ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΙΜΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΤΥ ΧΑΜΌΓΕΛΟ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

__________

Αίμιλης Μιχαήλ, 1 ώρα και 47 λεπτά, Η ζωή του γιατρού με το πλατύ χαμόγελο, Έκδ. Μαΐστωρ για το Ίδρυμα «Ιατρός Λένας Λοΐζου Κάκκουρας», Λευκωσία 2018, σσ. 215. 

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, θεολόγου

=====

Η περίπτωση της εν ψυχρώ δολοφονίας του γιατρού Λένα Κάκκουρα στα 1993 δεν μου ήταν καθόλου  άγνωστη. Από τη μια γιατί συντάραξε το παγκύπριο και από την άλλη ήμουν γνώριμος, από τη Θεολογική σχολή του ΕΚΠΑ, με τον αδελφό του Γιώργο. Τον ίδιο το μακαρίτη το γιατρό έτυχε να τον συναντήσω μια και μοναδική φορά, στα μαθητικά του χρόνια, μόνο για λίγα λεπτά, στο σπίτι του Παναγιώτη Τελεβάντου στη Λευκωσία. 

Μελετώντας, όμως, το βιβλίο που έγραψε με πολλή ευσυνειδησία και δημοσιογραφικό πάθος η φέρελπις δημοσιογράφος Αίμιλη Μιχαήλ είδα να ξετυλίγεται, βήμα προς βήμα, το νήμα της ζωής του νεαρού γιατρού, που πρόσφυγας από τον Άγιο Σέργιο Αμμοχώστου βρέθηκε, φορτωμένος όνειρα και μεγάλες προσδοκίες, στην πολυεθνική μεγαλούπολη της Νέας Υόρκης, για μετεκπαίδευση στην ιατρική. 

Τα πρώτα του χρόνια στο χωριό  Άγιος Σέργιος της Μεσαορίας πέρασαν ανέμελα με συντροφιά τη φτώχεια, τη σκληρή δουλειά, αλλά και την οικογενειακή θαλπωρή, μέχρι το μαύρο καλοκαίρι του 74 που έφερε την εισβολή των Τούρκων και τον ξεριζωμό. 

Εγκαθίσταται τελικά με την οικογένειά του, στη Λευκωσία, στο Στρόβολο, όπου τελειώνει ανάμεσα στους πρώτους το Λύκειο Αρρένων Κύκκου. Ως εκ τούτου δεν απετέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι, μετά το πέρας των σπουδών του στο Λύκειο, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, φοιτητής στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Αυτή ήταν η ασίγαστη του επιθυμία και εκεί έδωσε όλο του το μεράκι. 

Κατά τα φοιτητικά χρόνια, ο νεαρός φοιτητής γνώρισε μέσα από προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, ανθρώπους και νοσοκομεία σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης. «Σε ένα τέτοιο ταξίδι συνάντησε ένα Τούρκο. Ήταν πρωτόγνωρο το συναίσθημα να κάθεται πλάι-πλάι συνταξιδιώτης με ένα εχθρό της πατρίδας του. Τα πρώτα συναισθήματα παραμερίστηκαν στην ψυχή του και μετά από λίγη ώρα κουβέντας. Διαφωνούσε με τον άνθρωπο που καθόταν δίπλα του, μα  του ήταν αδύνατο να νοιώσει μίσος γι’ αυτόν…». 

Όντας για χρόνια στη Νύμφη του Θερμαϊκού «μαζί με το Στέλιο έκαναν εκδρομές και στο Άγιον Όρος. Η πίστη ήταν βαθειά ριζωμένη στην ψυχή του, αλλά όταν επισκεπτόταν το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, τα χριστιανικά ιδεώδη φούντωναν μέσα του, όπως το προζύμι που έφτιαχνε η μάνα του στο χωριό για τα πρόσφορα, τα ιδιανικά εκείνα χρόνια πριν την προσφυγιά». 

Συγκλονιστική είναι προ πάντων η περιγραφή της μετάβασης του νεαρού γιατρού στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη και ιδίως του δράματος που παίκτηκε εκείνη τη νύκτα της 26ης Φεβρουαρίου 1993, όταν άφηνε την τελευταία του πνοή στο Μάουντ Βέρνον, εντελώς αναίτια, από τα δολοφονικά πυρά ενός αστυνομικού! 

Τέλος το πλήθος των φωτογραφιών στο Παράρτημα, δίνουν μια ζωντανή εικόνα για το πέρασμα από τη «ζωή του γιατρού με το πλατύ χαμόγελο».