ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ, Η "ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ" ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

τηλ. 6945-377621 - agotsopo@gmail.com

 Πάτρα  1 . 7 . 2018

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου  Ἰεροθέου, 

Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» στὴν Κρήτη, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις, 

ἔκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), 2018.

Η΄

10. Ἀναφερόμενος ὁ συγγραφέας στὰ ὅσα ὁδήγησαν τὴν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ παραβεῖ τὴν ὁμόφωνη ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας Της (24-25.5.2016) καὶ νὰ καταθέσει πρόταση μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζονται οἱ αἱρετικὲς Χριστιανικὲς Κοινότητες ὡς «Ἐκκλησίες», παραθέτει ἐκτενὲς ἀπόσπασμα μὲ τὴν ἔντονη προτροπὴ τοῦ Προέδρου τῆς Συνόδου καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν (σ. 395-396).

Ὁ Παναγιώτατος στὴν προσπάθειά του νὰ πείσει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀποστῆ τῆς ὁμόφωνης ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας Της μὲ τὴν ὁποία ἀρνεῖτο νὰ χαρακτηρίσει συνοδικὰ ὡς «Ἐκκλησίες» τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ καταθέσει καινούργια πρόταση εἶπε ἐπὶ λέξει: «Ἐκκλησία Μία, Ἁγία, Καθολικὴ εἴμαστε μόνο ἐμεῖς. Ὀνομάζουμε συμβατικὰ Ἐκκλησίες καὶ τοὺς ἄλλους» (σελ. 396)! Ἀξίζει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι τὴ φράση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου τὴν ἀποσιώπησαν ὅλοι ὅσοι ἀναφέρονται στὴ Σύνοδο καὶ μᾶς τὴν ἀποκαλύπτει μόνο ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου. Γιατί, ἄραγε; Τὰ ἐρωτήματα ὅμως ἀπὸ τὴν Πατριαρχικὴ παρέμβαση εἶναι καταλυτικά: Εἶναι δυνατὸν σὲ συνοδικὸ κείμενο ἐπιπέδου Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου νὰ χρησιμοποιεῖται ἐκκλησιολογική ὁρολογία «συμβατικά»; Ἢ γιατί τουλάχιστον ἡ φράση αὐτὴ τοῦ Παναγιωτάτου δὲν τέθηκε ὡς διευκρίνιση στὸ συνοδικὸ κείμενο ὅτι «Ἐκκλησία Μία, Ἁγία, Καθολικὴ εἶναι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη καὶ ὀνομάζουμε συμβατικὰ (ἢ κατ’ οἰκονομία) Ἐκκλησίες καὶ τοὺς ἄλλους Χριστιανούς», γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει δυνατότητα παρερμηνείας ἀλλὰ καὶ νὰ καθησυχάσουν οἱ πιστοὶ;   

Ὅμως ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ διερωτηθοῦμε: Πῶς είναι δυνατόν ὁ Παναγιώτατος ὅταν ἀπευθύνεται στὸ Σῶμα τῶν Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν ἐν Κρήτῃ καὶ ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Προεδρίας τῆς ΑΜΣΟΕ ἀναφέρει ὅτι «Ἐκκλησία Μία, Ἁγία, Καθολικὴ εἴμαστε μόνο ἐμεῖς. Ὀνομάζουμε συμβατικὰ Ἐκκλησίες καὶ τοὺς ἄλλους» καί ἀπό τήν ἄλλη ἐκπρόσωποι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἢ καὶ ὁ Ἴδιος ἀπευθυνόμενος ἢ ὑπογράφοντας κοινὲς δηλώσεις μὲ τὸν πάπα τῆς Ρώμης ἢ στὸ Κείμενο τοῦ Balamand ἢ στὴν «Ὁμολογία τῶν Θυατείρων» (σ. 179-196) ἀποδίδει στὴ Ρώμη ἢ σέ Προτεσταντικές Κοινότητες ὄχι «συμβατικὰ» ἀλλὰ πλήρη τά στοιχεῖα τῆς ἐκκλησιαστικότητας (ἀποστολικὴ παράδοση, ἀποστολικὴ διαδοχή, μυστήρια, ἰδιαιτέρως τήν Ἱερωσύνη καί τό Βάπτισμα, μετοχὴ στὴ διαποίμανση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ κ.ο.κ.) ἀναγνωρίζοντάς τους ἔτσι πλήρη μετοχὴ στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ (σ. 602-608); Ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ ἐκκλησιολογικὴ θέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου; Ἀποδέχεται τὴν «ἀποκλειστικὴ» ἢ «περιεκτικὴ» ἐκκλησιολογία; Γιατί σὲ αὐτὰ τὰ κρίσιμα ζητήματα νὰ ὑπάρχει τόση ἀσάφεια;

Καὶ ἔτι πλέον: Ἔγινε ἀποδεκτὴ στὴν Κρήτη ἡ θεολογικῶς ἀπαράδεκτη καὶ αὐτοαναιρούμενη  φράση «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες». Ὅμως δύο χρόνια τώρα, ποῦ καὶ πότε χρησιμοποιήθηκε ἡ φράση αὐτή σέ κείμενο ἢ ὁμιλία τοῦ Παναγιωτάτου ἢ στελεχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἢ ἄλλων Ἐκκλησιῶν ποὺ τὴν προσυπέγραψαν καὶ ὑπεραμύνονται τῆς σοβαρότητός της; Ποτὲ καὶ πουθενά! Ὅλοι αὐτοὶ ὁμιλοῦν πλέον μόνο γιὰ «Ἐκκλησίες» ἢ «Ἀδελφὲς Ἐκκλησίες», ποτὲ ὅμως γιὰ «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες»! Ἀπὸ τὴ μιὰ ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ ἐγκριθεῖ στὸ κείμενο ἡ φράση «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες» καὶ στὴν πράξη ἐπιβάλλουν τὸν ὅρο «Ἐκκλησίες», ἀποδίδοντας ὅλα τά βασικὰ ἐκκλησιολογικὰ στοιχεῖα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ (σ. 602-608)! Αὐτό, ἂν δὲν εἶναι διγλωσσία, εἶναι παραπλάνηση τῶν Συνοδικῶν μελῶν – ἰδιαιτέρως δε, τῆς Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος – καὶ τοῦ πληρώματος τῶν Ὀρθοδόξων.

Δυστυχῶς, φοβοῦμαι πὼς ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου ἔχει δίκιο ὅταν δηλώνει μὲ ἀπόλυτη σαφήνεια ἀναφερόμενος σέ πολλοὺς κληρικοὺς καὶ θεολόγους: «Τελικὰ ἐκεῖνο ποὺ ἐνοχλεῖ στὴν ὑπόθεση αὐτὴ εἶναι ὅτι στὶς συζητήσεις ἐντὸς καὶ ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας χρησιμοποιεῖται ἡ διγλωσσία, τριγλωσσία καὶ πολυγλωσσία, δὲν ὑπάρχει ἑνιαία γλώσσα. Ἀλλιῶς ἐκφράζονται σὲ ὀρθόδοξα καὶ μοναχικὰ περιβάλλοντα καὶ ἀλλιῶς ἐκφράζονται σὲ ἑτερόδοξα περιβάλλοντα. Στὴν οὐσία, ὅπως φαίνεται καθαρότατα, διολισθαίνουν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀποκλειστικότητας στὴν ἀρχὴ τῆς περιεκτικότητας» (σ. 607). 

(Συνέχεια)