ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΚA΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΚA΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                  

66) «Ὁ Θεολογικός διάλογος δέν θά ἀποδώση. Δέν εἴμεθα ἕτοιμοι καί θά χρειασθοῦν αἰῶνες. Μόνον ἕνας διάλογος εἶναι ἐφικτός: Ὁ διάλογος τῆς ἀγάπης. Αὐτός θά διευκολύνη τόν διάλογον τῶν διαφορῶν. Διαφορές καί ἀγάπη δέν γίνεται. Δέν ἔχει καμμία σημασία, τί σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, ἀλλά ἐσύ τί κάνεις γι’αὐτούς».

(Συνέντευξη Ἀθηναγόρου στόν δημοσιογράφο τῆς ἐφημερίδας ‘Ἔθνος’ κ. Σ. Ἀλεξίου, πού δημοσιεύθηκε στίς 20-3-1970).

67) Οἱ πρωτεργᾶται τῆς οἰκουμενιστικῆς «ἐκκλησίας».

«Οἱ τρεῖς αὐτοί «Ἄγγελοι», σάν πρεσβύτεροι τῶν Ἐκκλησιῶν Παλαιᾶς καί Νέας Ρώμης, εἶναι γνωστοί μέ ἄλλα ὀνόματα. Ὁ πρῶτος ὠνομάστηκε Ἰωάννης ΚΓ', ὁ δεύτερος Ἀθηναγόρσς Α' καί ὁ τρίτος Παῦλος ΣΤ΄. Καί οἱ τρεῖς τους προσεκόμισαν στήν Ἁγία Τράπεζα τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας τόν σίτο τῆς συνεργασίας, τόν οἶνο τῆς ἑνότητος καί τό ἔλαιο τῆς ἀγάπης, γιά ἑτοιμασία τῆς συλλειτουργίας».

(Πηγή: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΝΩΤΗΣ, Οἱ Εἰρηνοποιοί, Ἀθήναι 1971, σ. 38).

68) Μαθητής τῶν Μαριανῶν.

«Γιά νά ἔλθω σ' ἐπικοινωνία μέ τούς Καθολικούς, ἔγινα μαθητής τῶν Μαριανῶν Ἀδελφῶν στήν ἐκεῖ σχολή τους, ἐνῶ ἦμουν Ἀρχιδιάκονος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πελαγωνίας, μέ πρόφαση τήν τελειοποίηση τῆς Γαλλικῆς γλώσσης. Ἐκάθησα στό θρανίο καί συνεδέθην στενά μέ ἕναν πολύ ταπεινό καί καλό ἄνθρωπο, πού ἦταν καί διδάσκαλός μου, τόν ἀδελφόν Φιντελήν». 

(Πηγή: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΝΩΤΗΣ, Οἱ Εἰρηνοποιοί, Ἀθηναγόρας πρός συνομιλητήν του, σ. 46).

69) Αἱ πρῶται σχέσεις τοῦ Ἀθηναγόρου μέ τούς αἱρετικούς.

«...ὅταν ἀπό διάκονον μέ ἐξέλεξαν Μητροπολίτην Κερκύρας (1922)… εἶχα μεγάλη φιλία καί ἀγάπη μέ τούς καθολικούς, ἀλλά καί μέ τούς διαμαρτυρομένους καί ἑβραίους τῆς Κερκύρας...

Εἰς τήν Βοστώνην, τό θέρος τοῦ 1947, εἴχαμε μίαν συνεστίαση γιά τήν Ἑλλάδα. Προσεκλήθη σ' αὐτήν καί ὁ καθολικός Ἀρχιεπίσκοπος τῆς πόλεως, ὁ Ριχάρδος-Ἰακωβος Κούσιγκ (1895-1970), ὁ μετά καρδινάλιος (ἀπό τό 1958). Ὅταν συνηντήθημεν, ἐντελῶς αὐθορμήτως, ἠσπάσθημεν ἀλλήλους, ἐμπρός εἰς ὅλους. Τότε ἕνας φωτογράφος ἀποθανάτισε τήν στιγμήν".

(Πηγή: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΝΩΤΗΣ, Οἱ Εἰρηνοποιοί).

(Συνεχίζεται)