ΑΝΑΔΟΧΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ!!!

ΑΝΑΔΟΧΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ!!!

Του κ. Ηλία Καταγή

=====

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά σήμερα η Ελλάδα έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την πρόοδο!

  

Η Βουλή των Ελλήνων, έχοντας λύσει αν όχι όλα, τα περισσότερα πάντως προβλήματα, του δύσμοιρου λαού, αποφάσισε να νομοθετήσει υπέρ της αναδοχής παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια! Νομοθέτησαν, δηλαδή, δύο άνδρες ή δύο γυναίκες, που συζούν, δίκην κανονικού ζευγαριού, να μπορούν να υιοθετήσουν παιδιά! Τι να πω και τι να γράψω; Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω; Ζήσαμε να το δούμε και αυτό, από την εθνομηδενιστική κυβέρνηση του Σύριζα, συνεπικουρούμενη και από το Ποτάμι και το Πασόκ καθώς και από 4 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας!

Τελικά ο κατήφορος αυτού του τόπου δεν έχει τέρμα!

Αυτό που μου προξενεί μεγάλη εντύπωση, ωστόσο, δεν είναι αυτή καθαυτή η απόφαση, με ό,τι κακό θα επισύρει στην κοινωνία και στις παιδικές ψυχές (ΑΛΛΩΣΤΕ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΦΕΛΕΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ), αλλά η αδιαφορία και η σιωπή του λαού και των πνευματικών του ταγών! Ο λαός που σε κάθε περικοπή της σύνταξης ή του μισθού του, έτρεχε στους δρόμους και στις πλατείες διαδηλώνοντας και κραυγάζοντας, σήμερα σιωπά και καθεύδει! Οι πνευματικοί άνθρωποι ομοίως! Οι εκκλησιαστικοί ταγοί, αντί για εθνεγέρτες κατήντησαν αρωγοί των εγκληματιών διά της σιωπής τους. Πού ειναι αλήθεια, η Ιερά Σύνοδος, πού είναι οι Μητροπολίτες, πού είναι ο Αρχιεπίσκοπος; Πόσο δίκιο είχατε, κ. Τελεβαντο, να τον ονομάζετε "αφωνότερο ιχθύος και απραγότερο βατράχου"!!!

Κάποτε η Εκκλησία, όταν απειλήθηκε η περιουσία της ξεσήκωσε τον κόσμο! Τώρα, που απειλείται η οικογένεια, τώρα που κινδυνεύει η οικογένεια, τώρα που στρεβλώνεται η οικογένεια, πού είστε Μακαριωτατε και Σεβασμιωτατοι; Γιατί αφήνετε ''ατουφέκιστο'' τον εχθρό;

Βαδίζουμε ολοταχώς προς τον όλεθρο! 

Το όλο σκηνικό μου θύμισε μια διδακτικότατη ιστοριούλα του μακαριστού Κόντογλου με το χταπόδι.

«Κάθεται η χταπόδα με το χταποδάκι στον πάτο της θάλασσας. Όπου, με την απόχη πιάνουνε το χταποδάκι, και τ' ανεβάζουνε απάνω. Το μικρό φωνάζει στη μάνα του: «Με πιάσανε, μάνα!». Εκείνη τ' αποκρίνεται: «Μη φοβάσαι, παιδί μου!». Το χταποδάκι φωνάζει πάλι: Με βγάλανε από το νερό, μάνα! «Μη φοβάσαι, παιδί μου!». - «Με σγουρίζουνε, μάνα!» - «Μη φοβάσαι, παιδί μου!» - «Με κόβουνε με το μαχαίρι!» - «Μη φοβάσαι!» - «Με βράζουνε στο τσουκάλι!» - «Μη φοβάσαι!» - «Με τρώνε, με μασάνε!» - «Μη φοβάσαι, παιδί μου!» - «Με καταπίνουνε!» - «Μη φοβάσαι!» - «Πίνουνε κρασί, μάνα!» - «Αχ! Σ' έχασα, παιδί μου!».

Πότε Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι θα αντιδράσετε; Πολύ φοβάμαι ότι θα είναι ήδη πολύ αργά όταν αντιληφθείτε την οικτρή πραγματικότητα!