ΜΙΑ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΗ ΓΙΑΓΙΟΥΛΑ ΓΕΜΑΤΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

ΜΙΑ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΗ ΓΙΑΓΙΟΥΛΑ ΓΕΜΑΤΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Πολλά σκανδαλίζουν. Πολλά γκρεμμίζουν συνειδήσεις. Πολλές οι παραβάσεις του Ευαγγελίου και των Κανόνων της Εκκλησίας, όχι μόνον από απλούς χριστιανούς, αλλά και από κορυφαίους Οικουμενιστές αξιωματούχους της Εκκλησίας.

Αν θέλουμε επιλέγουμε να έχουμε το βλέμμα στραμμένο στην πτώση, στην αμαρτία, στην αποτυχία.

Αν θέλουμε, όμως, επιλέγουμε να δούμε πόση αγιότητα υπάρχει γύρω μας.

Την περασμένη Κυριακή εκκλησιάστηκα στην Πατριαρχική Μονή της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Αστορίας.

Μια συμπαθέστατη και ταπεινότατη γιαγιούλα με πλησίασε με πολλή ευγένεια και αγάπη και με ρώτησε τι κάνω.

Την ρώτησα, με τη σειρά μου, πώς πάει η υγεία της, επειδή γνωρίζω ότι ταλαιπωρείται από πολλές ασθένειες.

Πότε έτσι, πότε αλλιώς, μου είπε, αλλά δόξα σοι ο Θεός. Φτάνει που μπορώ και έρχομαι στην εκκλησία.

Ακούσατε;! Της φτάνει ότι μπορεί να έρχεται στην εκκλησία να δοξάζει τον Χριστό.

Ούτε παράπονο για τις ασθένειές της, ούτε αναφορά στη δυσκολία που έχει να ψωνίζει, να μαγειρεύει και να φροντίζει τον εαυτό της. Της φτάνει ότι μπορεί και έρχεται στην εκκλησία.

Κάθε μέρα συναντώ τέτοιες ευλογημένες ψυχές, που με ελέγχουν με την ταπείνωση και την πίστη τους, για την κατάντια μου, αλλά και με εμπνέουν να αγωνιστώ για να μη χάσω την ψυχή μου.

Ο κόσμος είναι γεμάτος Αγίους. Απλά οι πολλοί δεν τους προσέχουν, επειδή δεν τους ενδιαφέρει η αρετή και η πίστη των ανθρώπων. Η προσοχή τους είναι στραμμένη στις βιοτικές μέριμνες και στην προσπάθεια ικανοποίησης των παθών τους.