὴν πρώην Μοναχή καὶ Γερόντισσα φίλη τους, γιὰ τὰ πάντα. Ἐνῶ σημειῶστε, ὅτι ὅλως παραδόξως τὴν ἴδια στιγμὴν τότε, προτοῦ φέρουν τὴν μοναχὴ Χριστοφόραν γιὰ Ἡγουμένην, ὁ γ. Ἰωσήφ ζητοῦσε καὶ ἔψαχνε, σχεδὸν ἀπεγνωσμένα, ἀπὸ τρία γνωστὰ ἐν Ἑλλάδι Γυναικεῖα Κοινόβια (Σουρωτῆς, Ὁρμύλιας καὶ Μετεώρων) γιὰ νὰ πάρει ἀπὸ μία Μοναχήν τους, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον τοῦ τὸ ἀρνήθηκαν (!) καὶ τὰ τρία (!!), δηλαδὴ τοῦ ἀρνήθηκαν νὰ τοῦ ἐμπιστευτοῦν (!!!) τὶς Μοναχές τους. Οὔτε καὶ αὐτό, ἆρά γε, προβληματίζει τοὺς καλοπροαίρετους; Ἂς ἀρχίσει νὰ τοὺς προβληματίζει, λοιπόν!
(Συνεργασίες)
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΑ΄ (11ου) ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΗΜΗΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΑΥΤΟΒΟΥΝΙΟΥ
ReplyDeleteΤου Παναγιώτη Π. Νούνη
Ο Μοναχός Ιλαρίων Σταυροβουνιώτης φαίνεται, ότι περισυνέλεξε μεθοδικά και επιστημονικά (τούτο αποδεικνύεται με τις σωρηδόν παραπομπές του σε σωρηδόν δημοσιεύματα) τις διάφορες σκόρπιες αρνητικές αλλά αποδεικτικές θεολογικές κριτικές μαζί και τα γραπτά ντοκουμέντα, περί των διαβόητων λεχθέντων και γραφθέντων περί του γ. Ιωσήφ, ενώ επιλέγει ωσάν την φιλότιμη και εργαζόμενη μέλισσα εκείνα τα πυρηνικά και ουσιαστικά σημεία, όπου φανερώνουν την μεγίστη «αγιότητα» του πλανεμένου και ψευδοπροφήτου Γέροντα Ιωσήφ.
Κάποιος καρδιακός φίλος μου, βαθύς γνώστης των θεολογικών πραγμάτων, μου επισήμανε μόλις πρόσφατα μια ενδιαφέρουσα θετική άποψη του για την βιβλιοκρισία του Μοναχού Ιλαρίωνα: ότι πρόκειται, ίσως, για το σπουδαιότερο και σημαντικότερο θεολογικό κείμενο που γράφτηκε την τελευταία δεκαετία.
Προσωπική γνώμη μας: ίσως είναι το πλέον ιστορικό και σημαντικό γραπτό αντιρρητικό ντοκουμέντο που εγγράφθηκε την σήμερον υπό την Σταυροβουνιώτικη αδελφότητα.
Εξάπαντος η εν λόγω πολύτιμη και ρωμαλέα Βιβλιοκρισία των Πατέρων της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, σύμφωνα με πρόταση και επιθυμία πολλών φίλων αναγνωστών μας θα πρέπει μάλλον να εκδοθεί και να τυπωθεί σε ειδικό μικρό βιβλιαράκι, ούτως ώστε να μοιράζεται δωρεάν ή με ένα μικρό αντίτιμο απο το Σταυροβουνιώτικο προπύργιο της Φίλης Ορθοδοξίας.
Είτε: ας αναλάβει έστω η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου (το οποίο θα το προλογίζει ο Αρχιεπίσκοπος μαζί και ο Γέρων Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης) να το εκδόσει με δική της δαπάνη, τιμής ένεκεν, το εν λόγω αντιρρητικό-θεολογικό κείμενο του Μοναχού Ιλαρίωνα Σ., ώστε να μπηχτεί μια ακόμη μαχαιριά του Πνεύματος της Αληθείας εις στα σκληροτράχηλα στήθια και σπλάχνα των γιαλαντζί ψευτο-Γερόντων και νεοΡασπουτήδων.
Η αλήθεια είναι, ότι ο επιστήθιος φίλος των Νεομαρτύρων Τσάρων Ρομανώφ, ο διαβόητος Γκριγκόρι Ρασπούτιν, είναι γατάκι και άγιος μπροστά στους νεοΒατοπαιδινούς αρχηγέτες.
