ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ Δ΄

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

Δ΄

Του Οσιολ. Μοναχού Μιχαήλ

=====

Τέλος γιὰ τὴν ἱστορία νὰ ἀναφέρουμε ὅ,τι οἱ ἐκτρώσεις δυστυχῶς γίνονται μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ὅσο ὑπάρχουμε οἱ μεταπτωτικοὶ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι ἐπὶ τοῦ πλανήτη μᾶς δηλαδὴ ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια. Στὴν ἱστορικὴ ἀλληλοδιαδοχὴ τῶν αἰώνων διαφέρουν μόνο τα μέσα. Πρωτόγονα σὲ πρωτόγονους λαούς  καὶ σύγχρονα ἐπιστημονικὰ στὶς σύγχρονες κοινωνίες. Μόνο στὴν Ἑλλάδα γίνονται περίπου 120.000 νόμιμες καὶ 200.000 παράνομες ἐκτρώσεις ἐτησίως. Παγκόσμια γίνονται τουλάχιστον στὸν 20ο καὶ 21ο αἰώνα 40 ἑκατομμύρια, περίπου, κατὰ μέσο ὄρο, ἐκτρώσεις τὸν χρόνο.

Εὔχομαι γιὰ πολλοστὴ φορὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ μετάνοια καὶ νὰ μᾶς ἁγιάζει τούτη τὴν ζωὴ καὶ αἰώνια ὁ Πανάγαθος Χριστὸς μᾶς ὀρθοδόξους, ἑτεροδόξους, ἀλλοδόξους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Α. ‘’Περὶ Ἐκτρώσεων’’, Ἀρχιμανδρίτη Ἰωάννη Κωστώφ. Ἔκδοση: Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἀθήνα 2016

Β. ‘’Ὑποθῆκες Ζωῆς’’ (ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ πατρὸς Ἐπιφανίου), Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος, Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου 

Γ. ‘’Ὁ Νεαυγὴς Ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης’’, Γ.Κ. Χατζόπουλος. Ἐκδόσεις Κυριακίδη Μονοπρόσωπη ΙΚΕ, 2014

Δ. ‘’Ἡ Ἁγιότητα εἶναι κατορθωτὴ σήμερα;’’ Μοναχὸς Μωϋσῆς Ἁγιορείτης. Ἐκδόσεις Τῆνος, 2010.

Βλέπε ἀκόμη:

‘’Ἡ Ἀγκαλιὰ’’ Σύλλογος Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ http://www.agalia.org.gr/

‘’Π.Ε.Φ.Ι.Π.’’ Πανελλήνια Ἕνωση Φίλων Πολυτέκνων http://pefip.gr/

‘’ΠΑ.ΣΥ.Π.Α.Π.’’ Πανελλήνιος Σύνδεσμος Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ http://pefip.gr/?page_id=47

[1] Ψηφίστηκε πρώτη φορὰ τὸν Μάιο τοῦ 1986 μὲ τὸ Νόμο 1609/1986

[2] Βλέπε τροποποίηση τοῦ Νόμου περὶ Ἐκτρώσεων τὸ 2005 καὶ ἄρθρο 304 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα: Τεχνητὴ διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης ἄρθρο 304

[3] Βλέπε καὶ σχετικὰ ἄρθρα στὴν ἐγκυκλοπαίδεια ‘’Πάπυρος-Λαροὺς-Μπριτάνικα’’ ἔντυπη ἔκδοση 2007 ἢ στὴν ἠλεκτρονική της ἔκδοση.

[4] Τὰ Ἀνθρώπινα Λευκοκυτταρικὰ Ἀντιγόνα (Human Leukocyte Antigens, H.L.A.) ἢ ἀλλιῶς Ἀντιγόνα Ἰστοσυμβατότητας εἶναι πρωτεΐνες ποὺ ὑπάρχουν στὴν ἐπιφάνεια κάθε κυττάρου καὶ ἐπιτρέπουν στὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα νὰ ἀναγνωρίζει τὸν ‘’ἑαυτό’’ του ἀπὸ τὸ ‘’ξένο’’.

[5] Βλέπε καὶ τὸν Β΄ Κανὼν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἐπικυρωμένο ἀπὸ τὴν Πενθέκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὁ ὁποῖος μᾶς διδάσκει ποιὸ εἶναι τὸ ἐπίσημο καὶ αὐθεντικὸ φρόνημα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας: «Ἡ φθείρασα κὰτ΄ ἐπιτήδευσιν, φόνου δίκην ὑπέχει. Ἀκριβολογία δὲ ἐκμεμορφωμένου καὶ ἀνεξεικονίστου παρ’ ἠμὶν οὐκ ἐστιν». Μ. Βασίλειου, Πρὸς Ἀμφιλόχειον περὶ εἰκόνων, ΕΠΕ 1,191.

[6] ‘’Ἡ Ζωὴ μετὰ τὸν Θάνατο’’, Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ.Ἰεροθέου Βλάχου, ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ἀκραίφνιο Βοιωτίας

[7] ‘’Ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης’’, Εὐάγγελος Π. Λέκκος. Ἐκδόσεις Σαΐτη, Ἀθήνα 2010

[8] ‘’Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται, οὐ τὸ μὲν πρώτον, τὸ δὲ ὕστερο’’ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Ἔκδοσης Ἀκριβής  Πίστεως 2,2, PG 94, 921