Η μεγίστη αποκάλυψις (με απαρασάλευτα αποδεικτικά τεκμήρεια), τινός κεχρισμένου θεομπαίκτη, καραμπινάτου πλάνου και αγιοποιημένου ψευτο-αγίου, ως κομπογιαννίτη Γέροντα, -για τον χαχανιστό Γέροντα ομιλούμεν- είναι πράγματι για τα σύγχρονα δεδομένα μας μια περισπούδαστη πρωτοτυπία και πραγματεία στα θεολογικά και εκκλησιαστικά πράγματα.
Η σημασία πρέπει να εστιάσει, νομίζω, στις πολύτιμες πληροφορίες που μας μετέδωσε, γραπτώς, ο μόλις προσφάτως μακαριστός Καθηγούμενος και Γέρων της Ιεράς Μονής Δοχιαρείου κυρός Γρηγόριος. Η αντιρρητική στάση του οσίου Γέροντος Εφραίμ Κατανουκιώτη έναντι του Ιωσήφ του Βατοπεδινού.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ReplyDeleteΟ γέρων Ιωσήφ «γεροντίζει» δήλωσε ο όσιος Γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης. Τα ίδια και απαράλακτα πράττουν και οι Γέροντες Εφραίμ και Λεμεσού.
Δηλαδή τι ακριβώς;
ΓΕ-ΡΟ-ΝΤΙ-ΖΟΥΝ!
Δηλαδή υποκρίνονται τους φωτισμένους Γεροντάδες και διορατικούς Αββάδες της Ερήμου. Ενώ κατ΄ουσίαν είναι μαυρογέριμοι!
Στο εν λόγω απόσπασμα, ο μοναχός Ιλαρίων, εντοπίζει ένα ακόμη καραμπινάτο ψέμα και διαστροφή. Ότι δηλαδή, ισχυρίζεται ο Εφραίμ, ότι ο Γυναικείος Μοναχισμός στην Κύπρο τότε που κατέβηκε ο Ιωσήφ (1979-1981) ήτο σε παρακμή.
Δεν έβρισκε τάχα μου Μοναχή, ο γ. Ιωσήφ και η φατρία του, ώστε να την χρίσουν Γερόντισσα και Ηγουμένη στο Γυναικείο Κοινόβιο που ίδρυσαν στην Πάφο.
Τα γυναικεία Μοναστήρια της Κύπρου, τότε, ειδικά εκείνην την χρονική περίοδο ήταν γεμάτα απο Καλόγριες! Ο Ιωσήφ όμως, θα ήθελε μάλλον «πιό πνευματικότερην» Καλόγρια, ώστε να του κάνει τυφλή-τυφλότατην, μάλλον θεόστραβη υπακοή, στις διάφορες αισθησιακές ορέξεις του. Τα ομολόγησαν όλα χαρτί και καλαμάρι στον τότε Μητροπολίτην Πάφου και νύν Αρχιεπίσκοπο Κύπρου. Και όταν λέμεν όλα, εννοούμεν όλα! Συμβαίνουν και αυτά όμως. Άνθρωποι είμαστε, και έχουμε πτώσεις. Αν και μόνο άν είμασταν Άγγελοι θα ήτο παράξενο, να είχαμε πτώσεις.
Ενδιαφέρον θα έχει να μάθουμε τι και ποιό τέχνασμα χρησιμοποίησε ο Γέρων Ιωσήφ, ώστε να κουβαλήσει την εξ Ελλάδος Μοναχή Χριστοφόρα. Η οποία εκ των υστέρων μεταποιήθηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο ή χρήσιμο ηλίθιο της παρέας. Ίσως το εν λόγω γεγονός, επειδή μας προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, θα το περιγράψουμε σε προσωπική μας αρθρογραφία για το ίδιο θέμα.
Σημαντική πληροφορία που πρέπει να υποψιάζει, η οποία εκπηγάζει μέσα απο το ίδιο το βιβλίο του Εφραίμ «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΛΤΟΠΕΔΙΝΟΣ» είναι ότι τα εξ Ελλάδος Γυναικεία Κοινόβια, Σουρωτής-Ορμύλιας-Μετεώρων, ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ (με διάφορες προφάσεις) να προσφέρουν, να εμπιστευθούν και να στείλουν στην Μίνθη στον Γέροντα Ιωσήφ μιαν Καλόγρια ώστε να την χρίσει Ηγουμένη και Γερόντισσα.
Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι -και όχι οι οπαδοί- να είστε σίγουρος π. Ιλαρίωνα ότι προβληματίζονται με το εν λόγω κείμενό σας.
Του Παναγιώτη Νούνη